Ik ben een moeder met 2 tienerkinderen. We zijn 5 jaar geleden naar de andere kant van het land verhuisd. Helaas lukt het maar niet om nieuwe sociale contacten op te bouwen . Iedereen heeft het druk en de contacten met andere ouders houdt steeds op op het moment dat de vriendschap van onze kinderen eindigen (dat houd je toch met kinderen, die fladderen van de ene naar de andere). In het begin wel leuke contacten gehad met ook echt een klik maar ergens kwam het alleen van onze kant. We begrijpen er gewoon niks van hoe dit kan. We zijn allebei heel open en sociaal en onze deur staat altijd open voor anderen maar we blijven steeds toch met ons gezin alleen staan...zeker in de zomer is het lastig als iedereen om ons heen vrienden op bezoek heeft en in de tuin borrelen of bbq-en. Ik ben hier vaak verdrietig over ondanks dat ik heel dankbaar ben voor ons gezin.
Ik hoor en lees hier ook nooit iets over bij andere mensen of gezinnen. Zijn wij echt de enigen?
Ik hoor en lees hier ook nooit iets over bij andere mensen of gezinnen. Zijn wij echt de enigen?
Anoniem
> 2 jaar geleden