Je bent zo veranderd!

Suus, je bent n versie 2.0 geworden en dat is goed! We moeten ook niet meer terug willen naar die versie 1.0 die geen grenzen aangaf en vooral bezig was anderen te pleasen. In die zin is een burnout inderdaad een cadeau. Als mensen zeggen dat je zo veranderd bent moet je dat dus als een compliment opvatten. En als daar een vervelende ondertoon bij zit laat je dat lekker bij hen!
C.

Dankjewel C., inderdaad dat pleasen, daar was ik een kei in! Je slaat de spijker op z’n kop.

Dankjewel, ik voel me gelijk beter door je berichtje ♥️

Hi Suus, herkenbaar, maar feitelijk ben je waarschijnlijk ook veranderd omdat je geen onzin/manipulatie meer pikt. En de mensen dier hiervan profiteerde, lopen nu inderdaad tegen de bekende lamp aan. Die lamp ben jij met nieuwe regels en grenzen en voorwaarden etc.

Door deze transformatie ben jij - in hun ogen - ineens grensoverschrijdend terwijl als zij het doen, je er waarschijnlijk niks van mag/mocht zeggen. Zat je in een toxische relatie wellicht?

Burnout is vaak uitputting van jezelf door anderen en jij die je grenzen niet kon bewaken, je weet nu beter.
Alles en iedereen wat je grenzen niet respecteert hoort simpelweg niet meer bij je.

En onthoud: de mensen die van je houden, respecteren je grenzen, soort van natuurlijke selectie krijg je dan :)

Sterkte, M.

Heel kort door de bocht. Als de burnout je niet heeft veranderd heb je niks geleerd. Wees blij met dese verandering

Zo herkenbaar. Ik ben de afgelopen jaar mijn beste vriendin die ik al vanaf mijn twaalfde ken steeds meer kwijtgeraakt. Zij is altijd de brutale, degene die alle ruimte inneemt en altijd alle aandacht op haar vestigt. Dit jaar (pas) ben ik erachter gekomen dat het haar niet eens lukt om een ander ‘echt’ aandacht te geven. Ook kan ze er niet tegen dat ik verander en eerlijker word, ze zei vorige week zelfs ‘niet teveel veranderen hoor’. Ik heb ook veel aan mezelf getwijfeld, maar na veel gepieker en ook veel verdriet ben ik erachter dat deze relatie mij gewoon niet meer past, de burn-out heeft mij in laten zien dat de relatie helemaal niet gelijkwaardig is. Het is heel jammer wel, maar ik accepteer het meer en meer.

Hi Marie, mooi wat je schrijft. Vriendschappen worden wel goed getest tijdens een burnout he? Knap hoe je nu je conclusie kunt trekken en inderdaad die gelijkwaardigheid!

Ik had ook zoiets met een vriendschap: tijdens mijn burnout vond ze mij maar ‘lastig’ en werd ik - voor mijn gevoel - helemaal niet begrepen.
En even langskomen voor een schouder om je heen ho maar. Mevrouw ging liever winkelen en afspreken met andere vriendinnen.

Nu denk ik: je kunt maar beter alleen zijn dan een ‘ongezonde’ vriendschap.
Ik had dit met een ex-partner. Bang om alleen te zijn en daarom veels te lang blijven hangen.

Veel sterkte met alles 💋

Je bent niet veranderd Suus, je bent nu eindelijk jezelf! Je bent een sterke, van zich afbijtende (juist goed) vrouw geworden en daar moeten mensen aan wennen. Een bo zet je leven zo op losse schroeven en het is zo'n zwaar, eenzaam transformatieproces dat het ook niet gek is dat je bent veranderd en eigenlijk ook heel normaal, want je wil niet meer terug naar die persoon voor die bo. Althans, wel dat onbezorgde waarschijnlijk, maar de meeste burnies zijn veels te lief, geven niet genoeg hun grenzen aan en doen alles maar voor anderen. Nu is het tijd voor jou en ondanks dat je nog in het proces zit, je bent zo goed op weg en daar mag je trots op zijn. Laat die mensen maar lekker kletsen! En er komen vanzelf wel weer vrienden/vriendinnen op je pad die bij je nieuwe ik passen.

