De tijden van nu

Ik zou graag meer van je lezen.... Dus als je verder wilt gaan in je gedachtestroom dan volg ik het graag. Ik herken er veel in

Bedankt voor je reactie. We zijn inmiddels meer dan een maand verder en vertoon nog altijd erg obsessief gedrag waardoor ik mezelf beperk de belangrijke dingen gedaan te krijgen. Ik kan uren voor me uitstaren naar een beeldscherm zonder wat te doen.

Urenlang nadenken over hoe ik dingen kan of zou moeten doen zonder iets ervan uit te voeren. De onopgeloste zaken die ik in mijn hoofd al liever opgelost had gezien, die veroorzaken chaotische gedachten waarbij je alle kanten opschiet.

De autisme is eigenlijk een soort van probleem gaan vormen naarmate er meer problemen in de samenleving kwamen. Dat was begin 2020 met de coronacrisis.

Ik denk dat heel veel mensen met autisme er last van hebben, of ze nou het 'complotdenker' gedrag hadden of juist in alles mee gingen om weg te kunnen blijven kijken om geen nare obsessieve gedachtes te krijgen, iedereen wordt geraakt.

Nu is het de truc om daar op de juiste manier mee om te gaan en alle informatie die je krijgt, weer om te zetten in nuttige informatie waar je wat aan hebt. Alle puzzelstukjes bij elkaar zoeken om die puzzel compleet te maken. En weet dat die puzzel op elk ogenblik ineens een stuk meer stukjes nodig kan hebben.

En ook dat verandert, het is alsof je in dat grijze gebied blijft, nooit zwart of wit, tenzij je met alle zekerheid alles al hebt onderzocht en voor jezelf hebt vastgesteld dat het de waarheid is en de realiteit zoals je die ziet, ook daadwerkelijk de werkelijkheid is.

Dag Rik, bedankt voor jouw tekst.Ik vind het wel fascinerend en het doet me wat in het hoofd kijken van mijn vriend.Ik lees dezelfde gedachten sprongen.Ik zou je wel iets willen aanraden: Vipasana meditatie, dit is een 10.daagse stiltemeditatie waarbij je adh van een techniek je geest ( die steeds denkt)leert stilleggen en dat je je gedachten en je lichaam leert observeren door de waarneming van sensaties (zintuiglijke).Ons lichaam is eigenlijk een electrisch geladen netwerk maar door de cst gedachtes van onze geest en het spel van ' craving and avortion' worden wij blind voor deze waarneming. Moest je dus eens jouw gedachten willen stilleggen, daar wordt je dus begeleidt en na 10 dagen voel je je een stuk lichter.vriendelijke groeten en succes !

Sorry maar ik zou dit laatste absoluut niet aanraden voor iemand die nog nooit/weinig meditatie heeft gedaan! Althans niet gelijk voor 10 dagen!
Er zijn mensen die dat ineens gingen doen en moesten worden afgevoerd naar de ggz, want als je dat niet gewend bent kun je hartstikke gek worden. Zoiets moet je rustig opbouwen met af en toe eens gaan zitten om je mind rustig te krijgen. Rustig aan beginnen hoor als je met meditatie begint. Geen 10 dagen achter elkaar!

Helemaal eens met de anonieme reactie van 24-02-2023, hoewel "hartstikke gek" misschien te dramatisch is. Als meditatie je aantrekt, dan is dat prima, en je kan er heel veel aan hebben, maar rustig aan beginnen en rustig opbouwen. Vooral als je psychologische problemen hebt, maar eigenlijk beter voor iedereen. Dit van iemand met asperger / ASS die al bijna 50 jaar yoga en meditatie beoefend.

Het lijkt er op dat je focus erg intern is. Je verhaal gaat eigenlijk nergens over. Ik vind het altijd apart dat mensen die zichzelf als slim beschouwen eigenlijk geen slimme dingen doen, maar wel beweren dat ze een hogere intelligentie hebben. Alsof veel nadenken een bepaalde vorm van intelligentie is... Nee, het zou eerder trauma kunnen zijn, iets uit je jeugd, een slechte ontwikkeling en verbinding met een ouder die kinderen zo nodig hebben op die leeftijd. Veel nadenken kan een copingmechanisme zijn, veel praten ook.

