Ben je je er bewust van dat je in je gedachten vaak al gesprekken voert voor ze daadwerkelijk plaatsvinden? ("En dan zeg ik dit, en dan zegt hij dat!")
Soms lopen ze anders, maar regelmatig kunnen we ook precies voorspellen hoe het gaat lopen. Meestal leidt dit tot stress, angst en boosheid voor het gesprek zelfs maar heeft plaatsgevonden. Erg onprettig dus.
Maar eigenlijk is zo'n voorspellend gesprek best handig, als je het constructief gebruikt...
In plaats van onszelf negatief te voeden met dit soort fantasiegesprekken, kunnen we ze namelijk ook gebruiken om te bedenken hoe we de reactie van diegene constructief kunnen opvangen:
Wat heeft diegene nodig? Kan ik daaraan tegemoet komen zonder mezelf te verliezen? Hoe kun je vervolgens met begrip en uitleg samen tot (zelf)reflectie komen?
Soms lopen ze anders, maar regelmatig kunnen we ook precies voorspellen hoe het gaat lopen. Meestal leidt dit tot stress, angst en boosheid voor het gesprek zelfs maar heeft plaatsgevonden. Erg onprettig dus.
Maar eigenlijk is zo'n voorspellend gesprek best handig, als je het constructief gebruikt...
In plaats van onszelf negatief te voeden met dit soort fantasiegesprekken, kunnen we ze namelijk ook gebruiken om te bedenken hoe we de reactie van diegene constructief kunnen opvangen:
Wat heeft diegene nodig? Kan ik daaraan tegemoet komen zonder mezelf te verliezen? Hoe kun je vervolgens met begrip en uitleg samen tot (zelf)reflectie komen?
