Je pijn verdient ruimte

Zowel persoonlijke ervaring en dus het meedragen van een onbekend gemis en verdriet alsmede mijn passie voor mijn vak, maken verbinding met mensen die ongewenst kinderloos zijn wat makkelijker. Wat makkelijker, want ergens blijft het altijd een stukje pijn dat zomaar uit het niets aangeraakt kan worden door het alledaagse leven waarin het hebben van kinderen zo 'normaal' lijkt. En zo 'normaal' blijkt het voor anderen dan niet altijd te zijn om eens stil te staan bij het gemis van de ander. Wanneer het teveel raakt dat er in gesprekken aan jouw gemis voorbij wordt gegaan, benoem dit dan. Waarom zou daar geen ruimte voor mogen en kunnen zijn? Soms zul je verrast worden vanuit begrip en compassie. Soms is er ook een vorm van onmacht die overheerst. Dat mag en kan ook met woorden en wellicht de gevoelde lichamelijke reactie uitgedrukt worden. Je pijn verdient ruimte en de hoop op steun kan alleen vorm krijgen wanneer je het aandacht geeft. Sterkte!