Je kunt beter nadenken over of de gedachten wel echt belangrijk zijn. Ze zijn er en ze gaan maar door, maar als je er niets mee doet(anders dan nadenken) of de ideeën die je hebt niet uitwerkt, tellen ze ook niet. Je kunt jezelf wel heel slim vinden of denken dat je briljante gedachten hebt, maar eigenlijk is het niets. Gedachten zelf zijn niets. Breng de focus meer naar buiten toe, denk bijvoorbeeld aan mindfulness, in het hier en nu zijn, aandacht naar wat je doet in plaats van wat je denkt. Het zijn bij je kinderen is veel belangrijker, anders komen ze dingen tekort. Heb je wel nagedacht over welk effect jouw gedrag op bijvoorbeeld je kinderen kan hebben? Gedrag komt voort uit je gedachten.

Ik vind het trouwens ook altijd grappig (ik heb zelf een autistische vriendin) dat mensen in het spectrum altijd heel egoïstische gedachten lijken te hebben; ‘’mensen met Asperger voelen zich altijd onbegrepen of anderen lijken me niet te willen te begrijpen'. Maar het is eerder andersom; mensen met autisme zijn zo met zichzelf bezig dat ze zich niet kunnen inleven in hoe anderen zich voelen of doen, eigenlijk is het een one-way street. En mensen houden niet van egoïstische mensen. Bij mijn vriendin gaat het ook altijd alleen maar over haar.

We zijn allemaal maar ongeveer 80-100 jaar op deze aarde als we geluk hebben, we zijn maar een mier tussen de andere mieren. Het maakt allemaal geen reet uit, jou bestaan maakt geen reet uit (alleen voor je nabestaanden) Als je maar een goed persoon bent. Je bent totaal niet uniek. Je bent voortgekomen uit een klompje cellen en meer ben je ook niet. Deze denkwijze zorgt ervoor dat je op een eiland komt qua gedachten, en dat mensen je dan inderdaad 'niet begrijpen'. Want wat is er zo speciaal aan jou? Wat verrijk jij in bv mijn leven? Of in anderen hun levens? who are you?

Klinkt alsof alles om jou draait, terwijl je onbelangrijk op je zolderkamer zit te zijn. Wat als de dingen die jij denkt en zegt echt waar zijn zeg je? Wat maakt het uit? Hebben jouw woorden of gedachten iets veranderd of uitgemaakt? Je onderbreekt mensen en je zorgt ervoor dat alles goed is onderbouwd met argumenten. Oke leuk, maar wat als de ander dat niet vindt? En dan heb je dat zo mooi gezegd tegen de ander, die lekker verdergaat met zijn leven. Wat heeft dit dan voor meerwaarde? Heel je verhaal gaat echt nergens over. Ik lees dit nu als een totaal vreemde, ik heb hier niets aan, tijdverspilling. Maar wat ik wel graag zou willen weten, is of mensen met autisme wakker geschud kunnen worden. Dat als iemand ze vertelt dat ze helemaal niet belangrijk zijn en alles wat in hun hoofd gebeurt ook niet, of dat dan iets uitmaakt. Dus mijn vraag aan jou, als ik zeg dat je niet belangrijk bent en je gedachten ook niet, wat doet dat dan met jou? Zet het je aan het denken (ha ha) of wordt je er boos van? Vind je dat ik een punt heb, of blijf je bij je eigen punten? Daar ben ik nou echt benieuwd naar. Zijn jullie (met autisme) in staat van gedachten te veranderen?

Ik zal je ook zeggen dat niets klopt en het ook geen reet uitmaakt of het klopt. Want je gaat straks (wij allemaal) ineens dood, en dan heb jij je alleen maar druk gemaakt over of het wel of niet klopt. Ik veroordeel je trouwens niet, ik vind t interessant om te hebben over hoe het werkt bij jou. Maar ook hoe ik beter kan omgaan met mensen met autisme in mijn leven.

Je zegt dat je veel tijd hebt verspild aan nadenken, maar ondertussen zeg je ook dat je meer over het nadenken wil nadenken om jezelf te leren kennen. Wat maakt dat uit, en voor wie? Het gaat nergens over en het gaat geen meerwaarde hebben voor niets of niemand, en ondertussen verspil jij je tijd aan iets dat nooit gaat uitmaken. Wil je iets fixen? Moet je iets verbeteren? En waarom? Moet jij een soort messias zijn die overal een antwoord op heeft? Ben je heel goed in je werk? Of houden je kinderen en je vriendin dan meer van je? Zolang het allemaal in je hoofd afspeelt, boeit het geen reet.

En waarom, als er een probleem zich voordoet, moet je gelijk een oplossing en een antwoord klaar hebben? Mag je niet zeggen: daar ga ik eens over nadenken en een oplossing zoeken op het moment dat het zich voordoet? Is dat niet veel praktischer? Is dat niet ook veel betere tijdsbesteding? Dit is toch zonde van je tijd hoe je nu door het leven gaat?

