Therapiepsycholoog
Netwerk van therapeuten
en psychologen
Therapiepsycholoog

Hooggevoeligheid - forum lotgenoten


+ Mijn verhaal delen

Deel je verhaal

Pagina 2 van 2
  • Mijn emoties zijn helemaal in de war (Verhaal 55)

    Hallo,

    Om te beginnen ben ik eerder het type HSS dan HSP. Maar ik denk dat het in mijn verhaal niet echt uitmaakt.
    Ik ben een alleenstaande mama van 38. En mijn emoties zijn helemaal in de war. Ik ben heel erg bang om te daten terwijl ik heel graag een nieuwe relatie wil. De onzekerheid en de angst om gekwetst te worden is zo extreem groot. Ik ben de laatste jaren al een paar keer gekwetst geweest en bij mij duurt het zo lang vooraleer ik daarover geraak. Het lijkt een beetje puberaal.
    Ik heb nu 2 keer gedatet met iemand die me ontzettend bevalt. Om eerlijk te zijn ben ik stapelverliefd. Ik snap niet dat ik dat op mijn 38e zo al kan voelen, dacht dat het iets was voor 16-jarigen. Maar ik word nu eenmaal snel verliefd.
    Maar ik word van de één emotie in de ander geslingerd. Van extreem gelukkig, naar extreem onzeker, naar extreem ongelukkig. Ik functioneer nog maar half. Wat ik "moet" doen (huishouden ed) lukt me wel, maar op automatische piloot. Ik heb zo veel behoefte om me af te zonderen om mijn gevoelens (blije en verdrietige) even vrij te laten. Ik word hier gek van en voel me zo abnormaal. Niemand snapt dit. Ik durf het ook niet te vertellen. Wel dat ik aan het daten ben met iemand die me erg bevalt, maar meer niet. Mijn diepere gevoelens kan ik niet kwijt. Niemand begrijpt het .
    Ik probeer geduldig te zijn naar hem toe en dat lukt me wel. Maar ik voel me daardoor niet de echt Sara die ik ben. Mijn gevoel zegt ook wel dat het ok zit, maar mijn lichaam reageert toch heel erg hard en het is extreem vermoeiend.
    Als iemand de ultieme tip hierin heeft, hoor ik het graag.
    Soms denk ik dat ik echt abnormaal ben.

    Liefs
    Sara
    > 2 jaar geleden
    Sara 0 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
  • Mijn hoogevoeligheid wordt beschouwd als schrik (Verhaal 20)

    Ik verkeer in een sociaal isolement omdat ik door anderen overal gelabeld wordt als twijfelachtig, te intens, te gevoelig, te diep, of raar voor mijn hooggevoeligheid. Ik heb daarom een angst voor afwijzing en durf niet de maatschappij in om me te profileren. Mijn hooggevoeligheid wordt beschouwd als schrik. Ik kan niemand vinden die mij begrijpt en in mijn waarde laat of een steun in de rug kan zijn. De eenzaamheid is ondraaglijk. Ook door een helse jeugd weet ik absoluut niet hoe ik richting moet geven aan mijn leven en ben al op behoorlijke leeftijd gekomen dat de depressie alleen maar versterkt. Niemand om mee te praten of even tussenuit te gaan vereist zo een hoge tol. Ik lijdt aan slapeloosheid en heb maar steeds geen geluk met het vinden van lieve begripvolle mensen. Ik heb echt behoefte aan gezelschap door geestverwanten.
    anoniem
    > 2 jaar geleden
    anoniem 2 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
    • Hspers worden ook nog al eens voor borderliner uitgemaakt jammer genoeg.

      Anoniem
      > 2 jaar geleden
    • Alle reacties weergeven...
    • Jammer dat u geen zielsverwanten heeft dat kan zeker helpen je voelt je op je gemak bij iemand die dat ook heeft.
      Begrijpen zonder woorden noem ik dat voelt heel fijn.
      Kunt u op zoek gaan in uw regio naar mensen zoals jij.
      Succes met uw zoektocht.
      Als u in de buurt van Apeldoorn woont bent u welkom.

