Mijn man en ik zijn 5 jaar geleden getrouwd, na een relatie van 2 jaar. We hebben samen 2 kindjes, ze zijn 4 en 3 jaar oud. Nu heb ik al een hele tijd een tunnelvisie op het gedrag van mijn man, wat denk ik is ontstaan in een periode dat we vaak ruzie hadden en elkaar echt niet konden? begrijpen. Ik heb toen een lijst gemaakt met dingen waar ik tegenaan loop. De conclusie was eigenlijk dat het erg lijkt op manipulatief gedrag. Ik weet niet of dit echt zo is, of dat dit zo in mijn hoofd zit en dat ik nu alles wat hij doet/zegt op die manier opvat.
Voorbeelden van waar ik tegenaan loop: Als we ruzie krijgen komt dat omdat ík iets verkeerds heb gedaan, gezegd of zelfs heb gekeken. En als ik probeer te redeneren krijg ik opmerkingen zoals, waarom zeg je dat of dit slaat echt helemaal nergens op wat je nu zegt. Ook geeft hij vaak hele vervelende opmerkingen tijdens een ruzie (Zegt dingen met kk erin waarvan hij weet dat dat niet oke is en al voor mij extra hard aankomt aangezien mijn moeder daaraan is overleden) en legt het achteraf uit als, ja maar ik was boos dus dat moet je niet zo zwaar opvatten, of, ja maar dat was pas nadat jij zus of zo had gezegd. (Waar ik me dan weer niet bewust van ben)
Of als we geen ruzie hebben en hij een *grapje* maakt en het raar vind als ik daar wat van zeg dat ik dat niet leuk vind.
Daarbij vind hij dat ik altijd zou moeten weten als hij niet lekker in z'n vel zit, ook als ik al 5 x heb gevraagd of er wat is en hij zegt nee er is niks.
Ik ben zo dat ik vind dat als je meerdere malen zegt dat er niks aan de hand is, je dan ook zo moet gedragen. Óf zeggen wat er is zodat ik ermee kan helpen, óf gewoon gezellig doen.
Ik twijfel dus vooral of dit gezond gedrag is in een huwelijk en zo niet, waar dit dan vandaan komt. Iemand tips voor mij om deze dingen buiten de tunnelvisie te zien? Want mijn blik op deze dingen is ondertussen dus vooral al beoordelend en dat is ook niet goed.
Voorbeelden van waar ik tegenaan loop: Als we ruzie krijgen komt dat omdat ík iets verkeerds heb gedaan, gezegd of zelfs heb gekeken. En als ik probeer te redeneren krijg ik opmerkingen zoals, waarom zeg je dat of dit slaat echt helemaal nergens op wat je nu zegt. Ook geeft hij vaak hele vervelende opmerkingen tijdens een ruzie (Zegt dingen met kk erin waarvan hij weet dat dat niet oke is en al voor mij extra hard aankomt aangezien mijn moeder daaraan is overleden) en legt het achteraf uit als, ja maar ik was boos dus dat moet je niet zo zwaar opvatten, of, ja maar dat was pas nadat jij zus of zo had gezegd. (Waar ik me dan weer niet bewust van ben)
Of als we geen ruzie hebben en hij een *grapje* maakt en het raar vind als ik daar wat van zeg dat ik dat niet leuk vind.
Daarbij vind hij dat ik altijd zou moeten weten als hij niet lekker in z'n vel zit, ook als ik al 5 x heb gevraagd of er wat is en hij zegt nee er is niks.
Ik ben zo dat ik vind dat als je meerdere malen zegt dat er niks aan de hand is, je dan ook zo moet gedragen. Óf zeggen wat er is zodat ik ermee kan helpen, óf gewoon gezellig doen.
Ik twijfel dus vooral of dit gezond gedrag is in een huwelijk en zo niet, waar dit dan vandaan komt. Iemand tips voor mij om deze dingen buiten de tunnelvisie te zien? Want mijn blik op deze dingen is ondertussen dus vooral al beoordelend en dat is ook niet goed.
Lin
10-03-2024
