Kinderen moeten wennen aan je nieuwe partner en omgekeerd moet je partner ook wennen aan jouw kinderen. En als jullie beiden kinderen hebben geldt dat ook voor jou en je kinderen. Wanneer de partner geen eigen kinderen is het wennen anders, maar dan snapt de partner vaak niet hoe belangrijk jouw band met je kinderen is. Ook dan loopt het allemaal niet vanzelf, zoals je gehoopt had.
Ik hoor vaak dat kinderen die zich niet op hun gemak voelen bij de nieuwe partner vreemd en bizar gedrag vertonen. Soms stellen ze vragen niet rechtstreeks aan de stiefouder (bv.wat er gegeten wordt) maar gaat de vraag via de eigen ouder. Soms wordt de stiefouder ronduit genegeerd. Ze weten niet hoe ze moeten omgaan met de nieuwe partner. Daar zit lang niet altijd iets negatiefs aan, maar meer: het is hier anders, ik ben voel me niet thuis.
Ouders zijn geneigd om dan te vragen waarom een kind zich zo gedraagt. Kinderen kunnen daar vaak niet op antwoorden, willen meestal ook helemaal niet “vervelend” zijn. Maar het IS natuurlijk WEL vervelend. Dus er moet wel worden ingegrepen, en liefst redelijk snel. Hoe langer je wacht, hoe meer dit gedrag is ingesleten, en hoe moeilijker het is om het te veranderen.
Soms gaat het zover dat een kind zijn vader op het werk appt, om een koekje te vragen, terwijl stiefmoeder (bonusmoeder) twee meter bij het kind vandaan zit. Men ziet daar niks verkeerds in, en grijpt niet in, omdat bv. vader zichzelf in dat gedrag herkent (ik was vroeger ook verlegen). Maar als je in zulke situaties het kind niet snel helpt, wordt het gewoon, en is verandering later dubbel zo moeilijk. De betreffende bonus/stiefmoeder zal zich in een dergelijke situatie dan nog meer buitenstaander voelen dan zij zich waarschijnlijk tóch al voelde. Zo’n relatie is dan bij voorbaat al veel lastiger, dan dat je het in het begin oplost.
Hoe je dit kunt oplossen is niet zo eenvoudig te zeggen. Het is allemaal maatwerk. Elke situatie is anders. Maar vaak is het op zich vrij snel en gemakkelijk te verhelpen, mits je je echt goed in de situatie verdiept. Ook is het belangrijk dat je kijkt naar de patronen die zich in de toekomst zouden kunnen vormen, zodat je voorkomt dat dergelijke situaties op een ander niveau zich toch weer herhalen. Ook dat is vrij gemakkelijk aan te pakken. Als je het ziet aankomen, kun je vooraf al ingrijpen. Dan voorkom je ongemakkelijke situaties.
Ik hoor vaak dat kinderen die zich niet op hun gemak voelen bij de nieuwe partner vreemd en bizar gedrag vertonen. Soms stellen ze vragen niet rechtstreeks aan de stiefouder (bv.wat er gegeten wordt) maar gaat de vraag via de eigen ouder. Soms wordt de stiefouder ronduit genegeerd. Ze weten niet hoe ze moeten omgaan met de nieuwe partner. Daar zit lang niet altijd iets negatiefs aan, maar meer: het is hier anders, ik ben voel me niet thuis.
Ouders zijn geneigd om dan te vragen waarom een kind zich zo gedraagt. Kinderen kunnen daar vaak niet op antwoorden, willen meestal ook helemaal niet “vervelend” zijn. Maar het IS natuurlijk WEL vervelend. Dus er moet wel worden ingegrepen, en liefst redelijk snel. Hoe langer je wacht, hoe meer dit gedrag is ingesleten, en hoe moeilijker het is om het te veranderen.
Soms gaat het zover dat een kind zijn vader op het werk appt, om een koekje te vragen, terwijl stiefmoeder (bonusmoeder) twee meter bij het kind vandaan zit. Men ziet daar niks verkeerds in, en grijpt niet in, omdat bv. vader zichzelf in dat gedrag herkent (ik was vroeger ook verlegen). Maar als je in zulke situaties het kind niet snel helpt, wordt het gewoon, en is verandering later dubbel zo moeilijk. De betreffende bonus/stiefmoeder zal zich in een dergelijke situatie dan nog meer buitenstaander voelen dan zij zich waarschijnlijk tóch al voelde. Zo’n relatie is dan bij voorbaat al veel lastiger, dan dat je het in het begin oplost.
Hoe je dit kunt oplossen is niet zo eenvoudig te zeggen. Het is allemaal maatwerk. Elke situatie is anders. Maar vaak is het op zich vrij snel en gemakkelijk te verhelpen, mits je je echt goed in de situatie verdiept. Ook is het belangrijk dat je kijkt naar de patronen die zich in de toekomst zouden kunnen vormen, zodat je voorkomt dat dergelijke situaties op een ander niveau zich toch weer herhalen. Ook dat is vrij gemakkelijk aan te pakken. Als je het ziet aankomen, kun je vooraf al ingrijpen. Dan voorkom je ongemakkelijke situaties.
Nellie
Therapie Veghel
Lid van Therapiepsycholoog
Veghel