Smartphone verslaafd

Waarom zijn relaties vandaag de dag zo moeilijk? Waarom lijkt het zo vaak mis te gaan, terwijl we zo ons best doen? En waarom zijn we ineens zo onhandig in het behouden van relaties? Zijn we vergeten hoe lief te hebben? Of erger, vergeten wat liefde is?

Na het behalen van drie studies, het lezen van 10 tallen boeken en het jarenlange observeren van mensen, zal ik in dit artikel een stukje schrijven over het digitale tijdperk.

NOTHING KILLS ROMANCE FASTER THAN PULLING OUT A SMARTPHONE, AND NOW, RESEARCH CONFIRMS IT.

In relatietherapie komt het onderwerp ‘smartphone verslaafd’ veel aan bod.
Mensen kunnen letterlijk jaloers worden op de telefoon van hun partner.

Technologie heeft ons dichterbij elkaar gebracht, zo dichtbij dat het onmogelijk is om te ademen. Onze fysieke aanwezigheid is vervangen door teksten, spraakberichten en snapchats. Zo voelen we steeds minder de behoefte om samen tijd door te brengen. We weten alles al van elkaar en er is minder om over te praten wanneer we elkaar ontmoeten.

We raken onherroepelijk ondergedompeld in ons digitale leven. Is het echt zo belangrijk om ons diner te delen op Instagram? Om onze mail te checken tijdens het eten? Om die Facebook notification meteen te bekijken?

Telefoons werken afleidend en zorgen ervoor dat het onmogelijk wordt om in het huidige moment te zijn, te genieten. Als gevolg daarvan verliezen we vele momenten van verwondering die uniek zijn, en die we nooit meer opnieuw zullen beleven.

Intimiteit is moeilijk te bereiken of te behouden wanneer de telefoon constant geluid maakt of in het zicht ligt. De constante meedogenloze afleiding zorgt ervoor dat we onze lange gesprekken en diepere conversaties minder serieus nemen. We kunnen op dat moment simpelweg minder goed naar elkaar luisteren en missen daardoor veel belangrijke informatie.

Een relatie bestaat onder andere uit geven en nemen. Daar waar we denken aan de ander, net zoveel als aan onszelf. Smartphones verstoren dit evenwicht.

Zij kunnen ons veranderen in egoïstische, niet empathische mensen die zich alleen maar zorgen maken over hoeveel likes hun Instagram foto ontvangt of hoeveel keer ons berichten worden gedeeld. We leggen teveel nadruk op ons digitale leven en verliezen het zicht op de urgentie en de schoonheid van het alledaagse leven.

We zouden ons niet gestrest moeten voelen als we de telefoon weg leggen. We zouden opgelucht moeten zijn. Opgelucht omdat we de speciale momenten van het samenzijn nu kunnen koesteren.

Opgelucht, omdat we tijd kunnen maken voor degene die we wél echt liefhebben. En zeg eens eerlijk.. is het hebben van een goede relatie niet wat ons écht gelukkig maakt?