Toen ik 14 was kreeg mijn mama een alcoholprobleem. Dit was voor haar de oplossing van haar depressie. Ik werd een puber en mijn moeder veranderde in een ander persoon. Ik was 21 en ze was vermist, een dag later werd ze teruggevonden in het water. Ik was boos en teleurgesteld. Normaal zou ik dat jaar afstuderen maar in mijn ogen kreeg de dood voor haar voorrang.
We zijn een jaar verder en ik blijf boos en teleurgesteld, maar de persoon om je hart te luchten is weg, en niemand kan die plaats vervangen. Dat is zo jammer, een leegte die niemand kan invullen...
We zijn een jaar verder en ik blijf boos en teleurgesteld, maar de persoon om je hart te luchten is weg, en niemand kan die plaats vervangen. Dat is zo jammer, een leegte die niemand kan invullen...
Anoniem
> 2 jaar geleden