Emotie (gedicht)

Emoties zijn als de golven op zee,
zo intens, zo vol overgave kabbelen ze met je mee.
Woede, angst, verdriet en pijn,
al deze gevoelens zijn belist niet fijn.
Toch behoren ze bij het leven,
net zoals zuurstof; dat is een gegeven.
Je mogen uiten is dan ook van levensbelang,
als je dit niet mag, word je binnenin je bang.
Dan vloeien er geen woorden uit je mond,
wat je psychosomatisch maakt en ongezond.
Wat zich dan gaat uiten in buikpijn en asthma,
en je je opgesloten gaat voelen, ga maar na.
Al je emoties kunnen niet naar buiten,
je voelt ze vernauwend rondom je hart sluiten.
Je wordt benauwd en krijgt bijna geen lucht,
je valt bijna flauw met een diepe zucht.
Door psychotherapie leer je je gevoelens te uiten,
en mogen al je emoties naar buiten.
Je mag lachen, woede uiten en huilen,
de woorden die je niet kon uiten mag je nu verruilen.
Je voelt weer lucht stromen,
zuurstof voel je door je lichaam komen,
je voelt geen psychosomatische pijn meer,
je voelt je niet meer zeer.