Van bij het begin was het moeilijk

Ik twijfel. Mijn man en ik zijn 18 jaar samen ..Van bij het begin was het moeilijk..hij vond moeilijk een job en kon die ook moeilijk houden. Daarnaast kon hij ook agressief uit de hoek komen, vanuit frustratie, zei hij dan. Dit was vooral luid roepen of schelden. De kinderen zelf hadden hier gelukkig weinig last van...het was altijd op mij gericht of 's nachts of als ze er niet waren. Tegen de kinderen was en is hij altijd lief.
Hij doet ook weinig tot niets in het huishouden en slaapt veel. Het valt de kinderen intussen wel op dat alles op mijn schouders terecht komt, maar als ik hem daarover aanspreek is het terug ruzie, hij snapt het precies niet. Alhoewel hij nog erg lief uit de hoek probeert te komen is bij mij het gevoel ver te zoeken. Hij zit momenteel in het buitenland en het is zo rustig thuis met ons drietjes. Eigenlijk wil ik hem niet meer terug, hij zocht altijd ruzie voor onbenullige zaken, terwijl ik juist van rust houd. De kinderen houden nog erg veel van hun papa en voor hen zou het een shock zijn moesten we scheiden. Daarnaast bedenk ik ook dat hij nooit alleen op de kinderen zou kunnen passen...dus toch maar wachten tot de kinderen de deur uit zijn?