Hallo allemaal!
Ik ben een meid van 20 jaar oud, en ik ben echt ten einde raad, want ik weet niet meer wat ik moet doen.
Na 6 maanden in een heel erge stress volle periode te hebben gezeten van stage, mensen die mij zwaar fysiek werk lieten verichten, en mij niet serieus namen, kwam ik uiteindelijk bij een heel leuk en stressvrij bedrijf uit, waar ik het echt naar mijn zin had, maar toen kreeg ik ineens dit:
Ik heb in December 2019 mijn eerste paniekaanval gehad, dit was even schrikken en ook meteen de huisarts gebeld, en de volgende dag een afspraak gemaakt omdat ik bang was dat het mijn hart was.
Mijn huisarts was helaas niet aanwezig, dus kreeg ik een vervanger, deze kon niks horen of zien (alleen een te hoge hartslag en bloeddruk, heeft die verder ook niks mee gedaan), en heeft mij na huis gestuurd.
Later in December kreeg ik weer een paniekaanval, maar nu had ik de hele dag door ook steken op mijn borst die komen en gaan (heb dit tevens nog steeds), dus ik weer de huisarts gebeld en de volgende dag een afspraak gemaakt.
Weer was mijn eigen huisarts niet aanwezig en kreeg ik een vervanger, deze kon ook weer niks raars vinden alleen een te hoge hartslag en bloeddruk, dus deze besloot ook om bloed te laten prikken, hier kwam niks uit, en ze besloot me na de fysio te sturen voor een “verkeerde ademhaling”, daar 2 keer te zijn geweest hoefde ik niet meer terug te komen, omdat hij het probleem niet zag omdat ik gewoon via mijn buik ademde.
Uiteindelijk kreeg ik eind December nog een aanval, en was ik zo bang dat ik dood aan het gaan was, dat ik weer in paniek een afspraak maakte bij de huisarts.
Dit keer was het mijn eigen huisarts, en die deed ook alle testen en kwam weer uit bij een te hoge hartslag en bloeddruk, uiteindelijk weer bloed laten prikken, en een hartfilmpje laten maken, maar hier kwam ook niks uit, en hij besloot mij maar na een psycholoog te sturen, hier ook 2 keer geweest en hij zag ook het probleem niet.
Na aanhoudende klachten van steken op de borst, en benauwdheid toch maar weer aangedrongen bij de huisarts, en toen besloot die mij een halfuur mijn bloeddruk en hartslag op te meten omdat deze altijd te hoog was, dit bleek door de spanning te komen en was uiteindelijk weer normaal geworden, dus dit was ook normaal.
Nu ben ik uiteindelijk 6 maanden verder en heb ik nog bijna dagelijks last van steken bij de borst, het gevoel hebben moeilijk te kunnen ademen, en pijnlijke ribben, en angsten om dood te gaan (door het moeilijke ademen), en ik zit momenteel ook al 3 maanden met het probleem dat ik minder gevoel heb in mijn mond en keel, hierdoor kreeg ik weer angst voor mond of keelkanker (want ik rook), maar ik val buiten de risico groep.
Ik ben ten einde raad, ik weet niet meer wat ik moet doen, mijn ouders geloven mij niet meer en toen ik na de huisarts wou voor het mindere gevoel kreeg ik te horen dat ik voor die onzin niet na de huisarts hoef.
Ik ben geen makkelijke prater, dus ik hou het liever allemaal voor mijzelf maar als ik dan aan alles denk, word ik erg verdrietig en emotioneel en sta ik bijna altijd op het punt om gewoon te gaan huilen, terwijl ik nooit zo ben geweest!
Weet er iemand raad mee wat ik kan doen, of moet doen of iemand die dit zelf heeft ervaren?
Ik ben een meid van 20 jaar oud, en ik ben echt ten einde raad, want ik weet niet meer wat ik moet doen.
Na 6 maanden in een heel erge stress volle periode te hebben gezeten van stage, mensen die mij zwaar fysiek werk lieten verichten, en mij niet serieus namen, kwam ik uiteindelijk bij een heel leuk en stressvrij bedrijf uit, waar ik het echt naar mijn zin had, maar toen kreeg ik ineens dit:
Ik heb in December 2019 mijn eerste paniekaanval gehad, dit was even schrikken en ook meteen de huisarts gebeld, en de volgende dag een afspraak gemaakt omdat ik bang was dat het mijn hart was.
Mijn huisarts was helaas niet aanwezig, dus kreeg ik een vervanger, deze kon niks horen of zien (alleen een te hoge hartslag en bloeddruk, heeft die verder ook niks mee gedaan), en heeft mij na huis gestuurd.
Later in December kreeg ik weer een paniekaanval, maar nu had ik de hele dag door ook steken op mijn borst die komen en gaan (heb dit tevens nog steeds), dus ik weer de huisarts gebeld en de volgende dag een afspraak gemaakt.
Weer was mijn eigen huisarts niet aanwezig en kreeg ik een vervanger, deze kon ook weer niks raars vinden alleen een te hoge hartslag en bloeddruk, dus deze besloot ook om bloed te laten prikken, hier kwam niks uit, en ze besloot me na de fysio te sturen voor een “verkeerde ademhaling”, daar 2 keer te zijn geweest hoefde ik niet meer terug te komen, omdat hij het probleem niet zag omdat ik gewoon via mijn buik ademde.
Uiteindelijk kreeg ik eind December nog een aanval, en was ik zo bang dat ik dood aan het gaan was, dat ik weer in paniek een afspraak maakte bij de huisarts.
Dit keer was het mijn eigen huisarts, en die deed ook alle testen en kwam weer uit bij een te hoge hartslag en bloeddruk, uiteindelijk weer bloed laten prikken, en een hartfilmpje laten maken, maar hier kwam ook niks uit, en hij besloot mij maar na een psycholoog te sturen, hier ook 2 keer geweest en hij zag ook het probleem niet.
Na aanhoudende klachten van steken op de borst, en benauwdheid toch maar weer aangedrongen bij de huisarts, en toen besloot die mij een halfuur mijn bloeddruk en hartslag op te meten omdat deze altijd te hoog was, dit bleek door de spanning te komen en was uiteindelijk weer normaal geworden, dus dit was ook normaal.
Nu ben ik uiteindelijk 6 maanden verder en heb ik nog bijna dagelijks last van steken bij de borst, het gevoel hebben moeilijk te kunnen ademen, en pijnlijke ribben, en angsten om dood te gaan (door het moeilijke ademen), en ik zit momenteel ook al 3 maanden met het probleem dat ik minder gevoel heb in mijn mond en keel, hierdoor kreeg ik weer angst voor mond of keelkanker (want ik rook), maar ik val buiten de risico groep.
Ik ben ten einde raad, ik weet niet meer wat ik moet doen, mijn ouders geloven mij niet meer en toen ik na de huisarts wou voor het mindere gevoel kreeg ik te horen dat ik voor die onzin niet na de huisarts hoef.
Ik ben geen makkelijke prater, dus ik hou het liever allemaal voor mijzelf maar als ik dan aan alles denk, word ik erg verdrietig en emotioneel en sta ik bijna altijd op het punt om gewoon te gaan huilen, terwijl ik nooit zo ben geweest!
Weet er iemand raad mee wat ik kan doen, of moet doen of iemand die dit zelf heeft ervaren?
Lola12
> 2 jaar geleden
