Ik kreeg problemen met mijn longen en viel meerdere malen met hoge hartslag tegen de vlakte en moest braken. Ik stopte met roken en dit gaf gelukkig opluchting. Jaren later kreeg ik een hartaanval en moest geopereerd worden. Na de operatie op zaal werd ik echter weer misselijk. En ja hoor ik moest weer braken. Ik kon het niet tegen houden. Volgens mij heeft dit aan mijn verse wond getrokken. Later diezelfde dag op zaal moest ik niezen en kreeg een klaplong rechts. Ik kon niet uitleggen wat er was en had de ergste nacht van mijn leven. Hijgend als een hondje, tot de wond blijkbaar iets open ging en toen ademde de door de wond. Toen ik na revalideren weer ging werken kreeg ik last van duizeligheid en droge ogen. Ik kreeg de ziekte van Bell maar genas gelukkig na 3 weken. Ik kreeg rugproblemen en kon mijn werk bijna niet meer doen. Het kostte 3 onderzoeken voor het duidelijk was dat ik artrose heb. Ik ging steeds korter werken. Na een jaar gedeeltelijk in de ziekte wet hoopte ik dat ik omdat ik nu bijna 60 ben ik misschien eindelijk eens met rust gelaten te worden. Maar nee hoor ik moest maar ander werk gaan doen. En toen ging het mis. Ik knapte zomaar ineens totaal af! Electrisch gevoel in mijn hoofd. Doodmoe. Zere onderrug, hoofdpijnen, duf in het hoofd. Slapen, slapen, en wakker liggen, piekeren. Fikse depressie er bij. Ik ben helemaal kapot. En nu heb ik toch maar hulp gezocht hiervoor.
Het ergste vind ik nu ik tenminste even thuis zit ik ook moeite heb met leuke dingen doen. Ik was even met mijn hobby (knutselen aan pc) bezig en knapte zomaar weer af. Ja luitjes, dat is dus een burnout. Fijn dat ik even mijn hart kan luchten hier. Sterkte allemaal.