Ik voel me eenzaam, ook al ben ik niet alleen...

Ik voel me eenzaam, ook al ben ik niet alleen...
Ik heb een prachtig gezin maar na het verlies van mijn moeder, voel me ik alleen. Ik voel me verloren. Ik heb een jaar intensief gezorgd voor mijn vader. 8 jaar geleden overleed hij aan de gevolgen van kanker. Ons "oude" gezin die nooit over gevoel sprak. Viel compleet uit elkaar. Mijn broer ging alleen verder. Mijn zus ook. Ik bleef trouw aan mijn moeder. Maar na 2 jaar sloeg het noodlot weer toe. Ook zei kreeg kanker.. mijn allerbeste vriendin. Mijn zorgzame moeder werd ook ziek. Ook voor haar heb ik gezorgd. Net als voor mijn vader. Nu een jaar geleden verloor ze de strijd. Ik verloor niet alleen mijn moeder. Maar ook mijn allerbeste vriendin. Ik voel me sinds haar overlijden alleen... Ook al ben ik dat niet. Mijn man steunt me en mijn kinderen. Hoe klein ze ook zijn. Ze steunen me. Vrienden heb ik niet meer. Mensen willen niet te lang luisteren naar iemand met alleen maar verdriet en tegenslag.. ik mis zo een luisterd oor. Iemand die weet hoe het voelt. Ook al ben ik volwassen. Ik voel me wees....