Derde wiel aan de wagen

Jaa! Ook in jouw herken ik mijzelf erg terug! Op dit moment groeien mijn beste vriendin en ik uit elkaar omdat ze wat minder amtwoordde op appjes, we elkaar door corona niet meer live zien (wat ik niet erg vind want ik kan ook leven met goed app contact maar zij blijkbaar niet) en zij zo te zien op social ineens veel intenser omgaat met haar andere vriendinnen. Ik had alleen haar..maar laat haar gaan. Als ik onze berichten teruglees van 6 maanden terug zie je mij hele persoonlijke dingen schrijven en zij alleen maar kort antwoorden. Ik ben nu teleurgesteld in vriendschappen. Zo gaat het nou altijd, ik geef mijn ziel en zaligheid en de ander verdwijnt op den duur toch weer. En dat terwijl ik niks eis, niet eens op bezoek hoef. Of misschien komt het juist daar wel
door.... komt ook bij dat ik mensen aanvoel en alles meteen door heb wat het niet makkelijker maakt.

Blijf jezelf. Je denkt na. En dat is helemaal goed .

Ik herken jou verhaal inderdaad.
Toen ik ongeveer 18 jaar was tot ongeveer mijn 25 ste jaar dacht ik dat ik jaloers was op vriendinnen.
Dat is het natuurlijk niet.
Begrijpelijk dat je een derde wiel aan de wagen voelt.
Wat mij heeft geholpen is praten met de twee vriendinnen.
Nodig ze samen uit bij je thuis dat voelt veiliger.
Leg ze je HSP uit en vertel dat je niet jaloers bent erg belangrijk.
Misschien denken zij dat al héél lang en gaan ze daarom wel vaker samen op stap.
Denk er even goed overna.
Schrijf wat punten op voordat ze komen.
Succes.

Herkenbaar. ik had daar vooral vroeger veel last van. het angstig. en bang dat ik er niet toe deed. en dat ik altijd de gene was die initatief moest nemen dat laatste heb ik nog. Maar voor internet en gsm's was dat vaak veel eenzamer. Nu weet ze hebben een leven en ik ben niet hun enige vriendin, ik was daarin bezitterig. dat heb ik gelukkig los kunnen laten. Maar nog steeds voel ik mij snel afgewezen als men lang er over doet om te reargeren op een bericht vooral als je weet dat ze het hebben gelezen. dus zet het ook vaak uit. want het geeft alleen onnodige stress en spanning waar ik zonder kan. al is het lastig om af te leren. mediteren en in het moment zijn helpt mij en mijn energie en huis regelmatig spiritueel reinigen met salie.

Waar kom je vandaan? Ik heb ook erg behoefte om te ondernemen met mede-HSP'ers, lief lol en leed, met als basis veiligheid en vertrouwen. Ik kom uit Zuid Oost Brabant.
Ik herken helemaal wat je zegt: je al snel het derde wiel aan de wagen voelen, jezelf minder voelen dan de rest qua gezelligheid en belangrijkheid. Dat ik dus kennelijk geen groepsmens ben vind ik soms nog steeds lastig om te accepteren (in mijn werk loop ik daar vooral tegenaan), wil er nog steeds graag bij horen. Dan loop ik er snel tegenaan dat ik me toch niet helemaal veilig en vrij voel.
Het kan me nog steeds onzeker maken, ondanks dat ik de vijftig al gepasseerd ben .1 op 1 contacten gaan mij ook beter af, maar zo'n warm, veilig bad van een groepje hooggevoelige mensen die leuke dingen ondernemen en elkaar begrijpen, waarbij alles goed is, lijkt me zoooo heerlijk!!

Of het mijn verhaal is. Ik ervaar het precies zo.

Ik ben ook vaak teleurgesteld in vriendschappen en relaties omdat ik meer diepgang en verbinding zoek dan anderen blijkbaar bereid zijn te geven. Ik probeerde vroeger dan altijd om ook wat luchtiger te zijn maar dat maakte niet dat ik me beter voelde. Nu probeer ik minder verwachtingen te hebben van contacten die wat losser zijn. Verder vooral mezelf blijven en dingen doen die ik belangrijk vind. Zo ben ik al vanzelf gelijkgestemden tegen gekomen waarmee ik meer verbinding voel.

Zo werkt het bij mij ook met vriendschappen. Ik herken dit helemaal.

Ik herken ook van meerdere mensen hun verhaal en loop tegen dezelfde problemen aan.

Ik heb ook wel een vraag: er staan hier namelijk geen data en tijden bij de reacties. Is dit recent of wordt hier niet meer op gereageerd?

Ik hoor dat graag.

Ik heb het nu ook ,Heb een nieuwe buurvrouw gekregen en ik kan er heel goed mee opschieten . Mijn man is sinds 2 jaar in een verzorgingstehuis ,en voelde mij best wel eenzaam. Nu heeft zij in haar vorige flat ook een vriendin gehad , maar die heeft haar laten vallen als een baksteen . Nou heeft die weer kontact opgenomen met haar , en ik kan het niet uitstaan dat ze weer op bezoek is geweest en dat ze met Pasen uit eten gaan . Ik ben niet jaloers maar ze heeft haar zo de grond in getrapt en nu loopt ze er weer in met beide ogen en nu voel ik mij het derde wiel ,en weet dat het niet goed gaat als er drie zijn ,en vind het niet leuk het is mij al een keer eerder overkomen .

