Ik worstel al 10 jaar met angst en stress. Van je ongelofelijk ziek voelen naar paniekaanvallen en denken dat je soms dood gaat (door ernstige ziekte). Het hele ziekenhuis doorlopen, wekelijks bezoeken aan de huisarts, psychologen en vele boeken gelezen. Toch blijft het komen en gaan. Ik denk dat het het resultaat is van een stukje verleden, binnenvetter zijn en een hoofd dat niet stil staat. Ik probeer geen medicijnen te gebruiken en op een natuurlijke manier te ontstressen. Wandelen, lezen en mediteren. Toch is het een hele strijd en voel ik me vaak ongelukkig. Toch maar proberen te genieten van de kleine dingen en de momenten die je wel krijgt. Herkennen anderen dit?
Stress - forum lotgenoten
Lotgenoten stress
Heb je last van stress?
Voor veel mensen lucht het op als ze hun verhaal opschrijven en delen.
- Je kunt hier je hart luchten.
- Je kunt de verhalen van lotgenoten lezen.
- Je kunt reageren op de ervaringen van lotgenoten.
Meer ondersteuning nodig?
Ontdek hier de verhalen van andere mensen met stress en deel jouw eigen verhaal.
+ Mijn verhaal delen
Deel je verhaal
-
Ik worstel al 10 jaar met angst en stress (Verhaal 51)
Dag allen,
Ik worstel al 10 jaar met angst en stress. Van je ongelofelijk ziek voelen naar paniekaanvallen en denken dat je soms dood gaat (door ernstige ziekte). Het hele ziekenhuis doorlopen, wekelijks bezoeken aan de huisarts, psychologen en vele boeken gelezen. Toch blijft het komen en gaan. Ik denk dat het het resultaat is van een stukje verleden, binnenvetter zijn en een hoofd dat niet stil staat. Ik probeer geen medicijnen te gebruiken en op een natuurlijke manier te ontstressen. Wandelen, lezen en mediteren. Toch is het een hele strijd en voel ik me vaak ongelukkig. Toch maar proberen te genieten van de kleine dingen en de momenten die je wel krijgt. Herkennen anderen dit?Hugo22-07-2023-
Ik heb zelf ook last van een angststoornis. Deze nam serieus toe na een periode met veel stress en griep. Blijkbaar ontregelt dit het autonoom zenuwstelsel nog meer waardoor de angst ook toeneemt. Het feit dat mijn huid van hoofd tot teen branderig aanvoelt helpt natuurlijk niet. Ik heb tinnitus wat soms ook beangstigend is.
Ik probeer nu elke dag meermaals een kwartier tot half uur ademhalingsoefeningen te doen om mijn zenuwen te kalmeren in de hoop dat op langere termijn dit ook tegen angst werkt.
Aangezien er wachtlijsten zijn tot 2 jaar voor dagopnames om hiermee te leren omgaan op een natuurlijke manier begin ik te denken dat onze samenleving gewoon te druk werd en we te weinig ontprikkelen.
Ik hoop de stofjes in mijn hersenen op een natuurlijke manier terug in evenwicht te krijgen. Elke antidepressiva heeft namelijk bijwerkingen en veel ook op de ogen die door een auto-immuunaandoening bij mij al droog zijn. Om eerlijk te zijn heb ik gewoon ook angst voor de bijwerkingen 🙂.
Ik probeer: kalmerende kruidenthee, geen cafeïne of theïne, suikers beperken, rustmomenten inbouwen maar dit is soms moeilijk met 2 kinderen, lavendel/appelsien etc verstuiven, relaxatiekiné, acupunctuur, neuraaltherapie...
Ik test momenteel kalmerende supplementen zoals Ashwagandha cbd, gaba. Natuurlijk niet allemaal tegelijk 🙂
Voor noodgevallen heb ik alprazolam maar enkel voor noodgevallen want anders werkt het niet zo goed meer en raak je eraan verslaafd.
Ik heb volgende week een eerste afspraak met een orthomoleculaire geneesheer.
Emdr wil ik ook nog proberen.Anoniem05-08-2023 -
Hoi Hugo,
Dit herken ik wel. Zelf heb ik w.s. een slecht werkende alvleesklier door de stress, waardoor ik soms met intense vermoeidheid en ondergewicht heb te maken. Ik ben inmiddels 62 en heb ook al heel wat psychologen gehad, maar dat helpt niet afdoende. Soms heb ik ook paniekaanvallen omdat het in mijn hoofd dan helemaal doordraait. Soms kan ik de negatieve stroom aan nare gedachten niet laten ophouden. Ook heb ik allerlei andere lichamelijke ongemakken waar ik niet blij van word. De vraag is dan: wat was er eerder? De stress en daardoor de ongemakken of andersom? Ook ik wil geen medicijnen gebruiken en probeer zoveel mogelijk zelf dingen te doen om mezelf weer rustig te krijgen. Ook wandelen, lezen, soms wat mediteren en in de natuur fotograferen. Ben jij soms ook hooggevoelig? Eén op de 5 mensen is hooggevoelig en door de vele prikkels die mensen vandaag de dag hebben, raken hooggevoelige mensen overprikkeld en gestrest. Ik roep vaak: ik hoor niet in deze maatschappij, het is me allemaal teveel. Dus zoveel mogelijk rust voor jezelf inbouwen en ook nee zeggen tegen mensen die druk op je leggen etc. is dan het enige wat je kunt doen. Soms helpt het ook om op te schrijven waar je blij van wordt. Nadat ik dat had gedaan, dacht ik: dat is best nog veel gelukkig. Als je je dan op die dingen focust, gaat het wel wat beter. Maar net als bij jou blijft het idd komen en gaan, ondanks therapie. Toch maar proberen het beste uit alles te halen. Ik wens je succes en sterkte in moeilijke tijden.Joyce07-08-2023 -
Hoi joyce
Ik herken je verhaal.
Ik heb precies hetzelfde.
Maar waar merk je aan dat je alvleesklier niet goed werkt door de stress? Heb je daar testen voor laten doen?
En wat doet het met je lichaam? Buiten dat je gewicht verliest. En wat heb je nog meer lichaamlijke ongemakken?
Ik ben namelijk heel bang om ziek te worden. Op het moment staat mijn relatie onder enorme druk. Er is niet meer met me te leven zegt me vriendin. Ik denk dat ik over een paar maanden dood ga. Ik heb een mri full bodyscan gehad en bloedonderzoeken. En week geleden een ct scan met contrastvloeistof, ook alles goed. Snap er niks van waarom mijn lichaam zo raar aanvoelt. Ook veel afvallen. Je ziet gewoon me botten en veel spiermassa verloren. Ik eet ook wel weinig op de dag. Ik heb er gewoon losse huid van gekregen. Ik drink ook niet bijzonder veel. Maar ik denk echt dat ik dood ga over een paar maanden of weken. Het is geen leven zo. Ik wil zo niet leven. Maar kan dit allemaal chronische stress veroorzaken? Want dat heb ik al 30 jaar denk ik, als het langer is. Ik ben 56, geen jonge heer meer, maar voel me nu een man van 80. Slaap heel slecht. Kan maar aan 1 ding denken, en dat is dat ik ziek ben. Echt een kut leven. Sorry voor mijn woorden gebruikBer21-08-2023 -
Ik ook
Priscilla27-09-2023 -
Hoi Hugo
Ik herkeb me erg in je verhaal,misschien vind je het fijn om hierover te praten?
Herkenning het lijkt mij erg fijn.Mieke29-09-2023 -
probeer eens meditationmoments...werkt echt !
Chris09-01-2024 -
Hoi hoi.
Ik worstel met het zelfde wat u hier neer zet. Wat doet u er tegen?Ineke08-10-2024 - Alle reacties weergeven...
-
-
Is het dan echt alleen maar stress? (Verhaal 69)
Een aantal maanden geleden kwamen er verliezen en een relatiebreuk op me af. Ik kreeg daar natuurlijk veel stress van en ben lichamelijke klachten beginnen, ervaren. Ik ging enorm vaak naar de huisarts denkende dat er wel iets fysiek aan de hand was, maar uit al mijn onderzoeken bleek vaak niets, alleen 1 keer een hele zware blaasontsteking. Mijn Fysiek gaat elke dag achteruit en mijn mentaal ook. De klachten zijn: zware plasproblemen, urine niet kunnen ophouden, bleek zien, kortademig zijn, vermoeidheid, koud hebben, pijn tussen schouderbladen, diarree, duizeligheid, afvallen, weinig eetlust enzovoort.
Kan stress nu echt zooooveel symptomen creëren?
Ik ben 22 nu wat ik ook wel Jong vind voor zo een heftige stress...
Pfff
Is er iemand die deze klachten herkent en linkt aan stress?Fem11-11-2024 -
Machteloos (Verhaal 68)
Gda allemaal. Ik typ dit omdat ik soms denk dat ik gek word. Elke dag pijn. Hoofdpijn rugpijn duiselig. Ik gebruikt wel de medicijnen hier voor. Maar werkt niet meer . Hele dagen ben ik angstig. En erg moe Wel heb ik erg veel mee gemaakt.heb er wel met mijn arts over gehad. Die heeft mij door gestuurd naar de praktijk ondersteuning. Dit is maar 1 x per maand. Durf soms amper nog naar buiten. Wie kan mij raad geven . Wat ik nog kan doen. Ik zou graag weer eens normaal willen leven. Alvast bedanktIneke08-10-2024 -
Help (Verhaal 67)
Sinds 2 maanden ben ik al naar de huisarts aan het gaan. Ik heb last van maagklachten, maar met diep inademen/ bewegen is de maagstreek soms ook pijnlijk/ gevoelig. Ook rugklachten, alles deed pijn en zat vast. Met maagbeschermers en fysio waren deze klachten zo goed als verdwenen dus gestopt met de maagbeschermer. Laats weer meer stress gehad en nu weer begonnen met de maagbeschermer want ik heb weer dezelfde klachten. Ik maak me zorgen, vooral dat het rondom de maag gevoelig is met bewegen/ diep ademhalen. Ik heb al bloed laten prikken (was goed) en ontlasting laten inleveren om te kijken of het geen maagbacterie is (nog geen uitslag terug). Daarvoor had ik ook aan de linkerkant oorsuizen en een droge mond. Nu een paar weken last gehad van wat opgezette klieren en gevoel alsof wat in de keel zit. Herkent iemand dit? Ik ben zo bang dat er wat anders aan de hand is. Door deze angst heb ik paniekaanvallen gehad waarbij mijn hele lichaam trilde en ik in de vluchtstand stond. Alsjeblieft kan iemand reageren en helpen waat mogelijk.. alvast dank voor het lezen!Anoniem02-08-2024-
Hoi!
Dit is super vervelend he!
De klachten die je benoemt heb ik ook gehad.
Ik heb alle onderzoeken gehad. Maar er is niks aan de hand, iedere keer dar ik stress heb, heb ik teken bij mn maag, op de borst. Enorm veel maagzuur en hartkloppingen.
Soms is het weg, maar op t moment van stress wordt het allemaal extreem en ga ik wee twijfelen aan alles.
Maar he, dit hoort er allemaal bij, super moeilijk om het altijd te geloven. Maar als ik hier zo alles lees dan heeft het allemaal tijd nodig..
Succes en hou vol!!
GroetjesDavid20-08-2024 - Alle reacties weergeven...
-
Goede avond d.
Ik zou heel graag willen helpen. Ik zit precies zo. Ik weet me soms geen uitweg meerIneke08-10-2024
-
-
Spijt van de keuze (Verhaal 36)
Ik heb zo'n stress door de verhuizing dit vooral omdat ik spijt heb van de keuze. Ik wil niet meer maar kan niet meer terug. Door woningtekort te snel gekocht maar ondertussen wel mijn ideale huis al op de markt voorbij gekomen. Blijf mezelf kwellen door dit huis steeds te bekijken op internet. Mijjn man ondertussen druk aan het klussen maar ik kan me tot niks zetten. Voorzichtig mijn gevoel uitgesproken maar hij wordt hier alleen maar heel boos om en vind dat ik moet kijken wat ik heb.
Begrijpelijk maar ik kan het niet en zou het liefste in een diepe winterslaap gaan om al mijn zorgen te vergeten. Weet geen raad met deze angsten/spijt/stress. Iemand tips?Lotje109> 2 jaar geleden-
Beste Lotje,
Het spijt hebben van een keuze ken ik. Hoe is het bij jullie verder gegaan? Wij hebben ook wat te snel gekocht, en had er onmiddellijk spijt van. Na 2 jaar voel ik me er nog niet thuis. De eerste reactie van mijn man was vooral mij overtuigen dat de huidige woning toch wel goed is. Na veel herhalen begint hij te zien dat het belangrijk voor me is. Ik ben aan het uitkijken om toch te veranderen, maar heb vooral schrik om te springen. Hoe weet jij dat de andere woning het ideale huis is? Kijken naar wat je wel hebt is een veelgehoorde tip.Anoniem> 2 jaar geleden -
dag Lotje,
heel herkenbaar! Ook ik heb spijt van keuze van huurwoning
(20 jaar inschrijving verloren, jaren?! geen kans op ander huis.
Bij ons speelde vooral angst een rol, tekort aan huizen, dure huren (straks lukt het niet meer...) Toch een beetje gek laten maken door alle berichten ook op nieuws. Tijdens huurcontract al grote twijfel (huis is te klein, opgesloten uitzicht tegenover buren, door verkeer niet op balcon kunnen zitten, stank in huis ook door uitlaatgassen een ramp gewoon)
Net als bij jou kwamen er na acceptatie van deze woning de volgende maanden wel huurwoningen (de coronaperiode was wat over, de huizenmarkt kwam weer wat op gang) die beter aansloten bij mijn wensen of zelfs een keer een huis wat we heel graag wilden maar die nooit vrij kwam.
Ik heb wel 4 maanden iedere morgen gehuild bij wakker worden, ik had ook zo'n heimwee (meer dan 20 jaar gewoond in oude huis) maar vooral omdat ik de VERKEERDE woning had genomen. Mijn man heeft ASS dus ik moet vaak beslissen.