Als je kinderen vragen hebben, zeg dan: "Hey, goede vraag, daar ga ik eens over nadenken." Maar als je iets niet weet, is dat ook helemaal oké. Dan zeg je: "Ik weet het niet'' Er zijn genoeg andere manieren en mensen op aarde waar ze het antwoord wel kunnen krijgen (again youre not special), of je gaat samen kijken wat het antwoord is. Of misschien doet de vraag er totaal niet toe. Geen antwoord hebben is ook helpen. Een knuffel is ook een antwoord. Er zijn voor je kinderen, ongeacht het 'goede antwoord,' is veel belangrijker."

Ga jij alle wereldproblemen oplossen? echt? Wie gaat daarvan profiteren? Je bent maar een mier op deze wereld. Nobody cares about you, behalve je gezin vriendin, familie en vrienden. Misschien je werk, maar dat leidt uiteindelijk terug naar jezelf en je gezin, voor het huis dat je moet betalen.

Je zegt veel te weten te zijn gekomen, maar wat heb je met al die info gedaan? Behalve dan afgezonderd in je kamer zitten en je gezin missen, etc. Je gedachten stoppen niet, en je bent bezig met wereldproblemen oplossen. En? Heb je de wereldleiders al verteld hoe het zit? Heb je enige vooruitgang geboekt in het veranderen van de wereld en de problemen? Nee toch? Dan maakt het geen reet uit. Niemand ziet het of boeit het. Mooi dat je een oplossing hebt bedacht, maar als je niet in een positie zit om echt dingen op te lossen, is het allemaal worthless. Leef voor jezelf En de dingen die echt belangrijk zijn in jouw leven, zoals je gezin, genieten van de zon, en wat je hebt bereikt, maar dat zie je wrs niet meer. Ga maar eens nadenken over het nut van jouw nadenken. Kom tot de conclusie dat het allemaal geen reet uitmaakt wat er in je hoofd gebeurt. Bekijk het leven vanuit een punt dat je straks in je graf ligt, en wie gaat je dan nog herinneren? Dat jij claimt intelligent te zijn telt alleen als dat ook echt bewezen is en grootsheid met zich meebrengt. Intelligent zijn op een zolderkamer is geen prestatie. Je verdoet je tijd, het brengt je nergens (misschien dat je vriendin bij je weggaat en de kinderen meeneemt) en je blijft straks alleen achter blijft.

Er is geen puzzel compleet te maken. Er is namelijk niets. Niemand gaat je begrijpen als je het opdringt, iedereen heeft zijn eigen leven. Dat is iets aan jou om te begrijpen; Nobody cares. Dat ik nu deze moeite neem om dit naar jou te typen, zegt iets over mij. Had het net zo goed niet kunnen doen. Maar ik vraag me echt af, wat het met je doet als ik zeg dat je helemaal niet belangrijk bent en jouw gedachten er ook niet toe doen. Wat maakt het uit als iemand dommer is maar wel veel gelukkiger dan jij? Dommer maar veel meer uit het leven haalt, en uiteindelijk als je oud bent en bijna in je graf ligt, die mensen veel gelukkiger terugkijken op het leven dan jij. Jij bent waarschijnlijk nog bezig met waarom en hoe zit het nou? Denk je echt dat uitleggen aan iemand dat jij slimmer bent iets toevoegt aan hun leven? Het zal ze 'krenken,' zeg je maar omdat ze denken wat een rare man is dat, en kijk hem nou op zijn zolderkamer, ik ga lekker verder met mijn leven joejoe. En ze denken geen seconde meer aan jou. Wat heb je dan bereikt?
Je tekst is lang en oninteressant, voegt niets toe aan mijn leven bv. Je bent geen boeiend persoon, hebt mij geen interessante inzichten gegeven. Alleen complex en irritant in mijn ogen. Het enige wat ik zie is dat je je leven vergooit. Dat is iets wat ik wel vind en geleerd heb in 35 jaar tijd: het maakt allemaal geen reet uit. De zon komt op en gaat onder, meer is er niet. Mooi eigenlijk. Ik heb een idee voor je: bestudeer filosofie. Anyway, het leven draait niet om jou en gaat gewoon door zonder jou, behalve je gezin en kinderen, die zijn het allerbelangrijkst. Wat is geweest, is geweest, maar zij zijn de toekomst. En wie wil jij zijn in hun ogen? Hoe wil je dat zij jou herinneren? Ik ben blij dat je aan het einde van het verhaal toch even je kinderen noemt en voor ze klaarstaat. Go with the flow, zie het als een wildwaterbaan en who cares waar het heen gaat, als je maar fun hebt. Voor je het weet lig je in je graf.