ik ben een veertigjarige vrouw. Mijn vader overleed op 72jarige leeftijd aan darmkanker. Mijn moeder was al eerder overleden aan longkanker.
Ik zelf heb al lang echt zeer gevoelige darmen. Bij verdriet of stress krijg ik opgezette buiken. Soms moet ik spurten naar toilet, ik heb zeer afwisselend brijerige ontlasting en dan weer normaal.
Omdat ik veertig geworden ben, heb ik me toch aangemeld voor een coloscopie.
Sinds die afspraak vast ligt is er gigantische ellende in mijn darmen onttaan. Ik ben erg bang van de uitslag gezien de voorgeschiedenis.
Ik heb plots last van loze aandrang, nog meer en lossere stoelgang, potloodontlasting en pijn in een bepaalde regio van mijn buik.
Als ik kan gaan dan neemt de pijn wel af, ook als ik een windje laat.
Ik pieker me suf, slaap amper nog en denk echt aan alle doemscenario's die er kunnen zijn. Krijg de knop niet omgedraaid. Gelukkig is het onderzoek wel binnen vijf dagen. Maar idat maakt me anderzijds nog nerveuzer.
Gezien mijn papa en gezien de nu wel erg typische kenmerken van darmkanker (heb echter geen bloed in de stoelgang en ook geen last van extreme vermoeidheid die niet te verklaren is) is mijn grote ongerustheid niet vreemd.
Maar vroeg me af omdat die symptomen van onverteerd voedsel, extremere diarree, obstipatie en potloodontlasting en pijn in een bepaalde regio misschien ook te verklaren zijn door stress, angstaanvallen en paniek?