Is terugkeer naar het paspoortland een zegen?

Is terugkeer naar het paspoortland een zegen? Deel 1.

Een van de factoren die werkelijk het verschil maken tussen een TCK en een echte immigrant is de verwachting dat een TCK, nadat hij een groot deel van zijn ontwikkelingsjaren in het buitenland heeft doorgebracht, weer definitief terugkeert naar het paspoortland. Vreemd genoeg is dit voor veel TCK’s een van de meest moeilijke verhuizingen, ongeacht het aantal verhuizingen dat zij al achter de rug hebben.

Waarom is terugkeren naar het paspoortland voor veel TCK’s zo moeilijk? Uiteraard speelt ook hier weer mee dat er het verdriet is dat er weer een wereld achtergelaten moet worden waarvan we houden. Het gevecht om weer opnieuw te moeten beginnen, om je plaats te vinden, te aarden en opnieuw vriendschappen te sluiten.

Er is nog een factor waar een TCK mee te maken kan krijgen als hij weer terugkeert naar het paspoortland namelijk: Onrealistische verwachtingen.

Wanneer TCK’s terugkeren naar hun paspoortland voor vakantie dan organiseren familie en vrienden vaak leuke bijeenkomsten en worden zij vaak extra verwend door hun ouders omdat zij zoveel dingen moeten missen in het buitenland.

Het is gemakkelijk voor TCK’s om dan te gaan denken dat deze aandacht en deze voordelen normaal zijn in het paspoortland.

Wanneer zij bij terugkeer in het paspoortland erachter komen dat zij zich weer “gewoon” moeten vestigen en dat niemand hen meer “speciaal” behandelt, dan kan dit een onaangename ervaring zijn voor TCK’s. De mensen in het paspoortland verwachten dat TCK’s die terugkeren, hetzelfde denken en doen als zijzelf en waarom zouden zij dat niet verwachten?

Deze TCK’s hebben immers dezelfde achtergrond als degenen in het paspoortland. Ook TCK’s hebben dezelfde verwachting. Jarenlang hebben zij ervaren dat zij “anders” waren maar hadden daar een reden voor want zij waren immers Nederlanders die in Nigeria woonden of Canadezen die in Bolivia woonden.

Deze rechtvaardiging om anders te zijn is nu weg en zij nemen aan dat zij nu eindelijk hetzelfde zullen zijn als de anderen. Dit blijkt in de praktijk vaak niet het geval te zijn.

Wanneer een gezin weer terugkeert naar het paspoortland beseffen ouders vaak niet dat ook de terugkeer naar het paspoortland voor kinderen een emotionele ervaring kan zijn. Vooral voor kinderen die zich snel konden aanpassen in het buitenland blijkt het vaak erg moeilijk om weer terug te keren naar het paspoortland, zo blijkt uit gesprekken met TCK’s.

Dit wordt vooral veroorzaakt door de verwachtingen. Men beseft vaak niet dat zij niet meer dezelfde persoon zijn als voor het vertrek naar het buitenland, 2, 7 of 10 jaar geleden en dat zij veranderd zijn door hun leven in het buitenland.

De achtergebleven familie en vrienden hebben niet hetzelfde meegemaakt, waardoor het lastig wordt om ervaringen te delen met degenen die zich niets kunnen voorstellen van een leven in het buitenland. Verder kun je ook te maken krijgen met jaloezie.

Men vindt dat je opschept of mensen zijn domweg niet geïnteresseerd in je ervaringen of waar je bent geweest. Voor TCK’s kan dit erg frustrerend zijn. Zij moeten over hun ervaringen kunnen vertellen om een zekere waarde te kunnen hechten aan hun ervaringen.

Wat ook speelt is dat het geboorteland ook veranderd is en niet meer hetzelfde is als het land wat je ooit hebt verlaten. Er wordt vaak niet verder nagedacht wat de reden is waarom iemand op een bepaalde manier reageert.