Laat je niet gek maken hoor! Meer "schijt" hebben aan dingen kan heerlijk zijn!

Je bent niet veranderd Suus, je bent nu eindelijk jezelf! Je bent een sterke, van zich afbijtende (juist goed) vrouw geworden en daar moeten mensen aan wennen. Een bo zet je leven zo op losse schroeven en het is zo'n zwaar, eenzaam transformatieproces dat het ook niet gek is dat je bent veranderd en eigenlijk ook heel normaal, want je wil niet meer terug naar die persoon voor die bo. Althans, wel dat onbezorgde waarschijnlijk, maar de meeste burnies zijn veels te lief, geven niet genoeg hun grenzen aan en doen alles maar voor anderen. Nu is het tijd voor jou en ondanks dat je nog in het proces zit, je bent zo goed op weg en daar mag je trots op zijn. Laat die mensen maar lekker kletsen! En er komen vanzelf wel weer vrienden/vriendinnen op je pad die bij je nieuwe ik passen.

Laat je niet gek maken hoor! Meer "schijt" hebben aan dingen kan heerlijk zijn!

Dankjewel Amber 😘

Een transformatie is het zeker, en ik heb het ook als eenzaam ervaren. Nog nooit was ik zo bang geweest in mijn leven als deze periode, jij ook? Bang om nooit meer beter te worden en alles te verliezen.

Maar goed, ik moet inderdaad mijn ‘nieuwe ik’ omarmen en naar haar luisteren.
Grenzen aangeven en ze aanhouden is wel mijn grootste verandering., wat nu steeds vaker lukt. En als ik weerstand voel bij een ander weet ik eigenlijk gelijk dat die persoon niet meer bij me past of de niet juiste intenties met me heeft.

Ik wilde bijvoorbeeld altijd al een tatoeage, maar mijn ex wilde dat niet. Vandaag is het zover en laat ik hem zetten.

Soms lijkt het wel alsof ik uit een tijdcapsule bent gestapt met een ander karakter. Zoals vroeger met de Soundmixshow haha.

Wat is jouw grootste transformatie dingetje?

Zeker niet aan jezelf twijfelen! Wees trots juist! Of ze nou van je hebben geprofiteerd of gewoon onwetend of grof zijn, lekker belangrijk! Het gaat erom hoe JIJ je voelt! Zij gaan weer naar huis en hebben nergens last van en zijn je waarschijnlijk alweer vergeten. Jij zit thuis met opgekropte gevoelens, had ik dat nou wel moeten zeggen? Had ik dit of dat? Ik weet er alles van, ik heb er ook nog wel eens moeite mee, maar dan denk ik vaak ach wacht maar tot jij wat mankeert en eerlijk stel dat je helemaal niks mankeert en super gezond bent en ook psychisch lekker in je vel zit, dan is het nou eenmaal lastig om je voor te stellen hoe dat moet zijn voor een ziek iemand. Soms is het echt onwetendheid en kunnen mensen er niks aan doen en ach ja, er zijn nou ook eenmaal lompe personen die gewoon zo zijn. Ik heb wel eens meegemaakt dat zo'n gezond lomp persoon zelf een aandoening kreeg en toen wel even anders piepte! De kunst is om zoveel mogelijk aan jezelf te denken en gek genoeg zijn mensen met een burnout of andere chronische ziektes toch vaak gevoelige mensen die moeilijk nee kunnen zeggen, zichzelf wegcijferen en perfectionistisch zijn. Dit is juist de groep mensen die vatbaarder zijn voor burnout of psychosomatische aandoeningen.