Nu na 10 maanden zijn de huilbuien over, maar heb nog steeds zo' n spijt, ik lig er vaak van wakker en ook vaak ruzie.
Ik ben aan het opruimen en heb heel veel dingen opnieuw keurig ingepakt in dozen. De LES voor mijzelf is bij je gevoel blijven als het niet goed voelt, niet doen! niet teveel concessies doen door paniek. ik hoop toch na een paar jaar te kunnen verhuizen maar is onzeker of dit kan. Tegen mijzelf zeg ik dit is niet mijn laatste huis! Ik investeer ook niet teveel in deze woning. Ik blijf wel mijn hobby doen, gezond eten, muziek.
Maar blijft zonde van de levenstijd in dit huis te leven.
Ik blijf hopen op een wonder! Ooit weer een ander fijn huis
Het zal tijd kosten maar ik wil moed houden.
Ik wil jou ook moed inspreken!! Het geeft toch misschien een beetje troost dat ik je verhaal zo herken en in een zelfde soort schuitje zit. Buitenstaanders begrijpen het gewoon vaak niet, de spijt, de schaamte de verloren kans op hetgene je wel had gewild (sommige kansen zijn er echt maar 1 keer).
Jezelf vergeven is waar ik mee bezig ben. best moeilijk.
Ik troost mij toch met het feit dat ik niet express zo handelde en dat er heel wat aan vooraf gaat vaak waardoor dingen daarna ook fout kunnen lopen (wij hadden al meerdere huizen bekeken dat liep allemaal mis, soms net te duur, op het laatst geen vertrouwen meer en dan zoiets van nu dan deze maar...
De ene dag gaat beter dan de andere, maar gaat gestaag vooruit. ik zeg tegen mijzelf, ik woon hier TIJDELIJK, dat helpt mij, dat geeft lucht!! Koop wel planten en bloemen, maar spendeer verder niet veel en ik ben plaatjes aan kijken van interieurs voor ander! huis ooit . Ik praat er niet meer met anderen over, ik weet het zelf, hier blijven we niet. Met anderen praten lekt teveel energie, begrijpen het niet, willen je overtuigen, ompraten etc. Anderen hoeven het ook niet te begrijpen, het is toch je eigen leven wat je leeft. Dus ik zeg HOUD MOED er komt ooit verandering.
liefs en veel sterkte
anders word ik down.anoniem> 2 jaar geleden -
Hier ook veel te snel gekocht en ontzettend spijt. Ons vorige huis was prachtig, alleen op de verkeerde lokatie. Beetje een tokkie wijk, altijd muziek van de buren in de tuin en voortuin, steeds kinderen op mijn oprit, veel inbraken en dergelijk. Dat begon al zijn tol te eisen, maar toen ook nog luidruchtige arbeidsmigranten in het huis naast ons werden gezet, was de emmer vol. Waar we eerder ons eisen lijstje steeds meenamen naar een bezichtiging, werden we steeds soepeler. We dachten dat alles beter zou zijn dan waar we woonden.
Onze wens van een vrijstaand huis hadden we al opgegeven, maar we wilden graag een huis in een fijne wijk met de tuin vrij liggend en dus niet tuin aan tuin. Mijn droom was al jaren een leefkeuken met kookeiland en wilde een huis waarin dit te realiseren was. Het liefst een jaren 30 huis.....net als de rest van Nederland. Maar aangezien we beiden niet zo van het klussen zijn en met een kleintje van 1 zaten, het liefst een huis dat redelijk af was. Toen we het bijna opgegeven hadden en zelfs keken naar huurwoningen, appte een vriendin dit huis door wat op papier heel mooi leek. In het dorp waar mijn man is opgegroeid, instapklaar, nette wijk, hele grote slaapkamers enzv, maar wel een saai jaren '80 huis met een piepklein tuintje op het noorden die omsloten wordt door andere tuinen. Bij de 1ste bezichtiging was dit laatste ook wel hetgene wat ons van twijfelen naar een zo goed als 'nee' bracht. Maar na weer een nacht wakker door onze luidruchtige buren, toch weer getwijfeld en een 2de bezichtiging aangevraagd. Tijdens bedacht dat ALLES beter zou zijn dan de ellende met de buurt en dus een belachelijk hoog bod gedaan, die natuurlijk geaccepteerd werd. Dolblij waren we, dat we weg konden! Omdat wij ook winst hadden gemaakt op ons huis, hebben we meteen een nieuwe keuken, vloer en meubels besteld. Heerlijk. Echter de 1ste nacht in het huis was al vreselijk. Buren stonden tot laat buiten te kletsen en spelen met een blaffende hond. Ik dacht dat ik gek werd. Ten eerste worden er heel vaak feestjes gegeven en staan buren graag met elkaar voor, is het huis veel geluidsruchtiger dan we verwacht hadden en ten tweede is in de tuin zitten niet leuk. Alle omliggende tuinen hebben hun zwembadjes/trampolines aan onze kant van de tuin staan waardoor de hele dag gegil te horen is. Ik wilde weg uit ons oude huis vanwege het camping gevoel/geluid maar die is hier net zo. Maar het allerergste is dat ik me hier gewoon niet fijn, goed of thuis voel. En ondanks ik nog nooit een huis zo "mij" heb kunnen maken, met nieuwe keuken enzv, heb ik me tevens nooit zo vervreemd gevoeld in een huis. Mijn man probeert mij steeds de voordelen te laten zien en die zijn er zeker,maar het voelt gewoon niet goed. We hebben nu gezegd dat we ooit verhuizen naar een huis waar we geen consessies gaan doen. Echt ons droomhuis! En ook al heeft mijn man het dan over minimaal 7 jaar, eerlijk gezegd kan ik niet wachten. Hoe zonde het ook is van de nieuwe keuken, vloer en dergelijke. Dus ik heb het gevoel dat ik alweer niet uitzitten. Dat is toch geen leven?Anoniem> 2 jaar geleden -
Hoi allemaal,
Ik herken dit zo erg! Ik heb een nieuw huis gekocht en ik voel me er zo niet thuis vreselijk. Toen ik de sleutel in handen had miste ik mijn oude woning zo erg en besefte ik ineens dat het mijn droomwoning was die ik gewoon heb lopen verkopen! Ik heb zelfs geprobeerd een boete te betalen om maar mijn huis terug te kunnen krijgen maar hier willen de kopers niet in mee gaan... enige wat ik nu kan doen is mijn nieuwe huis op funda zetten en hopen dat er een nieuw huis voorbij komt in mijn oude wijk...Anoniem21-05-2023 -
Ik snap het heel goed. Je huis is zo belangrijk omdat je je daar echt thuis moet voelen en het heel fijn moet vinden om naar huis te gaan. Ik heb het ook een keer gehad, gelukkig dat huis weer verkocht en nu het beste heb gekocht wat me kon overkomen. Probeer er nogmaals over te praten en zorg dat je weer weggaat, want het gaat echt niet over en het veranderd niet,
Freebird23-07-2023 -
Hoi lotje,
Ik kwam je bericht via google tegen. Ik zie dat deze inmiddels van 2 jaar geleden is...maar toch hoop ik dat mijn bericht jou bereikt en je mij kan schrijven.
Ik heb een gezin van 3 kleine kinderen en woon nu al ruim 7 jaar in een portiekwoning op de vierde in moerwijk. We zijn al die tijd aan het reageren op een sociale huurwoning tot 3 weken geleden kregen we een eengezinswoning aanbieding waar we 1e kandidaat waren. Gek genoeg op dat moment was ik de weg kwijt en was ik er niet bij met mijn hoofd. Ik heb mijn man besluit laten nemen samen met aantal familieleden. Deze heeft woning afgewezen. En oeiiiii wat heb ik achteraf spijt gehad en zit er heel erg mee. Ik kan niet slapen en niet normaal functioneren. Mijn droomhuis en omgeving is aan mij in mum van tijd voorbij geschoten. Ik weet niet wat ik moet doen om van de verdriet en het piekeren enz af te komen. Ik blijf maar naar de fotos van die woning en plaats kijken
Waarom ik je dit schrijf is omdat ik echt benieuwd ben hoe het inmiddels met je gaat en hoe/of je het hebt verwerkt?Hanan11-03-2024 -
Hey Lotje,
Ik zit exact in deze positie momenteel. Hoe is het bij jou nog verlopen afgelopen 2 jaar?Anoniem26-08-2024 -
Hier precies hetzelfde! Vorig jaar verhuisd uit onze rijtjes woning die we net verbouwd hadden voor een woning net buiten het dorp met veel grond en verbouw mogelijkheden. Onze oude woning werd toch wat klein met een 2e op komst en echt een tuin hadden we niet. Wel was het lekker dicht bij mijn ouders en leuke nieuwe buren en dicht bij school. Agh wat is 5 minuten rijden nu voor een huis wat voldoet aan al onze wensen?
Ik woon nu in een groot huis met grond aan een doorgaande weg, verder weg van alles en man wat voel ik me eenmaal. Vlak na de koop besefte ik me dat dit totaal niet bij me past!!! Ik mis ons simpele maar kleine huisje, weinig onderhoud want ik heb het flink onderschat een grotere tuin te hebben. Onze dochter kan nu niet lekker met vriendjes na school spelen.. gelukkig is ze pas 4 en onze zoon net 10 weekjes. Mijn partner zag dat ik vlak na het tekenen steeds ongelukkiger werd en wij zijn dan ook actief aan het door zoeken om weer een leuk huisje terug het dorp in te vinden. Maar jeetje wat zou ik graag terug willen en hoop dat we een iets gaan vinden wat eigenlijk onze stap had moeten zijn❤️ ik geloof er niet in dat je het maar moet accepteren, wij hebben hier veel mensen ontmoet maar het voelt voor mij niet goed om hier te blijven, en je leeft maar 1x!Anoniem02-09-2024 - Alle reacties weergeven...
-
Wees blij dat je een dak boven je hoofd hebt.
Zwerver18-09-2024
-
-
Kapot van de stress (Verhaal 65)
Hoi ben Darwin 43 jaar, mijn verhaal begin achter een 16 jaar full time job waar ik paar een nummer was voor mijn oversten. Ik voel mij nogal vree alleen met mijn klachten en ik ben blij dat ik hier even mijn lichamelijke klachten kan delen. Misschien vind ik hier soelaas en verdwijnen mijn problemen. Ik ben beschaamd dat ik stress heb, heel mijn leven ben ik al een werker geweest, lopen en vliegen en alles doen voor mijn oversten te plezieren. Het heeft zijn tol geëist op me.
Mijn symptomen zijn begonnen met hevig onverklaarbaar zweten, ik had het zo warm ook al was het 2 graden buiten. De druppels liepen van mijn voorhoofd. Ik had dit elke dag tot bijna brakend toe. Ik dacht dat ik iets aan mijn hart had. Op een dag heb ik op mijn werk een woede uitbarsting gehad en de boel kort en klein gestaan. Heb dan mijn ontslag ingediend.
Nu zijn we 2 jaar verder en op een nieuwe werkplaats, en ik heb nieuwe stress symptomen bij gekregen. Alhoewel ik zeker ben dat het niet met het werk te maken heeft.
Voor het een of andere reden ben ik nu hyperalert over elke gevoel dat mijn lichaam mij geeft. Voel ik ergens iets dan ben ik direct alert en maak ik mij zorgen. 3 weken geleden kon ik de kraag van een t shirt niet verdragen, ben naar de dokter geweest en mijn zuurstof waarde was op 99 percent. Hij wees mij erop toe dat ik hyperventileer.
Als ik met de auto rijdt denk ik dat ik slecht ga worden, met als gevolg ik de auto probeer te ontwijken. Laatste keer hyperventileerde ik al rijdend. Heb dan ademhalings technieken van you tube moeten gebruiken om mij te kalmeren en toch thuis te geraken. Er zijn momenten dat ik zelfs de auto op de pechstrook wil zetten uit angst. Nochtans rij ik al 20 jaar zonder ongevallen.
Er zijn dagen dat mijn hart streek pijn doet , en mijn schouders gespannen staan. Mijn ogen doen pijn en mijn hoofd ook. Deze morgen had ik diarree bij het opstaan. Ik ben zeker dat mijn cortisol te hoog staat. Ik probeer lichaams bewegingen te doen , en heel veel te fietsen. Het helpt achter de inspanning zelf , maar de volgende dag heb ik het weer zitten. Sommige ochtenden kan ik geen lawaai verdragen en heb ik onverklaarbare oorsuizen
Ik spreek er heel los over tegenover mijn vrouw , dat het zo is en daarmee basta , ben niet van plan om mijn hersenen de overhand te laten nemen. Ik probeer mindfulness en ademhalings oefeningen elke dag. Soms lukt het soms lukt het niet.
Ik heb mezelf even geanalyseerd en tot besef gekomen dat ik pieker over mijn eigen gezondheid, ik vrees dat ik zal dood gaan door hartfalen. Alhoewel ik perfect gezond ben. Ik had laatste week pijn in de regio van mijn sternum. Eronder duwen was pijnlijk. Maar de pijn verdween dan ook 15 minuten later. Dus het was mijn maag ? Zo ben ik de hele tijd bezig.
Mijn benen zijn soms nerveus , ik zit de hele tijd mijn tenen te krullen in mijn zetel, ik zit ook verkrampt , opgetrokken benen naar de borstkast, en moest het kunnen zet ik mijn benen in mijn nek. Ik vind mijn houding niet. Vorige week was ik op reis alle symptomen waren verdwenen na 2 dagen. Nu ben ik terug en ik heb het terug zitten.
Ik ben blij dat ik hier ergens erover kan spreken. Ik ben geen plooier , en een beer van een man. Ik was vroeger de sporter van de wijk. Ik ging lopen en gewichten heffen. Ik deed alles. Maar dag van vandaag ben ik terug getrokken door mijn symptomen en door wat mijn vorige werk mij lapte.
Ik hoop hier mensen te vinden die naar mij luisteren en die mij begrijpen. Ik geef niet op. Het is een fase en ik blijf strijden.Darwin08-07-2024- Alle reacties weergeven...