      Anoniem
      > 2 jaar geleden
    • Reacties verbergen...
  • HSP - Ik neem gevoelens van andere mensen over (Verhaal 15)

    Hoi ik ben Regina 52 jaar en hsp.Mijn probleem is dat ik gevoelens van andere mensen overneem. Hebben jullie tips hoe ik me hiervoor van kan afsluiten?
    Regina
    > 2 jaar geleden
    Regina 5 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
    • Ja! Dat heb ik dus ook. Heel vervelend en vermoeiend. Hoe laat je t los?

      Anoniem
      > 2 jaar geleden
    • Ik heb dat ook. Maar sinds ik stilsta bij het gevoel en kan bevestigen dat het inderdaad mijn eigen gevoel niet is, kan ik het wat meer "laten zijn”. Focussen op mijn eigen ademhaling en voeten plat op de grond op die momenten willen mij nog wel eens kalmeren. Hoewel het geregeld van korte duur is en het gevoel vaak weer terug komt. Toch merk ik dat hoe vaker je het oefent, hoe beter het gaat.

      Danielle
      > 2 jaar geleden
    • Beste Regina, ik ben nu net bezig met een dagboek en uit mijn diepste gevoelens aan mijn partner op papier, dat werkt super

      Martijn
      > 2 jaar geleden
    • Heb het zelfde dan voel je niet prettig
      Voel ook dingen van anderen
      Je moet proberen om bij je zelf te blijven
      En denken dit is niet van mij dit is van die ander lukt dat niet moet je uit contact gaan
      Ook voor je zelf
      Ik zelf ga ook wel even uit de groep bij mensen even weg even alleen zijn dat kan ook helpen even in je om laten gaan Dat het niet van jou is maar van die ander
      En dan kan je al wat beter voelen
      Ik zelf wil dan even niet daar moeten ze maar begrip voor hebben
      Anders jammer voor ze
      Jij moet op je zelf passen een ander doet dat niet
      Weet ook dat het niet fijn voeld alles van anderen voelen
      Het is geen zwakte
      Je pikt veel op
      Zeg nu ook nee tegen mensen als het me te veel word
      Maar goed hoop dat ik wat voor je betekent
      Heb

      Anoniem
      > 2 jaar geleden
    • Alle reacties weergeven...
    • Met minder met andere mensen omgaan het klinkt heel hard maar ik heb daar ook last van dus ik ben een beetje afstand van iedereen knuffel van mij

      Andre
      > 2 jaar geleden
    • Reacties verbergen...
  • Ik heb hsp (Verhaal 25)

    Ik heb hsp.
    Ik kom net uit een burnout en merk dat als er teveel op mij afkomt (teveel afspraken, teveel dingen om te doen of moeten doen) ik het niet meer trek en negatief ga voelen en woede aanvallen krijg waarbij vaak mijn partner het loodje legt. In relaties is het soms heel moeilijk om de ander te laten begrijpen dat bepaalde dingen teveel zijn.
    Anoniem
    > 2 jaar geleden
    Anoniem 0 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
  • Snel duizelig bij drukte (Verhaal 98)

    Ik denk dat ik ook hoog sensitief ben, maar daar werd ik me eigenlijk pas bewust van na een burnout. Ik wordt snel duizelig in winkels (wazig zicht) en bij veel drukte en hectiek. Feestjes sla ik maar helemaal over. Het lukt me gewoon niet, want alles komt veel te hard binnen. Als ik moe ben heb ik er meer last van dus dan maar even een break in de middag!
    Anoniem
    29-03-2023
    Anoniem 1 Laatste bericht: 23-04-2023
    • Alle reacties weergeven...
    • Duizeligheid/ evenwichtsstoornissen is een klacht die hoort bij overprikkeling.je brein slaat op hol omdat het de prikkels niet kan verwerken. Dus rust en stilte is dan de oplossing.

      Nelleke
      23-04-2023
    • Reacties verbergen...
  • Geen idee wat ik heb, maar het lijkt wel op HSP (Verhaal 95)

    Via google kwam ik op deze website terecht. Ik heb geen idee wat ik heb, maar het lijkt wel op HSP. Even mijn situatie beschrijven:

    Wanneer ik een hele dag gewerkt heb, dan kom ik thuis en krijg ik mijn klop. Dan wordt het zéér donker in mijn bovenkamer, enerveer ik mij aan alles, zeg ik geen woord tegen mijn vriendin, sfeer onder het vriespunt, enz...

    Ik ga dan meestal al gaan slapen om 19u30 omdat het niet meer uit te houden is. De dag nadien is het beter, maar dan werk ik meestal maar 4u. Ik ben namelijk zelfstandige.