Hoi Belinda, dit is zo herkenbaar. Het is ook lastig uitleggen als je je zo voelt. Ik voel me ook snel het derde wiel. Iemand die weet hoe je je voelt is al heel wat. Groetjes maroescha

Ik was nog vergeten te zeggen dat ik 48 jaar ben en ook pas sinds 3 jaar weet dat ik hsp ben . Gr maroescha

Ik kan je heel goed aanvoelen voel me precies hetzelfde

hier ook herkenbaar, maar bij wie willen we bij horen of waarbij? wees jezelf en luister niet teveel naar klagers met hun emoties want die zuigen je leeg. luister naar jezelf wat jij nodig hebt.
ik voel me al vanaf de kindertijd zo wilde altijd erbij horen maar door pesten werd ik alleen maar aan de kant geschoven. nu leer je wel als je volwassen bent over positieve en negatieve mensen. ga met mensen om waar je je alleen goed bij voelt.

Hoii,je verhaal is zoo herkenbaar,ik ervaar het precies hetzelfde

Heel herkenbaar, kan mijn verhaal zijn.

Ja herken het helemaal idd. Herken zoveel hier. Ik ben zo ontzettend gevoelig en lief van mezelf. Als kind al was ik overgevoelig en voelde ik de pijn van anderen ook aan. Ik weet ook alles nog van vroeger en voel me nog steeds hetzelfde. Maar ik ben juist heel bot naar buiten toe. Dat komt omdat mensen mij pijn doen, vind ik. Niemand weet eigenlijk hoe zacht ik werkelijk ben en dat ik iedereen het goede wens, meer dan mezelf. Want ik ben al mijn hele leven pijn gewend. Ik weet niet beter. De mensen op deze wereld zijn heel hard en oneerlijk. Lachen in je gezicht, draaien zich om en trekken een grimas. Zo hard en oneerlijk. En dam noemen ze mij een eikel omdat ik niet oneerlijk kan zijn. Of ze laten een paar traantjes en zijn het 1 minuut later weer vergeten. Noemen ze mij ongevoelig omdat ik mijn tranen verberg, en er 3 jaar later nog aan denk. Geeft niet niemand hoeft te weten hoe lief ik echt ben. Laat ze maar doen en denken, iedereen kan me gestolen worden.

Heel herkenbaar. Ik voel me van kins ad aan al het derde wiel. En als ik een gevoel heb dat ze niet eerlijk zijn a hier m'n rug om trek ik me helemaal terug en ben stil. Vaak heb ik ook behoefte aan een of 2 vrienden. Meer vindt ik te druk. Als ik een hele dag visite bv voor m'n verjaardag heb gehad. En dan spreek ik over niet veel mensen. Ben ik helemaal druk in m'n hoofd en moet ik echt even rust nemen. Soms als ik bij sportverenigingen op m'n zoon zijn tr wa hten ga ik ook wel eens alleen zitten, omdat ik dan geen zin heb om te praten. Soms voel ik me ook vreemd. Maar nu ik al deze verhalen lees zie ik zoveel herkenning.

Hallo Belinda,
Je hebt dit bericht al een tijdje geleden geplaatst, maar toch alsnog mijn reactie.Ik herken het gevoel van derde wiel aan de wagen. Ik merk dat ik in een gesprek vaak ervoor zorg dat iedereen betrokken wordt. Ik stel oprechte vragen waarna een ander er vervolgens mee aan de haal gaat. Dat stoort mij dan en trek ik me terug. Ik heb eigenlijk alleen een echt goed gesprek wanneer het met z'n tweeën is.
En toegegeven, de meeste mensen hebben niet altijd behoefte aan "diepzinnige" vragen, gesprekken over gevoel en beleving. Het probleem is gewoon dat wij hen begrijpen, maar wij worden in deze niet begrepen, en dat kan eenzaam voelen.
Zoek mensen om je heen die het wel begrijpen of willen begrijpen. Je bent niet alleen.

Ook ik herken mezelf helemaal in jullie verhalen en ben zo blij dat ik niet de enige ben met die gevoelens over het derde wiel aan de wagen zijn en je dan terugtrekken. Het leed van andere mensen trek ik me ook heel erg aan maar vooral van dierenleed kan ik nachten wakker liggen. Een paar maanden geleden las ik iets over HSP en begon het kwartje langzaam te vallen en ik ben al 56 jaar.
En ook ik zou graag in contact willen komen met mede HSP'ers maar zo te lezen is dat niet mogelijk via deze site.
Als iemand een idee heeft hoe dat wel mogelijk zou kunnen zijn zou ik dat graag horen.

Heel herkenbaar deze verhalen. Ben ook op zoek naar lotgenoten, voel mezelf hier vaak alleen in. Ben absoluut geen groepsmens en ik vind 1 op 1 contact wel prettig. Hoop dat er iemand een reactie geeft. Alvast bedankt. 😊

Hoi ik ben isa 13 jaar
Ik heb presies het zelfde ik heb een vrienden groep die laat mij nu langzaam in de steek ik vindt het moeilijk om in groter groepen dan 2 een gesprek aan tehouden ik bouw snel een buur om mij heen ze negeeren mij nu ook meestal ik wordt ook snel moe van sosale contacten