-
Wat vervelend dat je deze klachten ervaart. Ervoor schamen hoeft echter niet. Ik denk dat het belangrijk is erover te praten met uw vrouw en misschien goed om toch hulp te zoeken van een psycholoog. Door erover te praten, lucht op en helpt om soms de klachten te verminderen. Probeer te achterhalen waar u stress van ervaart en afleiding te zoeken/ leuke dingen te doen. Ikzelf heb ook fysieke klachten die bijna continu aanwezig zijn zoals last van de maag en alles eromheen wat gevoelig is, brok in de keel en heb ook oorsuizen en droge mond gehad. Ik kreeg zelfs angst en paniekaanvallen van de fysieke klachten die ik ervaar. Ook bang dat er iets mis is, maar stress kan rare dingen met het lichaam doen. U bent inieder geval goed op weg door ademhalings oefeningen etc te doen. Het feit dat op vakantie de klachten verdwenen, geeft al aan dat de klachten stress gerelateerd zijn. Veel sterkte, het komt goed maar zal tijd nodig hebben.
L02-08-2024
-
Begin bijna aan mijn lichaam te twijfelen…. (Verhaal 57)
Hoi allemaal,
Ik ervaar sinds een half jaar veel stress. In het begin liet ik het gebeuren en over me heen gaan. Nu begint het op te breken. Sinds mijn zomervakantie kreeg ik enorm veel klachten. Duizelig zijn, wazig zien, bleek worden, gevoel van flauwvallen en misselijk. Daarbij ook spanning tussen mijn schouderbladen. Vaak is dit aanvalsgewijs. Het kan zijn dat dit gevoel van slecht voelen 1,5/2 uur duurt en daarna voel ik me stukken beter. Herkent iemand dit? Soms heb ik dagen alleen een gespannen gevoel, en soms ineens zo’n aanval. Mijn vriend ziet het meteen aan me omdat ik dan wit kijk. Heeft iemand ook deze klachten? Begin bijna aan mijn lichaam te twijfelen….Lot12-10-2023-
Heel herkenbaar, ik ervaar precies dezelfde klachten. Dit gaat in periodes, soms heb ik het vaak en soms een periode helemaal niet. Vervelend hè.
Floor.06-12-2023 -
Heb ik ook gehad bij mij lag dat aan te snel ademen door stress ,dan moest ik in plastiek zak ademen en eigenlijk is dat bij mij volledig verdwenen nadat ik ben beginnen hardlopen.
Wel rustig opbouwen.
GroetjesFranco23-12-2023 - Alle reacties weergeven...
-
Ik snap je helemaal soms gaat het goed en soms sta ik s’morgens gelijk aan. Hartkloppingen zweten en zelfs overgeven van de spanning. Als ik dan ga werken gaat het meestal ietsje beter alleen die vermoeidheid vreselijk gewoon. Ik kan nu gelukkig weer normaal eten. Ik slik verslavende middelen ; maar wil er zo snel mogelijk van af . Maar ben bang dat mijn klachten weer terug komen of erger worden. Heeft iemand raad?
A27-07-2024
-
-
Burn out en duizeligheid (Verhaal 66)
Sinds een aantal weken zit ik thuis met een burn out, en heb ik diverse lichamelijke klachten, waaronder duizelig heid. De ene dag meer als de andere dag.
Het frustreert me dat ik niet precies weet hoe ik dit onder controle kan krijgen, of ervoor kan zorgen dat het afneemt. Zelf probeer ik al op me ademhaling te letten, maar goed, dat is niet iets wat ik de gehele dag wil en kan doen.
Daarnaast valt het me op, dat als ik in openbare ruimtes kom,me gelijk ongemakkelijk voel en de duizeligheid gelijk toeneemt met lopen.
Heeft iemand toevallig ervaring/ tips?
Bvd DankD13-07-2024 -
Die stress uit zich dan in een extreem droge mond (Verhaal 43)
Ik heb 24 jaar. Ik heb een aantal jaar geleden twee knieoperaties gehad. Dit heeft voor heel veel stress gezorgd. Tijdens die periode merkte ik geen stressklachten op. Ik piekerde wel , maar ik had geen stressklachten. Ik heb ongeveer een 4 jaar lang thuis gezeten. Mijn leven bestond uit : kinesist , revalideren en slapen. Toen ik minder pijn begon te hebben , en stapje per stapje mijn leven terug kon opbouwen kreeg ik ineens heel veel stress. En dat uiten zich ook in stressklachten ( droge mond , hartkloppingen , krop in de keel….. ) Ik was gewoon te veel thuis , en wist niet wat ik met mijn leven moest aanvangen. Sinds kort heb ik een job. Ik werk met kindjes en deze job is echt mijn alles! Ik doe mijn job met heel veel passie. Maar alsnog merk ik dat ik voor het minste in de stress schiet. Die stress uit zich dan in een extreem droge mond. Ik ben eerlijk gezegd een beetje einde raad. Ik blijf mij maar focussen op die droge mond en zo word het telkens erger. Heeft iemand nog last van een droge mond?
GroetjesAnoniem> 2 jaar geleden-
Daar heb ik ook last van. Bij het ademhalen plakt op een gegeven moment mijn tong tegen mijn gehemelte aan. Je voelt constant ademstroom langs de droogte in je mond/keel. Dat zorgt ook ervoor dat ik niet in slaap kan vallen. Wat weer zorgt voor slaapangst. Bang om met slaappillen alsnog wakker te worden in de nacht en niet meer in slaap te kunnen vallen. Daarnaast kan ik overdag ook niet in slaap vallen en ben daardoor best wel vermoeid. Stress slaat bij mij vaak op mijn keel. Krijg dan een globus gevoel of een droge mond.
Remi30-09-2023 - Alle reacties weergeven...
-
In periodes van stress word ik wakker met een droge mond. Dan weet ik dat ik het zitten hebt en een stress periode zal aankomen. Blijf bewegen en zorg dat je cortisol van je sedatieve houding terug normaliseert. Neem een hobby en koop een fiets.
Darwin08-07-2024
-
-
Stress en lichamelijke klachten (Verhaal 62)
Ik haat het om zoveel stress te hebben en geen enkel hulpmiddel werkt er tegen.
Ik heb vaak buikpijn, voel me misselijk, veel aandrang om te moeten plassen, ben vaak heel moe en voel me gewoonweg beroerd.
Ik haat het en ben het zo ongelooflijk zat. Ik wil een ander leven met een gezond lichaam en geest en wakker worden in een andere wereld zonder pijn!A02-05-2024- Alle reacties weergeven...
-
Hallo, vervelend dat u zich zo voelt! Ik maak momenteel ook veel stress mee en dat uit zich ook in fysieke klachten. Maak ik me daar ook weer zorgen om. Maar wat ik eigenlijk wilde zeggen, u bent niet alleen en ze zeggen dat magnesium glyceraat (zoiets) helpt met een goede instandhouding van de mentale gezondheid. Misschien kunt u dat eens proberen? Veel sterkte
Anoniem01-07-2024
-
Enorm veel pijn in het hoofd (Verhaal 64)
Hallo allemaal, ik zit al 12 jaar diep in de problemen en wat ik heb geprobeerd of heb opgezocht er komt maar geen aha dit is er aan de hand moment..
Een van de dingen wat ik echt als hel ervaar is dat soms ervaar ik zo ontzettend veel stress in mij brein maar ik weet niet hoe ik het anders kan beschrijven als extreme pijn.. als ik aan hoofdpijn denk dan lijkt dat niet echt te passen maar het voelt zeg maar alsof de stress in mij brein zo heftig is dat het voelt als of mijn ziell kapot gaat ik wil mijn hoofd dan gewoon tegen de muur kapot slaan. De pijn is zo heftig. Het gebeurt bij piekeren maar ook als iemand mij vraagt om iets te doen: als iets kleins als wil je mij helpen met de boodschappen. Kan die stress triggeren. Het voelt zo heftig wat ik dan voel. Het is traumatisch ik voel mij dan zo overspannen en prikkelbaar en ontplof gewoon.
Daar buiten heb ik ook andere mentale gezondheidsklachten alleen ik vraag me af of iemand weet wat dit isErhan24-06-2024 -
Geen eetlust (Verhaal 61)
Hallo,
Sinds mijn stress periode heb ik totaal geen eetlust meer. Komt dit bekend voor en welke tips hebben jullie. Nu het wat beter gaat is de eetlust nog steeds ver te zoeken. Ben 10 kg afgevallen......en ik was al niet zo dik!Diana01-02-2024-
Hallo Diana,
Heb je alleen geen eetlust of lukt het je ook niet om te eten door bijv. misselijkheid. Als dit laatste het geval is heb ik hier wel ervaring mee.Fabiën14-06-2024 - Alle reacties weergeven...
-
Hallo Fabiën,
Ik heb nooit geen hongergevoel en inderdaad door misselijkheid en een gespannen gevoel in mijn lichaam. Het is de hele dag aanwezig.Diana16-06-2024
-
-
Onbewust is het steeds aanwezig (Verhaal 63)
Voor bijna 10 jaar terug kreeg ik door stress eetproblemen. Dit ging samen met moeilijk snachts in slaap kunnen vallen. Hier heb ik toen lange tijd melatonine voor gehad. Ik ben er inmiddels ongeveer 8 jaar vanaf. Stress is nog wel aanwezig maar in veel mindere mate. Tot een paar maand terug. De slapeloze nachten zijn er sinds 2 weken weer. Waar ik eerst nog maar 1 keer in de 2 weken melatonine nodig had is dit nu in 2 weken tijd 2 keer niet geweest. Ik merk dat het steeds slechter met me gaat. En ben bang voor weer de eetproblemen. Eerder ben ik hiervoor bij een psycholoog geweest. Dit wilde ik nu ook graag, maar helaas gaat dit het financieel niet worden. Vandaar dat ik mijn verhaal hier neer zet in de hoop dat dit een beetje gaat helpen.Fabiën14-06-2024 -
Continu gevoel van stress in mijn lijf (Verhaal 34)
Ik heb door heel veel angst en stress door een bepaalde dreigende situatie die paar maanden duurde nu een continu gevoel van stres in mijn lijf. Een vuurbal. Continu een hoge hardslag continu te veel cortisol en adrenalin. Ik kan nauwelijks slapen met een oxezepam een paar uurtjes. Ook is mijn lichaam in een beschermings stand gaan staan. Nu is mijn gevoel helemaal geblokkeerd. Ik kan niet meer huilen niet meer genieten heb weinig eetlust.. Val af ondanks gewoon toch we zelf dwingen te eten. Het is echt de hel. Wie herkent dit? En wie kan mij helpen? Alsjeblieft reageer. Ik ben wanhopigHana> 2 jaar geleden-
Hoi hana ik zit momenteel met dezelfde klachten. Soms weet ik niet meer wat ik moet doen zo bang en raar word ik dan.
Ik slaap ook heel erg slecht ben bang om alleen te zijn en heb constant een gejaagd/kloppend gevoel door me lichaam. Ik heb nu bij de dokter aangegeven dat ik hulp wil ik trek dit niet meer.
Groetjes moniqueMonique> 2 jaar geleden -
Hoi Hana,
Ik herken alles wat je zegt. Bij mij is in okt 2019 een burnout geconstateerd maar daar is later de diagnose ptss bijgekomen vanwege 2 heftige gebeurtenissen in mijn leven.. als ik aan de gebeurtenis terugdacht ging mijn hele lijf 'aan' hoge hartslag etcetera.. oa ook nachtmerries.
Ptss wordt nog wel eens onderschat. Heb je al een psycholoog bezocht?
Veel sterkte meid.
Groetjes JoséJosé> 2 jaar geleden -
Hoi ik herken het zit momenteel in net zo.n situatie ook niet goed slapen met oxazepan net een paar uurtjes ik eet nog wel maar gaat met moeite en val ook af en veel stress ervaren ik kom niet tot rust waardoor ik niet kan slapen.
Gr saskiaSaskia> 2 jaar geleden -
Ook ik heb hier al twee jaar last van, zonder oxazepam is slapen helemaal geen optie..
Met oxazepam slaap ik ook erg slecht, wordt vaak wakker en sta dan compleet aan..
Dit gaat 24 uur door, loop al ruim 1 jaar bij psycholoog en nu psychiater, maar niets helpt..
Val idd af ook al eet ik wel, alleen nog groente, fruit, yoghurt en drink alleen brandnetelthee en kamille thee. Mijd verder alles..
Ben ook echt helemaal op.. mochten er suggesties zijn graag..Geke> 2 jaar geleden -
Snap jullie helemaal heb precies hetzelfde. Gebruik ook oxazepam om nog iets van rust in mijn lichaam te voellen. Mijn anti depressiva helpt voor mijn gevoel ook niet meer. En is heel belangrijk voor mij want die stopt het om telang in mijn koppie te blijven. Het is vooral overdag, dat gejaagde angstige gevoel. En inderdaad ik eet omdat het moet maar heb niet echt honger. Slapen tot een uurtje of 6. En dan hop daar is het jachtige gevoel weer. En hitte aanvallen plus zweten en een droge mond. Ik weet het soms ook niet meer. Ja dat het me verrekte veel energie kost.
Hellen.05-06-2023 -
Hoi Hellen, ik herken jouw situatie. Ik sta ook de hele dag 'aan'. Opgejaagd gevoel, misselijk, hartkloppingen. Oxazepam helpt niet. Ga vandaag bellen met psycholoog maar ik las al dat er een wachttijd is van 4 weken. Hoe ga ik dat redden. Sterkte voor jou.
Ina12-10-2023 - Alle reacties weergeven...
-
Zo herkenbaar dit!
Ik heb dit ook al maanden en is zo erg.
Ik hoop dat jullie je op dit moment beter voelen. Wat hebben jullie gedaan om hier mee om te gaan. Elke dag is weer overleven en door komen....zo zwaar!!!!Diana13-06-2024
-
-
Bedankt voor het lezen...veel liefs uit ierland. (Verhaal 58)
Goedenmiddag!
Ik ben hier niet goed in, maar ik wil bij deze toch heel graag een deel van mijn verhaal vertellen!
In 2007 ben ik geemigreerd naar het prachtige Ierland, om zo afscheid te nemen van een roerig problematisch leven!
Vanaf jonge leeftijd ben ik mede door mijn vader (R.I.P. papa) terecht gekomen in een wereld van geweld, misbruik, en criminelen.
