Als ik me somber voel trek ik me het liefst terug, laat mij met een dekentje op de bank zitten en laat me maar met rust. In mijn somberheid heb ik wellicht de warme steun en nabijheid van anderen nodig, maar de ander laat ik juist niet dichtbij komen. Want ik vind er ook wat van:
- ik wil niet zielig gevonden worden
- of zwak
- of ik stel me aan
- en waarschijnlijk ook de overtuiging ‘ik ben de zorg van een ander niet waard’.
Als ik boos, verdrietig, verward of eenzaam ben, wil ik bij die emoties weg. En dat ‘weggaan’ doe ik letterlijk, ik ga uit contact met mezelf door afleidingen te zoeken en ik ga uit contact met de ander door afstand te bewaren.
En je snapt het al: daardoor wordt het alleen maar erger, miskenning van mezelf en me niet laten kennen ten opzichte van de ander, voelt heel alleen waardoor boosheid, verdriet etc. vooral erger worden in plaats van minder.
Ik stel mezelf de volgende vragen:
Wat heeft deze somberheid mij te zeggen?
Wat wringt er in mijn leven?
Wat heeft aandacht nodig, maar wil ik het liefst verstoppen?
Stilstaan bij mijn gevoel en deze kenbaar maken, is het eerste wat nodig is. Allereerst aan mezelf. In het kenbaar maken, zit ook erkenning dat het er mag zijn, dat ik er mag zijn met mijn ‘gedoe’. Nu is het niet mijn ervaring dat ik er mag zijn met mijn gedoe, dus deze is al lastig.
Wie weet maak ik het ook nog kenbaar aan mijn partner of aan een vriendin. In de hoop op een luisterend oor, geen oordeel, oplossing of verdedigende houding. Oordelen over mezelf doe ik zelf al genoeg, dus dat is niet wat ik van de ander nodig heb.
En als ik stil sta, ontdek ik wat er wringt. Ik mag meer ontvangen. Ik ben daar niet zo goed in en ook niet zo goed in het om hulp vragen. Dus dat mag ik ontwikkelen: de zorg zien en ontvangen. Natuurlijk ga ik ook geven, maar dat onderdeel heb ik niet te leren. Dat is al volop ontwikkeld. Voor de andere kant mag ik meer openstaan. De liefdevolle aandacht ervaren en ontvangen en wellicht iets meer initiëren.
In het gedoe van mensen is vaak het hart in het geding. En met dat ‘gedoe’ werk ik 😊. Dus ga ik opzoek naar het hart, want dat heeft wat te zeggen en wat is de behoefte? Daar wil ik met jou in eerste instantie naar luisteren.
Wringt er iets in jouw leven?
Heb je ontdekt wat dit je te zeggen heeft?
Wil je hier verder mee aan de slag? Van harte welkom voor een kennismakingsgesprek!
- ik wil niet zielig gevonden worden
- of zwak
- of ik stel me aan
- en waarschijnlijk ook de overtuiging ‘ik ben de zorg van een ander niet waard’.
Als ik boos, verdrietig, verward of eenzaam ben, wil ik bij die emoties weg. En dat ‘weggaan’ doe ik letterlijk, ik ga uit contact met mezelf door afleidingen te zoeken en ik ga uit contact met de ander door afstand te bewaren.
En je snapt het al: daardoor wordt het alleen maar erger, miskenning van mezelf en me niet laten kennen ten opzichte van de ander, voelt heel alleen waardoor boosheid, verdriet etc. vooral erger worden in plaats van minder.
Ik stel mezelf de volgende vragen:
Wat heeft deze somberheid mij te zeggen?
Wat wringt er in mijn leven?
Wat heeft aandacht nodig, maar wil ik het liefst verstoppen?
Stilstaan bij mijn gevoel en deze kenbaar maken, is het eerste wat nodig is. Allereerst aan mezelf. In het kenbaar maken, zit ook erkenning dat het er mag zijn, dat ik er mag zijn met mijn ‘gedoe’. Nu is het niet mijn ervaring dat ik er mag zijn met mijn gedoe, dus deze is al lastig.
Wie weet maak ik het ook nog kenbaar aan mijn partner of aan een vriendin. In de hoop op een luisterend oor, geen oordeel, oplossing of verdedigende houding. Oordelen over mezelf doe ik zelf al genoeg, dus dat is niet wat ik van de ander nodig heb.
En als ik stil sta, ontdek ik wat er wringt. Ik mag meer ontvangen. Ik ben daar niet zo goed in en ook niet zo goed in het om hulp vragen. Dus dat mag ik ontwikkelen: de zorg zien en ontvangen. Natuurlijk ga ik ook geven, maar dat onderdeel heb ik niet te leren. Dat is al volop ontwikkeld. Voor de andere kant mag ik meer openstaan. De liefdevolle aandacht ervaren en ontvangen en wellicht iets meer initiëren.
In het gedoe van mensen is vaak het hart in het geding. En met dat ‘gedoe’ werk ik 😊. Dus ga ik opzoek naar het hart, want dat heeft wat te zeggen en wat is de behoefte? Daar wil ik met jou in eerste instantie naar luisteren.
Wringt er iets in jouw leven?
Heb je ontdekt wat dit je te zeggen heeft?
Wil je hier verder mee aan de slag? Van harte welkom voor een kennismakingsgesprek!
Andrea
Therapie Woerden
Lid van Therapiepsycholoog
Woerden