Hoi lieve lotgenoten. Ik ben 18 jaar aan het moederen geweest voor een onvolwassen alcoholist die van stiekem drinken, stiekem roken en vreemdgaan, een levenswerk maakte. Komend uit een slecht huwelijk met twee kleine kinderen, werd ik verliefd op z'n lieve, zorgzame karakter. De leugens nam ik voor lief, ik geloofde alles wat hij beloofde. Ik was afhankelijk en verloor mezelf helemaal. Met een lichaam dat erg veel gezondheidsproblemen had, van kinds af aan, was ik in toenemende mate afhankelijk van mijn man. Hij hielp in het huishouden, maar zat ook altijd op z'n mobiel. Ik heb af en toe per ongeluk een berichtje onderschept, waarin hij weer één of andere trien, vaak zelf ook getrouwd, schunnige voorstellen deed en vertelde dat hij van haar hield. Ook werd hij gewelddadig door de drank. En toen ik op een dag z'n leugens niet geloofde, heeft hij mij aangevallen en tegen een eiken kast gekwakt. Met een gapende hoofdwond en enorm veel bloedverlies naar het ziekenhuis gebracht. Hij opgepakt. Godzijdank waren m'n dochters niet thuis. Ik liegen over de oorzaak, weigerde aangifte te doen. Vond het zo erg voor m'n man dat hij in de gevangenis zat... Alles ging van kwaad tot erger... En ik kon geen kant op, ziek als ik was, geen geld, geen sociale contacten, werd verwaarloosd, misbruikt, voorgelogen, en verlaten... Ik weet dat ik blij moet zijn dat ik van hem af ben... Maar ik mis hem en ben in een constante staat van paniek. Mijn dochters zijn blij dat hij weg is. Maar ik vind het idee dat hij nu bij z'n vriendin zit afschuwelijk moeilijk te verteren. Ik moet hier doorheen, maar hoe...
Herma
> 2 jaar geleden