Ik heb meer dan 5 jaar lang een zware crimineel, verslaafde vriend in huis gehad! Dat heeft mijn leven vanaf jongs afaan flink beinvloed! En Nadat mijn beste vriend uit de afkick kliniek kwam, en hij op eigen benen kon staan, besloot ik voor mezelf te kiezen, en naar ierland te emigreren!
Mijn beste beslissing ooit! Wat een avontuur! Ik begon te werken op een manege/b&b en moest iedere dag 13 stallen schoon maken!
6 dagen per week, van s ochtends tot s avonds!
Na een jaar verhuiste ik naar een andere provincie in ierland om daar helemaal mijn eigen leven op te bouwen!
Ik ontmoette mijn ex vrouw, op wie ik echt stapel verliefd was! We huurden een prachtig huis, begonnen onze eigen bakery..en waren dol gelukkig!
Mijn ex vrouw was pastry chef, en in de zomer reed ik het hele land af, om zo op grote festivals onze heerlijke producten te verkopen!
We hadden een prachtig leven! Totdat ik mijn ex vrouw aan mijn broer voor stelde! Ik zag meteen dat er iets goed mis was...mijn broer en ex waren verliefd!
Gelukkig woonde mijn broer in nederland, en ik had nooit verwacht dat mijn broer er met mijn ex vandoor ging!
Voordat dat gebeurde, trouwden we, en kregen een prachtige zoon!
Maar vanaf de geboorte wist ik dat er iets vresenlijk fout was, mijn ex vrouw had totaal geen connectie met onze zoon..er was geen emotie!
Toen ze in een post-depressie kwam, heb ik professionele hulp ingeschakeld, omdat ik mij ernstige zorgen maakte!
Echter...alle problemen waren ineens mijn schuld! Ik moest een full time baan zoeken, en in theraphy!
Ik vondt dat we samen hulp nodig hadden! Maar daar was ze het niet mee eens!
De situatie werd steeds slechter, en mijn ex vrouw vluchte naar mijn broer! Die verliefd op haar was, en haar steunde!
Toen ik op een avond thuis kwam, vertelde mijn ex dat ze wou scheiden! Ik was het daar mee eens, want onze relatie werkte niet!
Vanaf dat moment was het voor haar groen licht een relatie met mijn broer te beginnen..we woonde nog in hetzelfde huis! Toen ik het mijn ouders vertelde,geloofde zij er niks van! Ik was jaloers,bezitterig..en werd niet geloofd!
,3 maand lang werd het verzwegen!
Het werd bijna slaande ruzie, waarna mijn ex mij aangaf wegens mishandeling! Terwijl ik geen flauw idee had hoe ik met deze situatie om moest gaan!
Ze kreeg een eigen huis, wat haar plan was, en ik kreeg tot grote frustratie een contact verbod met mijn zoon!
Uiteindelijk na 4 maand had mijn broer zelf het lef om het mij te vertellen! Gelukkig voor hem via de telefoon!
Mijn scheiding was nog geen eens rond, en ik moest mijn ouders smeken om mijn broer te vragen afstand te houden!
Toen in October kwam hij haar, en mijn zoon ophalen uit Ierland! Ik was zo boos, en verdrietig!
Ze gingen samenwonen, en mijn ouders, die bij mijn broer in de buurt woonde, waren dolgelukkig, want ze zagen mijn zoon, en het was een happy family!
Er was totaal geen begrip voor mijn gevoel! Ik moest blij voor ze zijn, en het accepteren!
Toendertijd hadden we een prachtige bakery shop, deze nam ik over, plus een hoop schuld, maar ik was vastbesloten mijn bakery te redden, en begon zelf met bakken...Dit heeft mijn leven gered, na een hele moeilijke periode, vondt ik iets voor mezelf, en een nieuwe passie!
Ik begon met het bakken van nederlandse producten, en werdt bekend als the dutch bakery Ireland!
Ik leverde aan winkels, had een commerciele bakery en was succesvol! Ik was zo trots!
Maar...de ellende met mijn ex begon! Toen zij en mijn broer een huis kochten, moest ik overal afstand van doen, en als ik mijn zoon wou zien, mocht dat alleen als ik alimentatie betaalde, en onder toezicht van mijn ouders!
Mijn ex had heel veel mental problems! En de relatie tussen haar en mijn broer werd geweldadig!
Mijn ex was een hele slechte moeder voor mijn zoon
Ze mishandelde hem, jeugdzorg was involved, en mijn broer nam mijn zoon in bescherming!
Mijn ex haatte mijn broers kinderen, en ze was ontzettend jaloers op mij! Dit, omdat ik 8 jaar lang een succesvolle bakery had, gelukkig was in ierland, en ik geen alimentatie wou betalen!
Ze chanteerde mij altijd met onze zoon! Alle bezoeken aan mijn zoon ging via mijn ouders..Het was 9 jaar lang een grote stressvolle situatie!
!
Onze hele familie zat onder de plak en stress van mij ex..
Toen besloten ze uit elkaar te gaan! Na 8 jaar stress, jaloezie, haat, onbegrip kwam mijn wens uit...ik wist altijd dat hun relatie niet zou werken..en was blij voor mijn zoon dat er een einde kwam aan een zeer onstabiele thuis situatie!
En toen....gebeurde het waar we allemaal zo bang voor waren! Mijn ex wou geen hulp, begeleiding, of medicatie, en kwam in een psychose!
Die avond belde mijn zoon,en vertelde dat zijn moeder was doorgedraait, en hun uit huis waren geplaatst door de politie! Ze moesten schuilen bij mijn ouders....Mijn zoon vroeg mij nog of ik de alimentatie had overgemaakt, want daar ging de laatste ruzie over.
De volgende dag wordt ik gebeld door mijn stiefvader. Ze is dood,verteld hij mij, hij vondt haar in huis ze had zelfmoord gepleegd!
Mijn eerste reactie? Opgelucht...voor leroy, mijn familie...iedereen had 8 jaar op zn tenen moeten lopen! Ik dacht...nu is het mijn kans om te laten zien dat ik een goede papa ben!
Ik had voogdij, dus alle zeggenschap! *Dacht ik!
Mijn ex, was al 3 maand bezig met het voorbereidenv van haar zelfmoord!
Ze schreef afscheids brieven, en haar laatste wens, was dat mijn broer volledige voogdij kreeg, en ik mijn zoon nooit meer zou zien!
Er kwam een onderzoek vanuit jeugdzorg! Ik werd in een enorm slechte hoek gedrukt! Omdat iedereen wou dat mijn zoon bij mijn broer bleef!
Het was niet mogenlijk gedeeltelijk voogdij te hebben met mijn broer, en dit werd mij ook nog eens afgepakt!
Mijn hart was gebroken! Mijn ex had haar zin!
Achteraf gezien had ik zelf in nederland moeten gaan wonen, om ervoor mijn zoon te zijn...maar hij zag mijn broer als vader, en had geen intresse in mij.
Ik zie mijzelf niet als slachtoffer! Dat is mijn zoon! Het arme jongetje is voor het leven beschadigt!
Hij wil zo graag dat zn papa, en stiefvader geen ruzie meer maken..en ons samen zien! Hij wil niet tussen ons in staan!
Nu..probeer ik er alles aan te doen om te verhuizen naar nederland! Mijn zoon is 12 en heeft een vader nodig! Maar het vinden van woonruimte is zeer moeilijk!
Ook heb ik geprobeerd het contact met mijn familie weer goed te maken! Maar dit is een en al frustratie en teleurstelling! Er is nog steeds geen begrip! Mijn familie moet ik loslaten! Maar ik ga knokken voor mijn zoon!
Dit is een heel erg lang verhaal! Ik wil het delen! Het is zo absurd, dat ik mij iedere dag afvraag hoe ik dit allemaal heb doorstaan!
Ik ben opzoek naar de juiste theraphy, om vooruit te kunnen! Maar zit vast...ik zou graag hulp willen!
Bedankt voor het lezen...veel liefs uit ierland.Snorflake17-10-2023- Alle reacties weergeven...
-
WOOW, ik heb je verhaal met aandacht gelezen. Onwerkelijk dat de mensen met wie je in verbinding staat in die hele situatie zo met u omgaan. Terwijl u zo gemotiveerd bent om er voor u zoon te zijn, zo graag en zo gemotiveerd bent om de familie banden goed te krijgen en dat op een manier dat het voor u een enorm zware situatie moet zijn. Verbazend dat de andere betrokkenen zich op geen enkele manier respect en begrip tonen. Als het om kinderen gaat gaan de gevoelens diep. En nog veel dieper en op een andere hele zware manier als je ze uit het oog verliest en het contact verliest. En je dan zo moeten laten behandelen door die afschuwelijke mensen omdat u kosten wat het kost er zo graag voor u zoon wil zijn. De mensen die tegenover u staan hebben de macht. U bent afhankelijk. Herkenbaar verhaal. Waar de kinderen zijn is alle macht.
Anoniem08-03-2024
-
Spijt wat een nare emoties is dat toch (Verhaal 60)
Spijt wat een nare emoties is dat toch. In mijn geval gaat het om spijt van verhuizing. Heb een evt prachtig huis verkocht omdat ik dacht dat het elders beter kon ( rustiger en stiller vooral, niet meer aan een drukke weg ), tijdelijk gaan huren. Wij kenden nl.de crisis van 2009 nog toen mensen jaren met 2 woningen zaten dus zijn eerst gaan verkopen en toen op zoek naar wat nieuws gegaan. tijdelijk even huren werd 3 jaar omdat de woningmarkt omsloeg. Niets qua ruimte dat vergelijkbaar was meer kunnen vinden. Makelaars die ons niets gunden omdat we niets meer in de verkoop hadden en idiote medekopers die belachelijk veel overboden wat wij in principe gewoon nooit doen.. Uiteindelijk , dus ben echt niet ondankbaar, een mooi nieuwbouw huis gevonden. Een Ja die is wel heerlijk rustig want goed geïsoleerd etc.. Maar ……… Wat mis ik mijn oude huis, de ruimte eromheen en vooral mijn tuin nog elke dag… De bomen, de borders, moestuin … Alles zelf aangelegd…. Hoe dom kan je zijn? Heb het andere Mensen zo in hun schoot geworpen. Heb er na 5 jaar nog elke dag spijt van. Huil er niet meer om zoals eerste paar jaar, maar spijt voel ik nog vaak. Dus mensen wees naar dankbaar met wat je hebt, verderop is niet altijd beter…..Anoniem10-01-2024 -
Van groot naar kleine woning verhuisd (Verhaal 59)
Van groot naar kleine woning verhuisd . Paar dagen later had ik (70) een depressie waar ik nu na 10 maanden nog inzit. De beide huizen staan in dezelfde wijk. Was al 6 jaar mantelzorger voor mijn man en dacht zelf dat kleiner huis makkelijker voor me zou zijn, maar niets is minder waar. Het is bewerkelijker dan het grote huis. Mijn man vindt het fijn hier. Ik ben in therapie om hier anders mee om te gaan. Ik kom het werk en de tuin in de oude woning nog prima aan maar dacht ik moet niet wachten tot het niet meer kan. Ik vraag me af of iemand dit herkent.Beer06-11-2023 -
Ik word gek van de stress (Verhaal 56)
Ik word gek van de stress. Hartkloppingen, constant opgejaagd gevoel, tintelende vingers, kortom ik voel me belabberd. Ook veel verdriet en zorgen om mijn dochter die 3 weken geleden een herseninfarct heeft gehad. Ben naar huisarts geweest: stress en kreeg een doos oxazepam mee naar huis. 3 x per dag 10 mg. Dit is nu 12 dagen geleden en ik heb geen baat bij de medicijnen. Heeft iemand ervaring met alternatieve middelen of psycholoog. Ben ten einde raad. Ben 69 jaar en ben in 2007 mijn man verloren. Ik wil zo niet verder leven maar heb 2 lieve kleinkinderen die en nog een zoon. Wie herkent mijn verdriet en heeft tips. Dank. InaIna12-10-2023 -
Ik ben nu 4 jaar weduwe (Verhaal 55)
Ik ben nu 4 jaar weduwe maar ik zit zo vol onrust en stress vol gevoel geen honger naar gevoel in t hoofd onstabiel op mn benen duizelig de hele dag door ontlasting v d spanning als ik ergens stil moet staan wachten begin ik te trillen op mn benen durf bijna niet meer te fietsen begin te beven dan hopeloos komt iemand dat bekend voor ik heb 2 jaar 30 mg oxezepam geslikt 30 mg per dag ben ik nu 10 maanden van af zou dat de oorzaak kunnen zijn maar met de oxezepam had ik het ook net zo
Hoop op reactie groetjesWillie11-09-2023 -
Stress en lichaamscontact (Verhaal 54)
Stress en lichaamscontact
Ik ben al gepensioneerd en zou me niet druk meer moeten maken, maar er zijn zo veel dingen die "moeten" gebeuren, waar ik op de een of andere manier tegen op zie, en dan stress ervaar. De laatste tijd gaat dit gepaard met veelvuldig moeten plassen. Ik houd het dan met veel moeite op, en als de "klus" weer is geklaard, is de aandrang om te moeten plassen ook weg ge ebt.
Ik heb nu tijd om er over na te denken, waar komt dit vandaan en hoe ervaar ik minder stress. Door omstandigheden heb ik weinig lichamelijk contact. De laatste tijd merk ik dat mijn behoefte daar in toeneemt en als dit er spontaan wel eens is, ervaar ik dit contact als rustgevend.
Er niet aan denken, positieve gedachten alleen toelaten is ook iets waar ik aan zou moeten werken, want de "enge" dromen s nachts komen steeds vaker voorbij.
