Mijn vrouw zit op dit moment zo slecht in haar vel dat ze situaties niet meer kan relativeren.
Ikzelf kan er nog mee dealen maar telkens als ze tegen de kinderen begint te schreeuwen om het minste of geringste wordt ik er gewoon misselijk van.
Dit doet ze al bij het omstoten van drinken of het niet opruimen van de kamer. De hele sfeer verpest ze ermee.
Ik ben blij dat ik weer naar mijn werk kan en de kinderen maar school.
Dit speelt nu al een jaar of 5 en het wordt steeds erger.
Elke dag heeft ze wel wat te zeuren. Niemand deugd meer. Collega's, familie en vrienden. Op iedereen heeft ze wel wat commentaar.
Ik heb haar er wel eens mee geconfronteerd maar dan gaat ze het slachtoffer spelen. Hopeloos wordt ik er van. Ik vind het vooral erg voor de kinderen. Onze oudste wil eigenlijk niet in de toekomst op kamers maar gaat er nu naar verlangen.
Hopelijk weet iemand raad.
Ikzelf kan er nog mee dealen maar telkens als ze tegen de kinderen begint te schreeuwen om het minste of geringste wordt ik er gewoon misselijk van.
Dit doet ze al bij het omstoten van drinken of het niet opruimen van de kamer. De hele sfeer verpest ze ermee.
Ik ben blij dat ik weer naar mijn werk kan en de kinderen maar school.
Dit speelt nu al een jaar of 5 en het wordt steeds erger.
Elke dag heeft ze wel wat te zeuren. Niemand deugd meer. Collega's, familie en vrienden. Op iedereen heeft ze wel wat commentaar.
Ik heb haar er wel eens mee geconfronteerd maar dan gaat ze het slachtoffer spelen. Hopeloos wordt ik er van. Ik vind het vooral erg voor de kinderen. Onze oudste wil eigenlijk niet in de toekomst op kamers maar gaat er nu naar verlangen.
Hopelijk weet iemand raad.
SN
> 2 jaar geleden
