Toen ik achttien was raakte mijn verkering uit. Het was het eerste meisje waar ik van hield en eigenlijk ben ik nooit gestopt om over haar te rouwen.
Ik ben nu 42 jaar en inmiddels getrouwd met een vrouw waar ik veel van hou. Nu zul je denken dat een meisje verliezen op die leeftijd minder erg is dan dat iemand overlijdt.
Bij overlijden is het echter zo dat je een proces in kunt gaan terwijl dit een lang proces is geweest van mijzelf verwijten maken en er steeds verdriet van te hebben.
De reden dat ik dit noem is omdat ik hulpverleners en klanten ervan bewust wil maken dat je elk verdriet serieus moet nemen, ieder op zijn eigen manier kan rouwen om iets.
Jeroen
> 2 jaar geleden