Ik schijf dit maar eens op, want ik hoop dat er reacties komen van mensen, die ditzelfde ervaren en of methodes hebben gevonden om het (deels) tte verminderenJakob21-08-2023 -
Alvleesklierinsufficiëntie (Verhaal 53)
Hallo allemaal,
Sinds 2016 heb ik de diagnose alvleesklierinsufficiëntie gekregen. Ik viel in korte tijd 8 kg af. De diagnose betekent dat mijn alvleesklier nog maar heel weinig enzymen aanmaakt (exocriene functie) en dat ik bij alles wat ik eet enzymen moet innemen in de vorm van een capsule (ongeveer 15 per dag). Stress kan een oorzaak zijn van het feit dat de alvleesklier niet goed werkt. Ik ben hooggevoelig en ook snel gestrest. Is er iemand op dit forum die dit ook heeft? De Maag-darm-leverarts kan de oorzaak namelijk niet vinden en mijn mening is dat voor alles toch wel een oorzaak moet zijn. Ik zou graag in contact komen met mensen bij wie de alvleesklier dus ook niet goed werkt door stress en op die manier meer aandacht geven een het fenomeen dat stress wellicht een oorzaak kan zijn. Door deze aandoening ben ik chronisch moe en heb ik ondergewicht. Ook heb ik veel darmklachten en huidklachten (jeuk). Deze klachten beperken mij erg in mijn sociale leven. Het zou fijn zijn via dit forum ervaringen van gelijkgestemden te kunnen delen.Joyce06-08-2023 -
Met Stress geboren worden!! (Verhaal 48)
Met Stress geboren worden!!
Kan dat Eigenlijk Wel??
Voor mijn gevoel wel!!
Ik krap altijd mn vingers kapot tot ik pijn voel!!
Of mn pukkeltjes vroeger op mn armen.
Of in de puberteit mn Puisten😁ik leek altijd op een Neushoorn, vooral in de winkel gebeurde dat!!
Of ergens anders in het openbaar!!
De enige keer dat ik geen stress had
Was toen ik een Lief Klein Dochtertje kreeg💖🥰❣️
Daarna haar Puberteit kwam Alle Stress Hard terug!!!
En bleef het altijd bij mij!!!
Ik kom er af en toe van af, als ik Héél Erg Veel Kamillethee drinkt ❣️❣️❣️
Dit was mijn verhaal😔Evertje 2101-02-2023- Alle reacties weergeven...
-
Ook ik ben al mijn hele leven stressgevoelig.
Momenteel is mijn autonoom zenuwstelsel daardoor (in combinatie met een zware griep en periode met veel stress door chronische pijn) ontregeld.
Zou het kunnen dat u hooggevoelig bent en overprikkeling zorgt voor extra stress? Dit is bij mij het geval. Ik heb een hekel aan de supermarkt wegens te druk😊.
Normaal betert het eventjes tijdens een warm badje, sporten of een ontspannende massage. Ik heb ook al camille, gaba, hop en valeriaan thee geprobeerd. Daarnaast heb ik een diffuser met etherische olie zoals lavendel, appelsien, cederhout ...Liz05-08-2023
-
Ik heb vaak koorts (Verhaal 47)
Sinds drie weken ben ik op. Ik heb vaak koorts. Mijn bloed us goed heeft iemand ook wel koorts na veel stress?Carla29-01-2023- Alle reacties weergeven...
-
Nee wel lichamelijke klachten
Priscilla01-08-2023
-
Hoe kun je zo rot voelen en geen kwaal hebben? (Verhaal 50)
Hallo allemaal na jaren hard werken, vele ballen hoog houden, na stoppen met werken
Bun- out gekregen, daarna chronische stress gekregen, tot nu toe nooit meer de oude geworden, allerlei lichamelijke klachten, daar door denken dat ik iets ernstigs heb, want hoe kun je, je zo belabberd voelen zonder dat er iets ernstigs aan de hand is, mijn onder bewust zijn, gaat daar mee aan de haal denk ik, erge dromen, soms zwetend wakker, misselijk droge mond, erg spierpijn in benen, beweeglijke spieren onder de huid, 'ochtends is het moeilijkste loop van de dag gaat het wat beter, hoe kun je zo rot voelen en geen kwaal hebben, ? Hoop ik? Groetjes RietRiet16-04-2023-
Hoiiii Riet, zo herkenbaar om gek van te worden. Ook al zijn we dat niet. Ik word s,morgens ook rond een uurtje of 6 wakker en dan staat mijn lichaam gelijk aan, dan begin ik met zweten, droge mond en heel veel onrust. Tegenwoordig neem ik om 6.00 een halve oxazepam dus 5mg en dan om 8.30 mijn bed uit. Dan voel ik me enigzins nog een beetje normaal. Maar dan moet ik snel wat eten anders krijg ik de bibbers
Terwijl ik niet echt trek heb door dat gespannen gevoel op de maag. En inderdaad s,avonds voel ik me het rustigst. Heel appart maar dat heb ik nu vaker gehoord of gelezen. Groetjes Hellen.Hellen07-06-2023 - Alle reacties weergeven...
-
Heb je ook lichamelijk klachten?
Priscilla01-08-2023
-
-
Sinds dien ben ik mezelf niet meer (Verhaal 52)
Hallo allemaal,
Sinds 2 weken ervaar ik.weer erge stress klachten :-(
Achteraf gezien begon dit al eerder, spierpijn in benen, knieeen, moe, snel geprikkeld, hartoverslagen noem het maar op.
Wij hebben 5 iui rondes gehad (vruchtbaarheidsbehandelingen) tot nu zonder resultaat. Ik twijfelde heel erg om.door te gaan en te lang gewacht om dit kenbaar te maken bij mijn man.
Gelukkig zijn we er beide overeens dat het goed geweest is en we het houden bij onze dochters uit ons beide vorig huwelijk.
In die tussen tijd bij de huisarts geweest en nu komende dinsdag krijg ik een holter voor 3 dagen.
Vorige week zijn we op vakantie gegaan, waar ik me totaal slecht begon te voelen, ik heb altijd heimwee dus dacht dat het daarvan kwam. Hartoverslagen, moe, nergens zin in, huilen ect.
21 juli belde mn vader want onze hond bleef daar logeren totdat wij wij terug van vakantie kwamen.
Hij belt normaal nooit zomaar, hij gaf aan dat het niet goed met onze hond ging.
Meteen onze spullen gepakt en naar huis gegaan, om 10u in de avond met 2 kinderen.
Voelde dat het niet goed was.. ( ook de hond had last van heimwee als wij er niet waren)
Onze hond is 12.5j en heeft al jaren last van tumortjes en nierfalen.
Toen we thuis kwamen was ze zo blij, gelukkig wonen we naast mn vader dus waren zo thuis.
Samen met mn man op de bank geslapen omdat de hond zo onrustig was.
Helaas de dag erna hebben we haar moeten laten inslapen.
Sinds dien ben ik mezelf niet meer, angstig, hartoverslagen in de avond, geen eetlust en diarree in de ochtend, constant zenuwachtig
Holter is uitgesteld naar nu komende dinsdag dus ben benieuwd.
Ben zo bang dat ik me niet meer goed ga voelen.
Slik wel door de dag valeriaan tabletjes dat helpt enigszins.
Citalopram 10mg heb ik al jaren, ik.heb deze klachten vroeger ook al eens gehad maar erger. Ook.door een keuze waar ik op een gegeven moment niet meer achter stond. ( had met mijm exman een appartement gekocht) gelukkig hier wel nog onderuit kunnen komen.
Heeft iemand misschien tips voor mijn klachten?
LiefssVvlinder30-07-2023- Alle reacties weergeven...
-
Daarbij ook vaker een appart, akelig gevoel in mn buik/lichaam
Vvlinder30-07-2023
-
Stressklachten op werk bij mails sturen (Verhaal 31)
Loop al een aantal jaren met stressklachten rond op mijn werk. Ben continu bang om fouten te maken en doe daardoor langer over taken, mails, projecten dan nodig.
Iedere keer als ik een mail wil sturen dan merk ik dat ik aan het piekeren ben over de vraag hoe die mail op die ander overkomt en wat die ander wel of niet ervan zal denken dat ik de mail zo stuur.
Merk ook vaak dat als ik de mail verstuurd heb, dat ik dan lichtelijk in paniek kan raken omdat ik dan ineens denk dat ik iets verkeerds heb gezegd in de mail. Ik weet niet hoe ik hier vanaf kan komen.
Kan iemand mij helpen?
Louise> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Heel herkenbaar! En ik ben 23 pas 1 jaar werkzaam in het bedrijfsleven. Jammer dat er nog geen oplossingen beschreven staan onder je post.
Anoniem07-03-2023
-
-
Spijsvertering overhoop (Verhaal 46)
Door opgebouwde stress ligt mijn spijsvertering overhoop. Ik durf niet te eten omdat ik bang ben om misselijk te worden. Eten blijft in mijn maag "hangen". Heeft iemand tips om die misselijkheid weg te krijgen. Of beter nog ervoor te zorgen dat ik het niet wordt. Help, ik trek dit niet.Nicole28-01-2023- Alle reacties weergeven...
-
Je kunt voor je maag of darmen Venkel thee drinken als je geen Hoge Bloeddruk hebt!! Of gewoon ook tegen de stress sterremuntthee nemen, is al zoet genoeg van zichzelf. Zit ook wel zoethout in, dus oppassen met drinken voor Hoge Bloeddruk!! Maar wat ik doe is de Echte Kamillethee drinken!!
Dat werkt nog het Allerbeste ❣️❣️❣️
Eventueel met een scheutje honing erin.
Maar zonder werkt beter!!
lekker even iets laten afkoelen, niet te heet drinken anders verbrand je je tong of keel, dat wil ik niet hebben bij Niemand niet!!
Groetjes Evertje 21Evertje 21 tip voor Nicole01-02-2023
-
Ik heb al langere tijd van stress (Verhaal 45)
Ik heb al langere tijd van stress. Gevolg geen eetlust meer. Onderzocht door HA. Hart en hartslag waren prima. Bloedonderzoek ook prima. Eetlust weg komt door stress. Heb lorezepam gekregen en neem een halve en zakt de stress en ook het misselijk gevoel en voel ik mij prima. Wat kan ik doen om mijn spijsvertering weer normaal te krijgen. Nu lukt het nie zonder de lorezepam en dat geeft weer stress. Tips graagNicole22-01-2023 -
In therapie krijg ik handvatten om rustiger te worden (Verhaal 6)
Regelmatig word ik wakker met een snelle en hoge ademhaling. De paniek slaat dan vaak (bijna) toe. Onlangs ben ik met therapie begonnen en er wordt me veel duidelijk. Bovendien krijg ik handvatten om rustiger te worden.
Anoniem> 2 jaar geleden-
Mag ik vragen wat bij jou met name in de ochtend paniek gaf. Ik vind het heel herkenbaar nl..
Livadebr> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Welke handvatten heb je gekregen dan
Marijke01-01-2023
-
-
Lichamelijke klachten met stress of angst (Verhaal 40)
Ik kamp al een maand of 7 met stress maar daar heb ik ook lichamelijke klachten bij zoals tintelingen hoofdpijn oorsuizen en noem maar op. Zijn er nog mensen die lichamelijke klachten hebben met stress of angst. Bloed onderzocht in januari en alles was goed uitgezonderd cholesterol te hoog. Ik weet het op de duur niet meer en savonds ben ik.merkelijk beter of overdag. GroetjedSarake> 2 jaar geleden-
Beste ,
Ja , lichamelijke klachten zijn zo herkenbaar. Ik heb dat ook. Ik heb als ik stress heb continue een droge mond. Ook ik word hier gek van. Want je piekert dan deels over je stress , en deels over je lichamelijke klacht. Je denkt dan dit is iets ernstig. Maar nee hoor , vaak is dit gewoon stress. Maak je maar niet al te druk!
Veel liefs
EvaEva> 2 jaar geleden -
Ik heb het ook met tintelingen etc. Ook onderzoeken gehad maar niks. Ben je er nog van afgekomen?
Onbekend> 2 jaar geleden -
Hoihoi ik herken dit ook.. ik ben zo negatief in mijn gedachtes ik pieker veel en denk dat ik een ziekte heb.
Heb last van tintelingeb, gejaagd gevoel, adem telkens diep waarschijnlijk door het verkeerd ademen paniekaanvallen, slecht slapen etc. Het is niet makkelijk.
Alleen de mensen die dit ervaren weteb waar ik over praat.. als ik het aan iemand vertel die t niet kent voel het netof ik gek ben.
Hoop dat we met zijn alle hier vanaf komen.Ikki> 2 jaar geleden -
Hoi jullie daar, goed om te lezen dat er meer mensen zijn die met hetzelfde kampen, ik heb nu al een jaar 'stressgerelateerde klachten' en iedere keer denk ik dat het nu wel eens zal stoppen, mijn lichaam is een soort lunapark geworden, iedere dag is er weer iets anders, tintelingen, oorsuizen, zwaar hoofd, geen fut, niks te vinden bij bloedonderzoek, ik doe psychosomatische fysiotherapie, dat houdt in dat ik een paar ontspanningsoefeningen kreeg, die helpen wel een beetje , maar ik vraag me af of ik hier nog ooit vanaf kan komen. Uiteindelijk ben ik door de praktijkondersteuner van mijn huisarts naar de GGZ verwezen, maar die kunnen niks met mij beginnen. Ik heb me nu opgegeven voor een cursus omgaan met stress van een maarschappelijk- werk -organisatie maar het liefste zou ik in contact willen komen met iemand die dezelfde problemen heeft , zodat je elkaar wat moed in kunt spreken en kunt herkennen wat er zoal in je lijf tekeer gaat zonder dat het levensgevaarlijk is. De dokter maakt zich niet erg druk erover, ik zoek me suf naar iets dat mij uit deze impasse kan helpen. Mensen zeggen ook steeds dat het aan mijn leeftijd ligt, ik word al 79 !, maar ik heb nooit met zoveel lichamelijke ellende te maken gehad. Gegroet , het beste met u allen.
Mathilde> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Herkenbaar.. de stress slaat bij mij heel erg op me ribben en die hele omtrek.. en dan idd heb ik negatieve gedachtes die maar niet weg gaan. Bij elk steekje of pijntje is me hoofd een grote rollercoaster
Bianca> 2 jaar geleden
-
-
Therapie heeft me geholpen na jarenlang stress (Verhaal 32)
Jaren heb ik last van stress gehad. En telkens was het dezelfde riedel. ik voelde de stress opkomen, werd kortademig, dacht dat ik ging hyperventileren waardoor de angst en de stress nog meer toenam.
