Steeds meer jongeren hebben psychische problemen. Een van de belangrijkste oorzaken van die toename is de prestatiedruk.
Maar waar komt die druk vandaan? Wie zet die jongeren onder druk? De maatschappij.
De maatschappij dat zijn wij allemaal. We leggen onszelf als land (en ook internationaal) deze druk op. En dat sijpelt dan via de ouders en via het schoolsysteem door naar de jongeren.
De jongeren zijn dus niet het probleem, maar de maatschappij. Waarom leggen wij onzelf eigen zo'n druk op? Zelfs als we weten dat onze (klein)kinderen daaronder lijden? Wie heeft bedacht dat die lat steeds hoger moet, dat je aan steeds meer verwachtingen moet voldoen?
We hebben ons mee laten slepen in een angstcultuur. Dat je op zo'n hoog mogelijk niveau moet studeren om zo beter te kunnen overleven. Het wordt gevoed door angst. Terwijl ondertussen dat menig vakman veel meer verdient dan veel universitair afgestudeerden.
Angst is een slechte leidraad. We draaien onszelf dol in een carousel van elkaar overtroeven. Het is vooral heel veel egogedrag.
"Er is nog nooit iemand gelukkig geworden van aan verwachtingen voldoen". Het kost bergen energie, het is nooit goed genoeg en je zult er never nooit gelukkig van worden.
Dus, beste jongeren, houd op met aan verwachtingen te willen voldoen! Je bent als helemaal oké zoals je bent en je hoeft dat niet te bewijzen. Het zegt vooral iets over de mensen die vinden dat je dat wel zou moeten doen.
Stop met je zelfvertrouwen te ondermijnen door die prestatiedrang! Geniet van het leven en bouw daardoor je zelfvertrouwen op. Weet dat je oké bent en dat je dat niet hoeft te bewijzen.
Als mensen je persoonlijke kracht en zelfvertrouwen dan zullen ze je vanzelf respecteren. Een cijferlijstje doet daar niks aan af, integendeel. Uitstraling, een natuurlijk overwicht, is veel belangrijker en dat leer je niet uit een boek.
Er is hier dus echt een cultuurbreuk nodig! Dat is een keuze van ons allemaal!
Maar waar komt die druk vandaan? Wie zet die jongeren onder druk? De maatschappij.
De maatschappij dat zijn wij allemaal. We leggen onszelf als land (en ook internationaal) deze druk op. En dat sijpelt dan via de ouders en via het schoolsysteem door naar de jongeren.
De jongeren zijn dus niet het probleem, maar de maatschappij. Waarom leggen wij onzelf eigen zo'n druk op? Zelfs als we weten dat onze (klein)kinderen daaronder lijden? Wie heeft bedacht dat die lat steeds hoger moet, dat je aan steeds meer verwachtingen moet voldoen?
We hebben ons mee laten slepen in een angstcultuur. Dat je op zo'n hoog mogelijk niveau moet studeren om zo beter te kunnen overleven. Het wordt gevoed door angst. Terwijl ondertussen dat menig vakman veel meer verdient dan veel universitair afgestudeerden.
Angst is een slechte leidraad. We draaien onszelf dol in een carousel van elkaar overtroeven. Het is vooral heel veel egogedrag.
"Er is nog nooit iemand gelukkig geworden van aan verwachtingen voldoen". Het kost bergen energie, het is nooit goed genoeg en je zult er never nooit gelukkig van worden.
Dus, beste jongeren, houd op met aan verwachtingen te willen voldoen! Je bent als helemaal oké zoals je bent en je hoeft dat niet te bewijzen. Het zegt vooral iets over de mensen die vinden dat je dat wel zou moeten doen.
Stop met je zelfvertrouwen te ondermijnen door die prestatiedrang! Geniet van het leven en bouw daardoor je zelfvertrouwen op. Weet dat je oké bent en dat je dat niet hoeft te bewijzen.
Als mensen je persoonlijke kracht en zelfvertrouwen dan zullen ze je vanzelf respecteren. Een cijferlijstje doet daar niks aan af, integendeel. Uitstraling, een natuurlijk overwicht, is veel belangrijker en dat leer je niet uit een boek.
Er is hier dus echt een cultuurbreuk nodig! Dat is een keuze van ons allemaal!
