Vertraagde adolescentie bij TCK’s (deel 1)

Vertraagde adolescentie bij TCK’s (deel 1).

Veel TCK’s lijken hun tijd vooruit maar op sommige gebieden blijven TCK’s ver achter in hun ontwikkeling. Uit onderzoek onder bijna 700 ATCK’s bleek dat het niet ongewoon was voor TCK’s om een vertraagde adolescentie door te maken, meestal tussen het 22e en 24e levensjaar en soms zelfs nog later.

Wat betekent vertraagde adolescentie nu eigenlijk? Adolescentie begint meestal wanneer normaal gesproken de puberteit begint. Het eindigt wanneer een persoon een volwassen identiteit en gedrag bereikt. Deze periode van ontwikkeling vindt gewoonlijk plaats tussen het 12e en het 19e levensjaar.

Vertraagde adolescentie betekent dus dat een TCK er langer over doet om de emotionele en psychologische ontwikkelingstaken, die ons van baby naar volwassenheid leiden, te volbrengen. Deze taken zijn onder andere het ontwikkelen van een persoonlijke identiteit, het opbouwen van diepgaande relaties, zelfvertrouwen ontwikkelen en een zelfstandig persoon worden.

Het betekent niet dat een TCK deze taken niet kan volbrengen, hij heeft hier alleen meer tijd voor nodig. Een deel van het volbrengen van deze taken bestaat uit het uittesten van de regels en waarden en normen die je zijn aangeleerd.

Doordat TCK’s opgroeien in verschillende culturen en met verschillende regels te maken krijgen die bij deze culturen horen, weten zij vaak niet wat de regels nu eigenlijk zijn. Zij zijn niet onbevangen om hun eigen talenten verder te ontwikkelen omdat zij zich afvragen of hun gedrag nu wel of niet passend is.

Er wordt vaak voor een TCK besloten wat er gaat gebeuren. Een ouder krijgt elders een nieuwe functie en de TCK moet mee. Dit is een van de redenen waarom veel TCK’s niet leren om de verantwoordelijkheid over hun leven te nemen. Zij nemen vaak een houding aan van “het laten gebeuren.”

TCK’s die worden gescheiden van hun ouders tijdens de adolescentie jaren, hebben niet de gelegenheid om de ouderlijke waarden en normen uit te testen. Sommige TCK’s klampen zich vast aan hun ouders om het verlies uit hun jonge jaren goed te maken. Zij willen (nog) niet volwassen worden.

Sommige TCK’s gaan hun ouders idealiseren. Het gedrag van deze ouders bespreekbaar maken betekent dat een TCK de waarheid onder ogen moet zien en dat vermijdt hij liever. De ontwikkeling van andere sociale vaardigheden kan ook vertraging oplopen wanneer een TCK de ongeschreven regels van leeftijdsgenoten bij een nieuwe verhuizing of bij terugkeer naar het paspoortland, niet begrijpt.

De oorspronkelijke aantrekkingskracht van oudere meer volwassen mensen, kan bijvoorbeeld leiden tot een huwelijk met een veel oudere partner. Door de vroege volwassenheid van een TCK kan een dergelijk huwelijk een goed idee lijken maar de dieper gelegen vertraagde ontwikkeling, kan later voor problemen zorgen in de relatie.

Een (A)TCK kan er niet aan toe zijn de verantwoordelijkheden, die een huwelijk met zich meebrengen, te nemen omdat de kwesties van persoonlijke identiteit, zelfstandig beslissingen nemen en de mogelijkheid om een diepe, verbindende relatie op te bouwen, nog niet zijn opgelost.

Wanneer de jongere partner zich gaat ontwikkelen in de relatie en naar volwassenheid groeit, kan het voorkomen dat de oudere partner dit groeiproces niet kan bij benen waardoor de jonge partner teleurgesteld en gedesillusioneerd raakt.