Soms ging ik eerder naar huis van mijn werk, soms durfde ik de kinderen niet naar school te brengen. Mijn man werd er net als ik hopeloos van. Niets leek echt langdurig te helpen.
Tot ik een therapeut kreeg die me niet alleen met tips probeerde te helpen (en dat lukte vaak ook wel op de korte termijn). Ik leerde bij haar inzien wat de stress veroorzaakte, niet de oppervlakkige oorzaak maar de diepere reden.
Ik leerde dat ik was gaan geloven dat ik moest voorkomen dat anderen me zouden veroordelen. Een veroordeling gaf me het gevoel niet goed genoeg te zijn, niet de moeite waard waardoor ik me erg eenzaam voelde. Net als vroeger toen ik nog kind was.
Daardoor legde ik de lat heel hoog voor mezelf en keek ik telkens door de ogen van de ander naar mijn eigen gedrag. Ik zag telkens wel iets dat ik verkeerd had gedaan.
Ik leerde dat ieder mens het nodig heeft zich verbonden en van waarde te voelen. En dat we allemaal onbewust onze eigen conclusies trekken hoe we dat proberen te zijn in relaties met anderen.
Toen ik dat eenmaal duidelijk kreeg, zag ik precies in welke situaties ik me rot voelde en hoe ik reageerde. ik had geen gevoel van eigen waarde opgebouwd in al die jaren. Ik stuurde mezelf niet echt aan. Ik dacht dat ik continu moest voldoen in de ogen van de ander. Inmiddels ben ik al aardig gevorderd naar mijn eigen waarden te leven, waardoor ik pas echt een gevoel van eigenwaarde ontwikkel.
Ik deel dit graag omdat ik denk dat veel mensen zonder dat ze het door hebben baat hebben bij een analyse van hun levens en bewegingsstijl zoals ik dat ook heb gehad. Pas dan kun je echt zelf sturing geven aan je gedrag!anoniem> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Beste, heel interessant, jouw verhaal (een gebrek aan eigenwaarde als onderliggende reden, en dat je nu meer volgens je eigen waarden leeft). Ik herken me er wel in. Hoe heb je je eigen waarden ontdekt en er leren naar leven?
Anoniem> 2 jaar geleden
-
Met stomheid geslagen elke keer weer (Verhaal 44)
Toen ik 16 was gingen mijn ouders scheiden.
Mijn moeder had ineens een andere vriend, en mijn vader wou zelfmoord plegen dus werd opgenomen op de paas. Al vrij snel had ik geen contact meer met haar.
Na een tijd “emotioneel” voor mn vader te zorgen ben ik uit huis gegaan.
Mijn moeder liet het op alles afweten. Ze nam me weg kwalijk dat ik haar te weinig bezocht (op de camping waar ze tijdelijk woonde) ik zocht afleiding bij vrienden namelijk. Op mn 16de woonde ik al gauw op mijzelf in een stad. Met vallen en opstaan worstelde ik me door mijn jeugd heen. Weinig zorgeloos. Met vallen en opstaan worstelde ik me door het leven. Schaamde me kapot niemand wist precies wat er aan de hand was. Ik herinner me weinig tot niks van de tijd ervoor.
Drama na drama speelde zich thuis af. Mijn ouders wezen vooral naar elkaar maar hebben na de afwikkeling van de scheiding nooit meer met elkaar gesproken.
Na een ingewikkelde en onzekere periode ben ik uiteindelijk geknapt. Tijd en volgorde is lastig ben weg in de war geraakt door alles. Na bezoek aan de huisarts omdat ik zelfmoordgedachten had terecht gekomen bij emergis. Begeleidend wonen/ opname vanalles gezien. Medicatie tegen psychose aangezeten.
Ik voel me in de steek gelaten mn ouders hebben wel 15/20 keer contact verbroken aan en af om de beurt. Ik was lastig. Niet welkom op begrafenis van mijn familie. Niet welkom op de trouw van mn vader. Na zn zoveelste “relatie” aan en af werd ik verstoten. En nog steeds. Mijn broer minder maar ook wel.
Al die tijd dacht ik
Dat ik gek was dat alles aan mij lag heb me altijd zo ongewenst gevoelt gebroken vernederd. Ik ben altijd te veel te lastig te aanwezig. Ze hebben me kapot gemaakt tot op het bot.
Een tijd was het contact met mijn moeder goed mits ik naar haar en stiefvaders pijpen dans. Nooit niks goed alles te min.
Nu ben ik 3 jaar samen en ben zelf mama.
Wat heb ik een liefdeloze jeugd gehad. En op de koop toe was ik vooral lastig te veel etc. Mijn moeder heeft contact verbroken met mijn vader al 15 jaar mijn broer en nu ik weer voor de zoveelste keer.
Een kleine periode terug ging het slecht met mijn relatie. Iets knapte in me na jaren van overleven dan weer te kampen krijgen met een verslaafde schoonmoeder.
Die ons het leven zuur probeerde te
Maken tijdens
Mijn zwangerschap. Mijn vader die geen contact wil ook niet Met zn kleinzoon.
Heb alles alleen gedaan.
Kleertjes kamer schilderen. Ben zo veel al zo eenzaam geweest. Dat ik psychische problemen had vroeger was vooral erg voor hun.
Maar dat ze door hun waren ontstaan hadden ze niet door. Dat ik vooral hun tot last was dat was de boodschap en hoe “blij” ik wel niet met hun moest zijn. Maar als ik eens dingen probeerde te adresseren werd contact altijd verbrokwn. Kortom je bent welkom als je binnen de lijnen loopt.
Voorkort knapte we dus iets ik was op. Kapot gemaakt. Het je bij elkaar rapen en weer doorgaan ging niet meer. 9 maanden en 5 keer per nacht uit hielp er ook niet aan.
Mijn vriend liep ook al maanden op zn tenen. Zelfde thuisproblematiek.
Mijn moeder is een ster om naar de buitenwereld ala een galante dame over te komen maar ze is in werkelijkheid een grote egoist. Zij is zielig, haar enige kleinkind
Kon ze niet op de 1ste verjaardag komen te druk met werk. Vervolgens uiteten plannen met vrienden.. die afzeggen en dan als de “grote” verassing op komen dagen.
Met stomheid geslagen elke keer weer.
Mijn zenuwinzinking kwam haar goed uit, ik was in verwachting van de tweede. Ze heeft me zo danig bang gemaakt dat ik het niet aankon dat ze me heeft overgehaald tot abortus. Ik kan het amper over mn lippen verkrijgen. Ze heeft
Me helemaal gek gepraat opgezet tegen mn vriend.
Alsof zij de reddende engel was.
Ze heeft 0,0 interesse in een andere. Gek op geld en aanzien. Doet niet anders als klagen en heeft nooit tijd.
Pessimist tot en met. Nooit blij voor me.
De geboorte van mijn 1ste baby hele fotoshoot an haar gemaakt terwijl ik nog bont en blauw was van de bevalling. Zij heeft nooit 1 foto gemaakt van mij als mamaSophie> 2 jaar geleden -
Continu het gevoel dat ik van alles moet (Verhaal 5)
Ik ervaar telkens periodes van stress in mijn leven en weet niet goed hoe ik die kan voorkomen. Het voelt steeds als een soort overspannenheid.
Ik heb continu het gevoel alsof er van alles moet en ik altijd nog hele lijstjes af te werken heb. In deze tijd van snelle media heb ik ook het gevoel op alles snel te moeten reageren.
De dingen die op de lijstjes staan, moeten ook écht gebeuren. Ik probeer daar in te minderen, maar dat lukt me gewoon niet. Het voelt alsof dat mijn lot is, dat ik altijd stress zal ervaren om alles af te krijgen.
Ik heb het gevoel dat ik niet meer kan ontspannen en er al helemaal geen tijd meer is voor mezelf. Hoe kom ik hier uit?
L.P.> 2 jaar geleden-
Dag L.P.
Door eens in gesprek te gaan met een coach kan je hier misschien verheldering in krijgen. Welke aanleiding/oorzaak is er mogelijk te vinden? Zijn er hulpbronnen te vinden in de momenten dat het wel goed ging? Wat was er toen anders?
Hartelijke groetBernadette> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Hoi,
Ik heb juist hetzelfde gehad en mij is het gelukt om terug rust te vinden door alle social media voor 1 jaar er af te gooien. Hierdoor kreeg ik rust omdat ik niet meer het gevoel had overal op te Moeten reageren. Ook in het huishouden de taken verdeeld. Belangrijkste voor mij was ook dat niet alles perfect moet zijn, oké is goed genoeg. Ik ging in alles te ver en teveel lijstjes. Nu besef ik dat het niet het einde van de wereld is als er iets niet af geraakt. Ik ben gestopt met lijstjes en doe gewoon wat er mogelijk is en prioriteiten stellen. Moeten is iets dat je jezelf oplegt niet iemand anders!
Hopelijk vindt je een manier om dit te veranderen want het leven is te mooi om je in als druk te maken😄
Groetjes
Far.Anoniem> 2 jaar geleden
-
-
-
Een erg lastige situatie (Verhaal 41)
Heel Herkenbaar.
Momenteel zijn we nog niet verhuisd maar de dagen komen steeds dichterbij en in schiet steeds meer in de weerstand dat ik niet meer wil. En ermee wil stoppen enz. Momenteel loop ik ook rond met Burn-out door al deze gedachtes en ik zou graag in mijn huidig huis willen blijven wonen. Maar dit is niet mogelijk omdat het verkocht is. Ook op mijn werk gaat het niet allemaal zoals ik wil . Een erg lastige situatie waarvan ik niet weet of ik hieruit ga komen.Jan> 2 jaar geleden -
De piekergedachten lieten mij niet meer los (Verhaal 20)
Ik piekerde (altijd) al veel en toen ik na mijn zwangerschapsverlof weer terug kwam op het werk, waar inmiddels een kleine re-organisatie had plaatsgevonden, raakte ik vervolgens ook enorm gestresst en opgejaagd en lieten de piekergedachten mij gewoon niet meer los. Toen ik na een tijdje ook bijna niet meer kon slapen ben ik hulp gaan zoeken.
Ik kwam er achter dat de piekergedachten allerlei overtuigingen in zich hadden die ik me ook (onbewust) heb eigen gemaakt. Om er een paar te noemen: ik ben niet goed genoeg....vind iemand mij wel aardig?....ik kan het niet...ik ben dom...
Toen ik bij de basis kwam van het piekeren maakte mij dat verdrietig maar ik kreeg ook het inzicht dat het niet klopt. Dat het piekeren zoveel tijd en ruimte in beslag nam maar niet klopte met de werkelijkheid.
Ik kreeg ook hele praktische oefeningen mee voor thuis zodat ik het zelf ook goed kon onderzoeken en ik kon aan de slag met het ombuigen van mijn gedachten. Ik kan dit iedereen aanbevelen die zich gek maakt met piekeren. Inmiddels voel ik zoveel meer rust in mijn lijf en ben ik weer een beetje geland, ook op mijn werk.Carla> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Kan je iets vertellen over de oefeningen? Ik merk dat ik de theorie heel goed snap maar het toepassen lastig vind
Livadebr> 2 jaar geleden
-
Dit uit zich bij mij Vooral in mijn buik/ maag (Verhaal 39)
Ik heb al jaren last van depressies . Dit uit zich bij mij
Vooral in mijn buik/ maag.ik heb elke dag dat rot gevoel in mijn buik/maag.ik slik venlafaxine maar heb geen idee waar de stress vandaan komt.ben 24/7 gespannen en dus zeer ongelukkigMartijn> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Deze klachten heb ik ook misselijk tintelingen hoofdpijn en voel mijn ook niet happy. In de avond ben ik wel beter of overdag. Ook dokter Google zitten raadplegen wat mij nog ongeruste maakt. Van dokter xanax gekregen maar 1 maand genomen en was er ook niet goed van. Hopelijk brengt tijd raad want is niet meer leuk zo.
Sarake dag martijn> 2 jaar geleden
-
- Alle reacties weergeven...
-
haha altijd een en al rust is misschien een beetje veel gevraagd, maar op sommige momenten kan ik wel een en al rust zijn ja. Mediteren helpt en ontspanningsoefeningen, massage en lichaamscontact.
anoniem> 2 jaar geleden
-
Inmiddels staat de teller op 105kg (Verhaal 38)
Beste lezers,
Al jaren probeer ik gezonder te leven, echter ervaar ik dat ik na het gewone avond eten heel vaak extra eet. Plakje worst, plakje kaas boterham. Ik ervaar wel stress op mijn werk ben net aangesteld als manager. Maar eigenlijk daarvoor al, kan echt van eten genieten. Inmiddels staat de teller op 105kg.
Ik probeer wel eens om 21:30 naar bed te gaan, maar als dat niet lukt ren ik naar de koelkast.
