Wilsbeschikking & zelfbepaling

Het thema ouder worden leeft merkbaar voor mij. Niet de eerste tip die ik hier nu toevoeg over dit onderwerp. ;)

Reden: ik word zelf merkbaar ouder en ik heb, gelukkig nog, een moeke van 90 jaar die als een heuse Jeanne'Arc aan de wereld van zorg en hulpverlening duidelijk blijk geeft dat ze, nog steeds, een stem heeft en zelf wenst te bepalen wie aan haar lijf komt en wat ze aan medicatie wel of niet zal slikken.

Vorige week heeft ze tegen het advies in van alles en iedereen, na een week ziekenhuisopname vanwege een gebroken heup en nu prothese, de weg naar huis gevonden in plaats van naar een revalidatiecentrum. Haar grote angst en afkeer is dat ze in een zorginstelling opgenomen wordt. 'Ze' denken daar vast dat ik dementeer, laat ze weten, maar dat is niet zo.
Mijn moeder heeft WO II in haar botten zitten en in alle facetten ooit ervaren. De strijdbaarheid van voor zichzelf moeten opkomen en zorgen zit er diep in. Een vloek, een zegen. Niet makkelijk voor mensen in haar omgeving en het huidige zorgsysteem. Wel leerzaam om te beseffen dat mensen, hoe jong of oud ook, een eigen wil, een stem hebben die gerespecteerd moet worden. Zich niet voegen in bedachte systemen houdt ons wakker, scherp en creatief is mijn gedachtegoed. De neuzen hoeven niet allemaal dezelfde kant op te staan.

Er bestaat een gedicht van kromme bomen aan de kust. Bomen die door het gebeuk van zeewind en zeestorm krom gegroeid zijn. Die moet je niet proberen te spalken. Hun kromheid is juist hun overlevingskans. Zo zie ik het ook. Voor de omgeving een les in accepteren, het beste ervan proberen te maken en goed bij jezelf zien te blijven....als tip voor nu...