Mijn man heeft 6 maanden gekeden suïcide gepleegd. Nu komen langzaam alle gehiemen die hij had boven water. Het is voor mij bijna onleefbaar. Ik ben alles kwijt. Mijn stiefzonen komen niet meer. Zijn ouders zien mij als de aanleiding. Want hij was zo'n mooie lieve man, maar had een dubbel leven. Iedereen zegt dat ik juist daardoor sterk moet zijn en nu voor mezelf moet kiezen en leven. Maar het veraad en het verdriet zijn zo pijnlijk en zo hard dat ik bijna niet verder wil. Ik heb van hem gehouden tot dat de leugens boven water kwamen. Nu is er veel woede en zelfs ongeloof. Ik heb nooit wat in de gaten gehad en voel me afschuwelijk en schaam me dood. Ik ga wel weer werken maar moet me door de dagen slepen. Hoe kan ik dit ooit een plekje geven? Is er leven na zoveel bedrog, verdriet en in de steek gelaten voelen? Wat heb ik wel niet gemist? Kan ik ooit nog iemand vertrouwen?
Fien
> 2 jaar geleden