Langzamerhand ben ik ten einde raad, wie oh wie heeft de gouden tip.Frank> 2 jaar geleden -
altijd heel gevoelig geweest voor stress (Verhaal 37)
ik ben altijd heel gevoelig geweest voor stress en daar kon ik steeds onbewust goed mee omgaan, adhv kleine trucjes door op stress situaties te anticiperen. in mijn kindertijd, het opgroeien en bij het studeren aan de unief kon ik alles wel nog "aan". eenmaal afgestudeerd vond ik mijn plekje niet. ik veranderde van bureau, verhuisde, etc en plots kwam alles samen; problematische relaties met familie en vriend, aanhoudende werkdruk die steeds op mij terugviel waar ik maar achter de feiten bleef aanhollen, werkgever die niet luistert en minimaliseert, een van mijn dichte vrienden pleegde zelfmoord. mijn wereld stortte in en ik kon geen kant op. ik begon bij het ervaren van druk/stress steeds vaker kotsneigingen te vertonen die soms tot effectief braken leiden. uiteindelijk moeten toegeven dat ik compleet opgebrand was. erkent dat ik nu eenmaal een hsp'er ben en dus de zaken anders bekijk. binnenkort ga ik weer aan de slag op het werk. ik kijk ernaar uit om dat weer op te bouwen, maar hoe dichter het komt hoe meer stress ik hierdoor weer ervaar. ik sta dagelijks op met kotsneigingen, soms bleef het wat langer weg maar met het vooruitzicht wordt het weer soms de hele dag door. ik word er zo moedeloos van. ik sprak hier al over met mijn dokter, mijn psycholoog, maar lijken dit ongemak telkens wat weg te wuiven. ik zal dit nogmaals aankaarten. maar er komt precies geen oplossing en het blijft aanhouden en ik.. ik ben het kotsbeu. ik kan echt wenen als ik gewoon opsta en me weer misselijk begin te voelen en begin te kokhalzen. zelf als ik fijn in de morgen opsta en mijn vriend vertelt me vervolgens over zijn drukke ingeplande werkdag, zelf dan kan het opkomen. ik herinner me de periode dat dit opkwam en dat is al zo'n 4 jaar geleden ondertss... ik hoop dat als ik weer opstart zal merken dat alles wel oké is en dat het weer vanzelf gelijk zal weggaan als ik me weer kan amuseren in mijn werk. mensen die een gelijkaardige ervaring hebben? dankje voor tips!fleur> 2 jaar geleden -
-
Bij stress trek ik me terug (Verhaal 3)
Als ik stress heb, dan trek ik me terug en neem ik rust. Ik laat dan ook weten aan vrienden dat ik geen tijd voor ze heb. Blijft stress nog steeds de overhand nemen, dan zoek ik iemand om erover te praten. Dit kan een vriend, vriendin, psycholoog, huisarts of iemand anders zijn die ik vertrouw.
Vroeger trok ik me altijd alleen terug en schakelde ik geen hulp in. Dat hielp wel op korte termijn, maar niet op lange termijn. Nu heb ik het er ook samen met iemand anders over en kijken we ik anders kan gaan doen.A> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Ik ken dit. Schrijf op. Ik mag er zijn. Steeds lezen druk bijje weghalen. Acceptatie jij bent zoals je bent. Succes.
Lidia> 2 jaar geleden
-
Hyperventilatie en paniekklachten van stress (Verhaal 22)
In mijn werk als medewerker bij een autobedrijf kreeg ik steeds extra diensten omdat mijn collega's niet meer uren wilden werken. Het was een erg drukke functie.
Door de stress kreeg ik hyperventilatie en paniekklachten. Ook was ik steeds misselijk en was ik heel moe. Als ik probeerde mijn grenzen aan te geven bij mijn baas, dan kreeg ik mijn contract onder mijn neus geduwd dat ik moest werken of dan werd er druk uitgeoefend om toch te gaan werken.
Ik kreeg steeds meer klachten en uiteindelijk heb ik mij ziek gemeld. Nu ben ik aan het herstellen en ik ga op zoek naar een andere minder stressvolle baan.mandy> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Hoi Mandy,
Bedankt voor het delen van je verhaal. Ik herken mezelf in jouw verhaal. Ik zit inmiddels een paar weken thuis van werk, maar voel me nog steeds erg beroerd. Ik voel me niet meer gestresst, dus mentaal merk ik wel een verandering en mijn lichaam voelt ook meer ontspannen. Maar de buikpijn, misselijkheid en algehele gevoel van ziek zijn is bijna altijd aanwezig. Ik ben zo beroerd dat ik bijna de deur niet uitkom, terwijl dat wel aangeraden wordt.
De huisarts heeft me uitgebreid onderzocht of het geen lichamelijke oorzaak heeft en dat is niet het geval.
Ik begrijp dat het tijd nodig heeft om te herstellen, maar ben op zoek naar tips om me op de dagen dat ik me slecht voel, net iets beter te voelen. Wat hielp/helpt bij jou?Tessa> 2 jaar geleden
-
Wat denken jullie van natuurlijke rustgevende middelen? (Verhaal 33)
Dag lieve mensen,
Allereerst bedankt voor dit mooie forum! Ik heb er veel aan alle verhalen van mensen die mij steun geven. Ook probeer ik praktische adviezen op te volgen die hier gegeven worden.
Ik heb zelf al 4 jaar last van een burnout en wil het nu via de natuurlijke weg proberen. Dit is wel alleen voor ondersteuning en niet de hele behandeling.
Ik heb op natuurlijke rustgevende middelen zitten googlen en las een review die ik wel interessant vind: https://jouwnatuurlijkegezondheid.nl/2019/05/beste-natuurlijke-rustgevende-middelen-voor-stress-klachten/
Ben ook wel een beetje skeptisch, maar wat denken jullie, is dit wat? Is nog onbekend terrein voor mij.
Liefs,
Natasjanatasja naaktgeboren> 2 jaar geleden -
Hypnotherapie hielp mij om me te leren ontspannen (Verhaal 4)
Hypnotherapie hielp mij om me te leren ontspannen.
Vijf jaar geleden ging ik op zoek naar een hulpmiddel om te leren ontspannen. Ik leed enorm onder de dagelijkse stress op mijn werk en alle andere verplichtingen. Acupunctuur hielp onvoldoende, dus ik zocht verder.Via mijn vriendin kwam ik terecht bij een hypnotherapeut. Op het moment dat ik mijn eerste afspraak had bij de hypnotherapeut, voelde ik me heel slecht in mijn vel. De therapie kwam als geroepen.
Tijdens de eerste sessie was ik wat onzeker - zou ik wel weer ontwaken uit de hypnose, en wat als ik in slaap val? - maar alles verliep perfect.
Ik voelde me ontspannen en kon bewust horen wat er allemaal gezegd werd. Na drie sessies voelde ik me als herboren.
Het is heel vreemd, maar je merkt echt dat er iets veranderd is in je lichaam en geest. Nu pas ik regelmatig zelfhypnose toe als ik merk dat het even moeilijk gaat.
Ik ga regelmatig terug naar de hypnotherapeut voor een 'onderhoud'. Dat doet me goed. Het is een fantastische manier om zonder medicatie van een probleem af te geraken. Ik zou het iedereen aanraden.
Anoniem> 2 jaar geleden-
Wat ontzettend fijn dat hypnose je heeft geholpen om meer te kunnen ontspannen. Ik vind hypnose ook één van de meest krachtige manier om heel diep ontspannen te worden. Goed dat je nu af en toe langsgaat voor 'onderhoud'.
Laura> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Ik heb veel last van stress na een operatie aan mijn rug.
Ik kan minder waardoor de genezing van mijn rug ook trager verloopt, voornamelijk door de stress. Ik ben zelfstandige en moet ook werken anders verdien ik niets. Dat geeft ook veel stress. Daarbij heb ik ook nog eens obstipatieklachten, alles maag darmen etc onderzocht in het ziekenhuis, niets te vinden, maar wel klachten, o.m. een opgezette dikke buik. Wie heeft er ervaring met een dergelijke situatie en kan mij een zetje in de rug geven?Jan> 2 jaar geleden
-
-
Wat mij helpt als ik stress ervaar (Verhaal 30)
Graag deel ik hier even een hele simpele manier die mij echt goed helpt op de momenten dat ik stress ervaar. Ik kan me enorm verliezen in piekeren en dan ineens hartkloppingen ervaren en snel ademen.
Ik heb van mijn therapeut een A4tje gekregen met vragen die ik kan beantwoorden, vragen als: wat voor dag is het vandaag? Hoe laat is het? Wat is mijn geboortedatum? Wat is mijn favoriete kleur? Gerecht? en meer van dit soort vragen.
Het klinkt raar maar het helpt me goed om mijn gepieker te stoppen en mijn aandacht te verleggen. Ik word 'wakker' zeg maar, en kan dan weer wat helderder nadenken. Succes allemaal!anoniem> 2 jaar geleden -
Ik mag geen fouten maken, het moet perfect (Verhaal 29)
Ik heb veel last van stress omdat ik het idee heb dat ik alles perfect moet doen. Dat ben ik aan anderen verplicht. Ik mag geen fouten maken.
Van anderen tolereer ik het wel dat ze fouten maken. Dat is nogal krom gedacht, en daar ben ik in therapie mee aan het werk geweest.
Het lukt me nu af en toe om tevreden te zijn met wat ik gedaan heb ;-)Studente, 24 jaar> 2 jaar geleden -
Stapje voor stapje meer doen wat bij me past (Verhaal 28)
Mijn hele leven al ben ik (vrouw van 62) uit mezelf erg teruggetrokken. Ik zet mezelf niet in het middelpunt, en dat vind ik wel ok.
Waar ik niet blij mee was, was dat ik mezelf zo druk maakte voor ontmoetingen in familieverband. Ik had altijd de indruk dat ze mij in een hoek drukten, dat ik niet meetelde.
Tijdens de therapie heb ik besloten dat ik dat niet langer wilde. Ik wilde hen niet meer die invloed op mij laten hebben. Hierover heb ik wat dingen gezegd tegen familieleden, één op één. En verder ben ik me minder gaan aantrekken van wat zij zeiden en deden.
Het kost me nog wel moeite, maar het lukt stapje voor stapje om meer te doen wat bij me past, en om daarover niet meer zoveel te piekeren.Anoniem> 2 jaar geleden -
Stress van het idee dat ik onder narcose moest (Verhaal 27)
Een tijd geleden moest ik geopereerd worden. Het was niet zo'n heel grote ingreep, maar ik werd erg gestresst bij het idee dat ik onder narcoses moest. Elke keer als ik er aan dacht werd ik helemaal gespannen, en brak het angstzweet uit.
Ik besloot in therapie te gaan, had ook iets gelezen over EMDR, maar wist niet of dat ook voor mijn klachten iets zou zijn. Dat bleek van wel; al na een paar sessies was het al een stuk minder. Ik voelde nog wel wat spanning, maar dat hoort er ook wel een beetje bij.
Uiteindelijk heb ik helemaal geen angst gehad bij de operatie; het viel allemaal reuze mee.anoniem> 2 jaar geleden -
Door mindfulness een andere kijk op het leven (Verhaal 26)
Door Mindfulness heb ik geleerd hoe je een andere kijk op het leven kunt realiseren. Wat een verademing!
Ik ben best een gevoelig type, d.w.z. ik reageer vrij snel vanuit mijn emotie op situaties. Ik kan soms heel boos worden en achteraf heb ik daar dan weer spijt van.
Vooral in mijn werk heb er er last van. De werkdruk is enorm hoog en met weinig mensen moeten we veel "klussen klaren" Hierbij komt ook mijn perfectionisme om de hoek kijken; hoe kun je nu zoveel werk ook goed blijven doen? En met goed bedoel ik eigenlijk perfect, dat is nu eenmaal hoe ik ben.
Ik ging me steeds beroerder voelen, zowel geestelijk als lichamelijk. Ik kwam er niet meer uit. Huilbuien werden meer regel als uitzondering, ik kon niet meer, en wilde niet meer, zo doorgaan.
Door een mindfulnesstraining te volgen veranderde mijn duisternis in licht. Ik kon mijn perfectie laten varen omdat ik had geleerd anders te kijken naar lastige situaties. Alhoewel ik mediteren in het begin lastig vond, is dit nu mijn rustpunt.
Ik heb het gewoon nodig en maak er tijd voor. Dit had ik mezelf veel eerder cadeau moeten geven.Stephanie> 2 jaar geleden -
Het moest veranderen en ik ben hulp gaan zoeken (Verhaal 25)
Problemen jaar in, jaar uit. Het één lijkt voorbij, het volgende is er alweer.
Tot de dag komt dat de maat vol is. Teveel stress, te vaak is de grens overschreden, jezelf vergeten. Je bent gevoelsmatig dood. Ik adem, eet dus ik leef, meer niet.
Dat moest veranderen en ik ben hulp gaan zoeken, want alleen kwam ik er niet door. Het was hard werken om een omslag te kunnen maken.
Ben nu een jaar verder, voel me goed in mijn vel, ben zuinig op mezelf en trek op tijd aan de bel als ik me niet meer fijn voel. Maar elke dag sta ik stil bij mezelf, mijn leven, mijn dierbaren, mijn gevoel en bij mijn “KLEINE IKKIE”.'Ikkie'> 2 jaar geleden -
Balans tussen goede moeder zijn en voor mezelf zorgen (Verhaal 24)
Wat mij steeds weer stress geeft is de balans tussen een goede moeder zijn en goed voor mezelf zorgen.
Wanneer is het verantwoord om oppas te regelen, alleen maar omdat ik iets leuks wil doen? Ik weet wel dat ik er een beter mens van wordt, als ik ook goed voor mezelf zorg. Hoe doe ik dat en gun ik het mezelf?
Door de counseling heb ik beter inzicht in mezelf gekregen en zo is het dieper gaan landen dat ik ook echt voor mezelf mag zorgen! Eens in de week breng ik mijn dochter al weg en ga ik heerlijk paardrijden!Anoniem> 2 jaar geleden -
Tijd en ruimte gecreeerd voor rust en herstel (Verhaal 23)
In de waan van de dag was ik bezig met allerlei activiteiten. Sommigen vond ik niet eens leuk, maar omdat ik zo druk was met alles, was ik niet in staat om dat in de gaten te hebben.
Wat mij heeft geholpen is even wat afstand creëren en in kaart brengen waar ik nu allemaal mee bezig was. Wat vond ik leuk en wat niet? Daar ben ik op gaan sturen zodat ik minder activiteiten over hield waar ik geen plezier aan beleefde.
Wat moest ik perse doen en wat zou ik achterwege kunnen laten?
Op deze manier heb ik meer tijd en ruimte kunnen creëren om met name tijd over te houden voor dingen die ik leuk vond om te doen. Maar ook voor de nodige rust die nu eenmaal nodig is voor herstel!Bernadette> 2 jaar geleden -
Gezonde boosheid helpt mij bij stress (Verhaal 10)
Altijd maar aardig blijven en alles ook nog eens goed moeten doen, was DE oorzaak van mijn vermoeidheid en stress. Geleerd dat gezonde boosheid mij helpt om mijn grenzen aan te geven en duidelijk te maken aan anderen.
Rita> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Ja dat heb ik ook willen leren! Maar dát is moeilijk!
Ik wilde nooit boos zijn, want dat mocht niet. Conflict-vermijdend werd ik.
Dat ben ik eigenlijk nog steeds wel. Ik wil geen conflicten. Liever hou ik mijn mond zodat mensen mij niet veroordelen omdat zij niet merken dat ik boos ben. Eigenlijk implodeer ik dan.
