Sinds kort heb ik opnieuw paniekaanvallen.
Mijn partner begrijpt me niet en bied me niet de steun die ik op dat moment nodig heb.
Ik wil me gesteund voelen een arm om mij heen en dat hij er alleen voor me is. Als ik uitleg geef over mijn aanvallen wordt hij boos en zegt dan dat ik me gedachten niet de overhand moet laten nemen. Net of ik dat niet weet. Ik durf het amper meer te laten zien of zeggen omdat ik bang ben dat het m'n relatie kost. We begrijpen elkaar hier niet in en voel me zo eenzaam.