Mijn moeder is overleden dit jaar, ik ben enig kind en enige zoon en mijn vader is reeds jaren geleden weggenomen zoals ik het zie, zogezegd.
Ik merk dat ik het feit dat overlijden in het algemeen maar nu zeker wat betreft mijn moeder die alles voor mij was en eigenlijk mijn soort van Andere helft , niet kan accepteren of niet wil .
Ik heb mezelf ervan overtuigd lijkt dat het leven op deze manier zeer sadistisch is en verrot. Oneerlijk , ook al was dat al soms duidelijk in sommige opzichten maar dit doet zo veel meer pijn en een leegte of gemis voelen dat ik niet weet hoe dit een plek te geven.
Hopelijk ben ik niet de enige die zo denkt of dacht misschien,…
A.