Joh als ik al deze verhalen lees, kan ik alleen maar zeggen dat ik echt de beste relatie had, jammer genoeg had van meer dan 30 jaar want ineens zag ik het vorig jaar niet meer! Hoe kon het toch zo ver gekomen zijn zonder dat ik dit wist of voelde aankomen? Ik werd stilaan wanhopig, ongelukkig en vooral boos op mezelf en hem over onze relatie. Maar hij vindt onze relatie wel perfect maar tijdens corona kwam het eruit. Hij ganse dagen thuis om te werken en ik ook maar wat bleek? Ik begon me te ergeren aan zijn gedrag wat ik vroeger nooit deed. Ineens zag ik hoe hij echt is, nl egoistisch tot en met op veel vlakken, seksueel, op werk, huishoudelijk maar ook op gezondheids vlak. Hij is toch degene met de hoogste positie dus ik voel me door hem minder gewaardeerd en hij laat dat dikwijls merken, dusja het huishouden is meestal voor mij wat in zijn ogen niks voorsteld, zijn familie en vrienden gaan altiid voor op mijn vriendinnen en familie maarja ik kom uit een gebroken gezin waar steeds veel problemen waren dus alleen maar miserie dus wil hij hier liefst zo weinig mogelijk mee bezig zijn. Eerst wou meneer geen kids en nadat we toch een kind kregen, was ons kind ineens alles voor hem, heel fijn allemaal maar nog met ons beiden wat doen kon niet meer vaak wantja onze dochter is vaak ziek waardoor ze hierdoor helemaal aan ons klit, zelfs nu ze een tiener is. Gaan we toch weg naar een feestje of zo, dan drinkt hij zoveel dat het niet meer leuk is. Hier hadden we vroeger ook heel vaak ruzie over, overal zoveel drinken dat hij zelfs viel maarja terug thuis in t normale hectische leven vergat ik dit weer snel want wij waren toch het perfecte koppel of ja zo ziet en kent iedereen ons. Ik wil er met hem over praten maar voor hem loopt het perfect allemaal buiten zijn gezondheid die de laatste jaren erg achteruit gaat. Hierdoor voel ik me helemaal schuldig dat ik ongelukkig ben in onze relatie. Mijn vriendinnen vinden dat ik te lief ben en daardoor altijd te meegaand was waardoor hij nu echt niet ziet waarom ik nu ineens ongelukkig zou zijn. We hebben toch alles: een prachtig kind, een mooi huis en wagen, goede jobs enz.... Zijn er nog mensen die zich hierin herkennen? En hoe los ik dit in godsnaam op? 35 jaar samen gooi je niet zomaar weg....
Onbekend
> 2 jaar geleden
