Al jaren depressief, veel psychiaters bezocht, bergen geld uitgegeven aan zogenaamde oplossingen, duizenden mensen die je nietszeggend ongevraagd niet werkend advies geven. Niets helpt.
Ben begonnen met een boek van Tura Gerards ik heb al 70 pagina's gelezen, snap het nu nog toepassen en daar heb ik best wel moeite mee, om continu mijn gedachten te toetsen. Moet soms zelfs lachen om de dingen die hij vertelt die hij heeft meegemaakt,
Voel me radeloos, merk dat het op het werk niet fijn gaat, ze willen me naar een andere functie gaan plaatsen een functie benoemden ze al en dat vond ik afgrijselijk. Zo bang dat het weer mis gaat, het ging de laatste tijd goed, niemand had commentaar en nu dit. Dat kwam ook omdat ik niet durfde te vragen of men tevreden over mij was.
Ik ben gewoon bang om mijn baan te verliezen, dit is leuk werk. Maar ik ben te langzaam. Ik voel me verdrietig, bang dat ik iets moet doen wat ik niet kan of niet leuk vind. Ik wil mijn werk leuk vinden, ik heb 13 jaar gewerkt op een andere plek met een lopende band, waar het totaal verkeerd ging en eerder psychisch bergafwaarts ging met mij en men vond het allemaal prima. Ze vonden van het management: niemand deed zijn werk zo goed als ik, want niemand wilde het ook. Ze hadden er allemaal een hekel aan of konden het toch niet.
Nu ben ik bang dat ik dit werk kwijtraak, of overbodig word straks, ik zie op tegen mijn pensioen, want ik wil nut hebben voor de maatschappij. Ik wil iets kunnen betekenen en dat kan ik niet als ik thuiszit. Thuis voel ik me ellendig, ongewenst, niet nuttig.
Als ik op mijn werk zit vaak met psychiatrische rotzooi in mijn lijf, ben ik zo moe, dat ik geen of weinig vooruitgang maak. En dan vinden de psychiaters nog dat de medicatie goed werkt.
Vaak geirriteerd, tot aan boos toe, klaag veel. Wil ik niet.
Ik wil lief zijn een aardig iemand zijn, hard en veel kunnen werken, niet iemand die zich continu over zijn toeren laat helpen door een ander.
Van psychiater al diverse keren al te horen gekregen de vraag om af te bouwen, daar ben ik zo bang voor, omdat ik al bijvoorbaat denk dit gaat mis. En dan vaak eindig met een veel hogere dosis rotzooi dan ik al gebruikte.
En als ik weiger af te bouwen weet ik dat het volgende gesprek gegarandeerd gaat over een ongewenste medicatieverhoging.
Ben begonnen met een boek van Tura Gerards ik heb al 70 pagina's gelezen, snap het nu nog toepassen en daar heb ik best wel moeite mee, om continu mijn gedachten te toetsen. Moet soms zelfs lachen om de dingen die hij vertelt die hij heeft meegemaakt,
Voel me radeloos, merk dat het op het werk niet fijn gaat, ze willen me naar een andere functie gaan plaatsen een functie benoemden ze al en dat vond ik afgrijselijk. Zo bang dat het weer mis gaat, het ging de laatste tijd goed, niemand had commentaar en nu dit. Dat kwam ook omdat ik niet durfde te vragen of men tevreden over mij was.
Ik ben gewoon bang om mijn baan te verliezen, dit is leuk werk. Maar ik ben te langzaam. Ik voel me verdrietig, bang dat ik iets moet doen wat ik niet kan of niet leuk vind. Ik wil mijn werk leuk vinden, ik heb 13 jaar gewerkt op een andere plek met een lopende band, waar het totaal verkeerd ging en eerder psychisch bergafwaarts ging met mij en men vond het allemaal prima. Ze vonden van het management: niemand deed zijn werk zo goed als ik, want niemand wilde het ook. Ze hadden er allemaal een hekel aan of konden het toch niet.
Nu ben ik bang dat ik dit werk kwijtraak, of overbodig word straks, ik zie op tegen mijn pensioen, want ik wil nut hebben voor de maatschappij. Ik wil iets kunnen betekenen en dat kan ik niet als ik thuiszit. Thuis voel ik me ellendig, ongewenst, niet nuttig.
Als ik op mijn werk zit vaak met psychiatrische rotzooi in mijn lijf, ben ik zo moe, dat ik geen of weinig vooruitgang maak. En dan vinden de psychiaters nog dat de medicatie goed werkt.
Vaak geirriteerd, tot aan boos toe, klaag veel. Wil ik niet.
Ik wil lief zijn een aardig iemand zijn, hard en veel kunnen werken, niet iemand die zich continu over zijn toeren laat helpen door een ander.
Van psychiater al diverse keren al te horen gekregen de vraag om af te bouwen, daar ben ik zo bang voor, omdat ik al bijvoorbaat denk dit gaat mis. En dan vaak eindig met een veel hogere dosis rotzooi dan ik al gebruikte.
En als ik weiger af te bouwen weet ik dat het volgende gesprek gegarandeerd gaat over een ongewenste medicatieverhoging.
Anoniem
> 2 jaar geleden
