"Andere" jeugd

'Anders', dat is het enige woord dat ik me opkomt als ik om mijn jeugd terugkijk. Anders dan mijn leden in het gezin, vaak ook anders dan andere mensen om me heen.
Ik heb een jeugd gehad met mensen die van mij hielden, toch voelde ik me niet altijd begrepen. Ik heb met door veel rust in te bouwen mijn leven goed kunnen inrichten.
Het was al eens gezegd tegen mij door een coach, maar ik wilde er toen nog niet aan. Maar toen ik zelf mijn coach-opleiding aan het doen was en de eerste boeken over hooggevoeligheid ging lezen viel alles op zijn plaats.
Het leek alsof ik mijn hele leven in ander perspectief begon te zien. Daarom heb ik een hekel aan de radio aan...daarom ben ik niet graag in grote groepen...daarom ga ik graag vroeg naar bed.
Mijn grootste inzicht was dat ik mezelf hersteltijd mocht gunnen. Dat ik alles wel kon opzoeken (daar lag namelijk ook een grote behoefte), maar dat ik ook mezelf dat moest gunnen om de dag erna niets te doen. Dat goed voor mezelf zorgen heeft veel gegeven.
Daarnaast kwam ik erachter dat ik als kind als overlevingsmechanisme (ik kreeg meer waardering voor mij sterk houden dan mijn kwetsbare kant te laten zien) me af had gesloten voor mijn gevoel als emoties. De laatste jaren heb ik me hier weer voor opengesteld en dat maakt mijn leven veel mooier.
Ik gun iedereen dit en heb zelfs de stap gezet om hier anderen mee te helpen met coaching. Dat had ik een paar jaar geleden niet kunnen bedenken of dromen....