Goedemorgen!
Ik heb even heel erg de behoefte om mijn hart te luchten. Vanaf april in deze situatie en alle klachten die erbij horen zijn wel voorbij gekomen of zijn er nog.
Ik heb op dit moment vaak ruzie met mijn vriend en vind dit vervelend. Ik doe vaak onredelijk tegen hem, omdat ik mij machteloos voel. Ik sta op de wachtlijst bij de psycholoog (12 weken) en nu is hij wel vaak mijn praatpaal. Hij heeft ADD, wil me graag helpen, maar raakt snel overprikkeld. Overprikkeld van gewoon dagelijkse dingen, alleen nu kom ik er ook nog bij met mijn verhalen. Ik merk dat dit invloed heeft op onze relatie, omdat we beide overprikkeld zijn en dat botst.
Ik wil hem graag ontlasten, maar ik moet mijn verhaal en gevoelens ook kwijt. Ik schrijf al verhalen op en hoop dat ik snel aan de slag kan bij de psycholoog. Ook sinds kort begonnen bij de hapto alleen dit geeft nog niet de rust die ik nodig heb.
Misschien beetje warrig verhaal, maar het is ook warrig in mijn hoofd.
Wij wonen niet samen, maar die plannen zijn er wel voor over een aantal maanden. Ik merk dat ik gewoon eenzaam wordt, omdat vriendinnen gewoon werken. Ook kan ik drukke plekken (terras. restaurant) nog niet goed aan. Hierdoor klamp ik me aan hem vast en dat is iets wat ik niet wil.
Misschien lopen meer van jullie hier tegen aan? En hebben jullie tips? Anders alsnog heel fijn om verhalen te lezen van anderen.
Ik heb even heel erg de behoefte om mijn hart te luchten. Vanaf april in deze situatie en alle klachten die erbij horen zijn wel voorbij gekomen of zijn er nog.
Ik heb op dit moment vaak ruzie met mijn vriend en vind dit vervelend. Ik doe vaak onredelijk tegen hem, omdat ik mij machteloos voel. Ik sta op de wachtlijst bij de psycholoog (12 weken) en nu is hij wel vaak mijn praatpaal. Hij heeft ADD, wil me graag helpen, maar raakt snel overprikkeld. Overprikkeld van gewoon dagelijkse dingen, alleen nu kom ik er ook nog bij met mijn verhalen. Ik merk dat dit invloed heeft op onze relatie, omdat we beide overprikkeld zijn en dat botst.
Ik wil hem graag ontlasten, maar ik moet mijn verhaal en gevoelens ook kwijt. Ik schrijf al verhalen op en hoop dat ik snel aan de slag kan bij de psycholoog. Ook sinds kort begonnen bij de hapto alleen dit geeft nog niet de rust die ik nodig heb.
Misschien beetje warrig verhaal, maar het is ook warrig in mijn hoofd.
Wij wonen niet samen, maar die plannen zijn er wel voor over een aantal maanden. Ik merk dat ik gewoon eenzaam wordt, omdat vriendinnen gewoon werken. Ook kan ik drukke plekken (terras. restaurant) nog niet goed aan. Hierdoor klamp ik me aan hem vast en dat is iets wat ik niet wil.
Misschien lopen meer van jullie hier tegen aan? En hebben jullie tips? Anders alsnog heel fijn om verhalen te lezen van anderen.
Tina
14-09-2024