Ik zou voor de opluchting wel eens willen exploderen, dat lucht op. Maar ik ben zo bang voor veroordeling, dit omdat niemand dit van mij kent.
Ik zou willen dat ik eerder mijn mening kon geven. Want ik vind overal wel wat van en ik ben het lang niet altijd met iemand eens. ik hou alleen mijn mond zodat mensen mij maar aardig blijven vinden. Ik vind dat heel lastig. Dus als iemand een tip heeft? graag!Anoniem> 2 jaar geleden
-
Te hoge werkdruk en geen nee kunnen zeggen (Verhaal 21)
Ik werk in het onderwijs en daar is de werkdruk erg hoog. Daarnaast trok ik ook veel werk naar mij toe. Als er op een vergadering gevraagd werd om een extra taak uit te voeren en niemand iets zei, dan deed ik het wel, iemand moest het toch doen.
Ik kon moeilijk nee zeggen als mij iets gevraagd werd. Ook in de pauzes zat ik stapels schriften na te kijken en ik was een paar extra dagen overblijfjuf. Mijn hoofdpijn ging niet meer over en ik sliep slecht.
Toen mijn vriend ook nog ging klagen over het feit dat hij mij zo weinig zag, stortte ik in. Met behulp van een psycholoog heb ik flink wat taken gereduceerd, neem nu echte pauzes en ik heb geleerd nee te zeggen. Zelfs de schuldgevoelens die ik in het begin dan had, worden al minder. Nu ervaar ik veel minder stress.marceline> 2 jaar geleden -
Dagen voor een presentatie voelde ik al stress (Verhaal 19)
Bij het geven van presentaties brak het zweet mij al uit en mijn hart zat in mijn keel. Ik weet nog dat ik er enorm tegenop zag en er al dagen van te voren stress om had.
Door een therapeut kwam ik erachter dat dit met mijn verleden te maken had (als kind een traumatische ervaring en ik werd vroeger gepest). Ik heb 6 sessies gehad waaronder EMDR en ik voel mij nu zoveel vrijer en losser.
Een presentatie vind ik nu wel spannend maar niet meer dan dat. Ik hoop dat als je jezelf in mijn verhaal herkent dat je jezelf het gunt om van je klachten af te komen.
Ik was zo verbluft, 15 jaar heb ik mij gekweld met de stress en door de oorzaak op te zoeken en meer te oefenen hoe je met stress klachten nu om moet gaan, ben ik ervan af! Ben heel blij!M.> 2 jaar geleden -
's nachts wakker van stress (Verhaal 18)
Stress, had er onbewust erg veel last van. Ik werd vaak s nachts wakker en ook nog eens rond 05.00 s ochtends.
Ik deed voor mijn werk een sporttest waarbij mijn rusthartslag werd opgemeten, hieruit bleek erg verhoogd. Na het uitsluiten van andere lichamelijke aandoeningen, bleek dit werk gerelateerde stress.
Ik vond al jaren het werk dat ik deed niet echt leuk en met een groot deel van mijn collega's kon ik het niet vinden. De bedrijfscultuur paste mij niet.
Samen met een coach ben ik op zoek gegaan om mijn stress level te doen dalen. We kozen voor de oorzaak aanpakken. Uit 2 paden kon ik kiezen, of ik verander en leer met werk/collega's omgaan, of ik ga op zoek naar beter passend werk.
Na 5 maanden heb ik een nieuwe leuke baan en slaap ik weer als een roos.Lisa> 2 jaar geleden -
Ik werd onzeker en kreeg stress van relatieproblemen (Verhaal 17)
Vorig jaar kregen mijn man en ik relatieproblemen. Hij verweet me dat ik van alles niet goed deed. Ik werd er erg onzeker van en kreeg veel last van stress.
Bij alles wat ik deed vroeg ik me af: Wat vind hij ervan? Vind hij het wel goed? Ik wilde hem niet kwijt dus probeerde ik het hem naar de zin te maken.
In therapie heb ik geleerd dat deze reactie nu juist mijn onzekerheid en stress uiteindelijk alleen deed toenemen. Mijn man werd er ook niet aardiger door, Het hielp me dus niets.
Ik heb geleerd hoe ik meer bij mijzelf kan blijven en niet alles hoef te accepteren wat de ander zegt en van mij of mijn gedrag vindt. Of mijn man en ik bij elkaar blijven weet ik niet. Maar ik blijf wel bij mezelf en kom daardoor beter uit de verf! Ik voel me ondanks de relatieproblemen een stuk beter.Anna> 2 jaar geleden -
Angst en stress voor autorijden (Verhaal 16)
Ik heb hulp gezocht toen ik stress kreeg van kleine ritjes naar een andere plaats dan waar ik werk en woon. Ik durfde gewoon niet meer en moest daardoor afspraken afzeggen of kreeg tijdens de rit een aanval van hyperventilatie.
In therapie heb ik ontdekt dat ik me onbewust vaak groter voor doe dan ik ben. Een voorval uit het verleden bleek de trigger.
Samen hebben we onderzocht wat er toen is gebeurd maar vooral hoe ik er op heb gereageerd. De angst en de stress is hierdoor begonnen en in mijn leven onderhuids verder toegenomen.
Toen ik dit helderder zag, durfde ik ook mijn angst beter onder ogen te komen. Ik hoefde me niet meer groter voor te doen, en dat luchtte op. Het autorijden gaat steeds beter, ik weet dat ik het kan!Marieke> 2 jaar geleden -
Langzaam ervaar ik minder stress (Verhaal 15)
Al meerdere keren in mijn leven heb ik hulp gezocht bij verschillende hulpverleners. Steeds kreeg ik adviezen over hoe om te gaan met de huidige situatie in mijn leven. Ondertussen bleef ik echter stress voelen en een vervelend gevoel van onvrijheid.
Inmiddels ben ik bij een therapeut die mij helpt om mijn problemen te bekijken vanuit hoe ik ben opgegroeid. Nu wordt mij duidelijk waarom het eerder niet lukte om de adviezen toe te passen of om dingen vol te houden.
Door terug te kijken naar hoe ik in mijn vroege jeugd ben gevormd en hoe dat een stempel heeft gedrukt op mijn leven, ontstaat er wel ruimte om te veranderen. Langzaam ervaar ik minder stress en meer ruimte voor mezelf!Anoniem> 2 jaar geleden -
Ik vind het moeilijk om minder te werken (Verhaal 14)
Ik heb een eigen bedrijf en maak eigenlijk veel te veel uren. Toen ik mijn bedrijf begon wilde ik 24 tot 32 uur werken, omdat ik weet dat ik niet veel meer kan. En toch werk ik structureel 45 uur.
Ik vind het moeilijk om minder te werken. Ook al ben ik moe, snauw ik tegen mijn partner, en drink ik steeds vaker een glas wijn op het einde van de dag.
Ik denk dat het een ego ding is dat ik niet wil minderen. En dat het beter bij mijn echte zelf past om te minderen. Zo'n ego is een hardnekkig ding. Nu stel ik het weer uit tot 2018...M.> 2 jaar geleden -
Ik ervaar steeds weer stress in mijn baan (Verhaal 13)
Ik ben in de laatste 3 jaar al 2 keer van baan gewisseld. Steeds omdat de baan te stressvol voor mij is. Ik kies nu bewust voor banen zonder stress. En toch merk ik dat ik weer stress ervaar.
Ik ben gaan denken dat het niet aan mijn baan ligt maar dat het iets in mijzelf is. De manier waarop ik denk. Een vriend van mij gaat naar de POH-er om hierover te spreken. Het helpt hem.
Toch wil ik nog niet naar iemand toe. Ik wil het eerst zelf proberen op te lossen. Ik hoop dat het lukt. Want eigenlijk loop ik heel lang op mijn tenen.V.> 2 jaar geleden -
Mijn lichaam was erg gespannen (Verhaal 12)
Na een aanrijding met mijn auto kon ik niet meer slapen. Ik durfde ook niet meer te rijden. Eerst nog wel in mijn dorp later helemaal niet meer.
Ik voelde me alsof ik constant op mijn hoede was. Mijn lichaam was ook erg gespannen. Dat vond ik te gek worden dus heb ik hulp gezocht.
Ik ben behandeld met EMDR, EFT en Holistic Pulsing en na 5 sessies reed ik weer. En gelukkig kon ik ook weer slapen. Ik geniet weer ontspannen van mijn leven.ES> 2 jaar geleden -
Stress omdat ik negatief over mijzelf denk (Verhaal 11)
Ik krijg stress als ik nieuwe mensen ontmoet. Daardoor heb ik moeite om nieuwe vrienden te maken en om een vriendin te 'krijgen'. Alleen als ik vooraf iets gedronken had, kon ik mij ontspannen.
In therapie heb ik ontdekt dat ik door mijn negatieve zelfbeeld en bepaalde overtuigingen die ik had, erg afhankelijk ben van de mening van anderen. Erg vermoeiend!
Ik heb veel nieuwe opzichten opgedaan en oude pijn gevoeld. Door dit alles voel ik nu meer zelfvertrouwen en voel ik mij nu een stuk relaxter als ik naar een feestje ga!Anoniem> 2 jaar geleden -
Stress van verwachtingen (Verhaal 9)
Ik krijg stress van verwachtingen.
Op mijn werk had ik steeds het gevoel dat ik aan allerlei verwachtingen moest voldoen. Hoewel er veel te veel werk was en de werkdruk veel te hoog was, moest ik van mezelf alles afkrijgen. Dit zorgde voor vrij veel stress en heeft ook geleid tot een burn-out.
Jaren later herhaalde dit zich bijna weer. Veel stress op mijn werk door de werkdruk, en ik vond dat ik alles moest afkrijgen. Gelukkig kon ik nu iets meer relativeren, maar ik heb wel veel stress gevoeld en lichamelijke klachten gekregen (zoals buikpijn, schouderpijn, hoofdpijn).
Is dit herkenbaar voor iemand?Anoniem> 2 jaar geleden -
Ik krijg stress als iemand iets van me wil (Verhaal 7)
Bij mijn vorige baan kon ik wel eens stress krijgen van de hoeveelheid werk die er nog lag en van alles dat nog gedaan moest worden.
Tegenwoordig krijg ik vooral stress als ik het gevoel heb dat mensen iets van me willen. Dat kunnen onbekenden zijn, maar ook vrienden of mijn partner. Als ik het gevoel heb dat een ander iets van me wil (bijvoorbeeld afspreken), dan krijg ik stress.
Dat heeft er voor een deel mee te maken dat ik me dan verantwoordelijk voel voor het geluk van de ander. Dus dat de ander blij is (dus bij afspreken dat de ander het gezellig heeft).
En ik hou niet zo van (zelfopgelegde) druk. :-)Anoniem> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Hoi,
Ik herken dat wel voor een deel.
Vooral op mijn oude werk. Daar lag altijd veel te veel werk op mij te wachten.
En ik heb het ook bij mijn ouders. Dan voel ik een enorme druk om me aan te passen. Ik hou ook niet zo van (zelfopgelegde) druk. :-)Anoniem> 2 jaar geleden
-
Aanpassen bij familie en stress (Verhaal 8)
Ik pas me steeds aan bij mijn familie en dit levert mij stress op.
Aangezien ik in het buitenland woon, zien ik mijn ouders maar 1 of 2 keer per jaar, maar als we elkaar dan zien, dan is het ook gelijk heel intensief. We zien elkaar dan voor paar weken, waarbij ik in het huis logeer.
Hierbij verval ik (en de rest van de familie) terug in oude familie-patronen. Eén van die patronen is dat ik me overal aan aanpas.
Ik voel de verwachtingen van mijn ouders dat ze graag willen dat ik me op een bepaalde manier gedraag. En ik verval dan weer in mijn patroon van vroeger en ga daaraan voldoen. Dit levert mij dus veel stress op.
Is dit herkenbaar voor iemand?Anoniem> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Wat vervelend voor je.
Ik herken dat wel een beetje in mijn contact met mijn ouders.
Wat mij helpt is om enerzijds voldoende ruimte voor mezelf te nemen, en anderzijds – als het lukt – te zijn wie ik nu ben. En dus niet me aan te passen in hoe ik vroeger was, of hoe mijn ouders denken dat ik ben. Ik wil graag mezelf zijn.
Dat lukt me nog niet altijd, maar gelukkig wel steeds meer. Omdat ik me nu dus anders gedraag, merk ik dat ook de interactie met mijn ouders verandert. We stappen niet meer altijd in hetzelfde patroon. Ik probeer er in ieder geval uit te blijven, want daar word ik niet gelukkig van.Anoniem> 2 jaar geleden
-
Ik word doodmoe van mezelf (Verhaal 8)
Sinds kort ben ik er achter dat ik gluten intolerantie heb en endometriose, dit heeft mij behoorlijk afgemat kan ik zeggen.
Daarvoor vele jaren stress door het een en ander. Geen adempauzes er tussen, gewoon hoppa naar het volgende dilemma. Door de genoemde diagnoses ben ik veel bewuster geworden wat ik voel en dat is niet fijn.
3 kinderen die gewoon glutenkoekjes eten schiet ik in de stress. Hahaha. Terwijl het eigenlijk gewoon aanpassen is. Maar vanwege de hoge gevoeligheid in mij persoonlijk, voel ik té veel als je begrijpt wat ik bedoel.
Ik heb ook echt soms het gevoel dat ik doodga, terwijl ik tegen mezelf zeg relax niets aan de hand. Iedereen heeft wel eens last van de maag. Maar de laatste tijd best vaak en echt pijnlijk, door de verkeerde ademhaling of te snel kauwen. Hierdoor durf ik bijna niet te eten. Vergeleken met voordat ik wist over de gluten eet ik zeer slecht. Maar mijn maag is opgezwollen en kan ik dus ook niet eten.
Maar goed al met al, ik word doodmoe van mezelf. En ik zou willen dat ik een knopje had die ik kon indrukken en dat de stress dan weg zou zijn. Lijkt me heerlijk.
P> 2 jaar geleden
- ✓ 400+ therapeuten
- ✓ Snel een afspraak
- ✓ Ook online therapie