Ik ben een vrouw van 61.en heb al bijna 7 jaar copd.zit nu al jaren in copd gold 4.de laatste fase.afhankelijk van rolstoel.kan anders de deur niet uit.heb heel weinig lucht nog maar.waardoor elke dag een dag is van benauwd zijn.afhankelijk zijn.tis meer overleven dan leven.nergens van kunnen genieten.nooit af kunnem spreken.heb 2 heerlijke kleinkids van 7 en net 11 jaar.soms denk ik . Wat hebben ze nog aan me.voir hun wil en zal.ik toch doorgaan.zo vaak opgenomen geweest.longaamvallen.dubbele longontstekingen.bacterien.alrijd als ambulance kwam denken dat je niet meer terug zou komen.ik voel.hoe ik meer en meer afglijd.ben zo super bang ondanks dit voor de dood.het maakt me gek.radeloos.woedend.beetje bij beetje is angst een despressie geworden.en ook al praat ik met jan en alleman.niemand die dit weg kan halen.zo moeilijk.veel sterkte met iedereen die met dit soort gevoelens rondloopt.
Anoniem
> 2 jaar geleden