    Ik vind dit enorm erg voor mijn vriendin en in de tweede plaats ook enorm erg voor mijn eigen bedrijf. Als ik 8u werk dan bekoop ik dat 's avonds enorm. Als ik maar 4u werk heb ik dit niet, maar dat is uiteraard geen optie als zelfstandige.

    Na het lezen van HSP heb ik geleerd dat ik moet pauzeren, iets wat ik nooit doe. Ik werk non stop zonder pauze (mentale job - geen fysieke job) ook eten doe ik achter mijn computer.

    Hopelijk werkt het door bv ieder uur 10 minuten te gaan wandelen. Maar fulltime werken non stop dan is het iedere avond WO2 in mijn hoofd. Zeer donker, zeer somber en 0,0 ontspanning :'(
    Dimi
    17-03-2023
    Dimi 1 Laatste bericht: 17-03-2023
    • Alle reacties weergeven...
    • Ik ben nog vergeten te zeggen dat ik tientallen geluiden niet kan verdragen (mijn hond die lekt, zilverpapier, lepel tegen plastiek, ...)

      wat me dan ook bij HSP deed komen via google...

      Dimi
      17-03-2023
    • Reacties verbergen...
  • Inclusie & diversiteitsbeleid (Verhaal 94)

    Wat te doen als je werkgever zich niet houdt aan het inclusie & diversiteitsbeleid? Een open kantoortuin is funest voor iemand die hoogsensitief is. Daarnaast ben ik ook slechthorend en draag ik pas sinds kort een hoortoestel, wat ontzettend wennen is voor mij. Ook horen er andere "problemen" bij, zoals luistervermoeidheid, angst voor telefoneren etc. Een makkelijke oplossing is: zoek ander werk. Maar, als de mogelijkheid er wel is om in een focuswerkruimte/stiltewerkplek te gaan zitten, maar jouw werkgever dat vertikt omdat je je aan de regels van de organisatie hebt te houden, welke acties zijn er dan eventueel te ondernemen?
    Anoniem
    16-03-2023
    Anoniem 0 Laatste bericht: 16-03-2023
  • Ik ben erg gevoelig voor allerlei prikkels (Verhaal 1)

    Volgens mij ben ik wel hooggevoelig. Ik ben erg gevoelig voor allerlei prikkels. Zo kan ik niet zo goed tegen te veel of te harde geluiden. En dan heb ik het niet alleen over het rondlopen op een kermis (waar ik al gauw weer weg wil), maar ook geluiden thuis van anderen die hard op de vloer lopen, kauwen, en soms zelfs het geluid van ademen van anderen.

    Naast geluiden (horen) zijn mijn andere zintuigen (ruiken, proeven, zien, voelen) ook gevoelig.

     

    Soms sluit ik mezelf het liefste af en ga in mijn eigen bubbel. Koptelefoon op en rustige muziek aan, en 's nachts oordoppen in. 


    Gelukkig heb ik de vrijheid om mezelf niet te veel bloot te stellen aan de prikkels waar de meeste mensen dagelijks aan blootstaan . Ik denk dat ik dan gek zou worden. Maar als ik regelmatig mijn bubbel inga, dan voel ik me goed. :-)

    Anoniem
    > 2 jaar geleden
    Anoniem 4 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
    • Zo herkenbaar bovenstaande! Hoe scherm jij jezelf af?

      Pascale
      > 2 jaar geleden
    • Wat herkenbaar. Zit op dit moment in een moeilijk fase . Rugoperatie gehad en net mijn lat relatie beëindigd . Mijn tweede scheiding. De eerste met een “ normale “ man en de tweede met een man met PDD-NOS. Heel zwaar was het en 26 jaar is lang. Verder in detail treed ik nu niet. Ik ga hulp vragen aan Maarten.
      Heb al ervaring met psychologen en heb hem met zorg uitgezocht.
      Vriendelijke groet!

      Alida
      > 2 jaar geleden
    • Ik herken dit zo goed. Zo ben ik altijd geweest, thuis werd dit ervaren als onverdraagzaam en raar, dit is dan ook het beeld dat ik van mezelf heb, en wat mijn gezinsleden van mij hebben, er is weinig begrip, ik heb nog een lange weg te gaan.

      Annelies
      > 2 jaar geleden
    • Alle reacties weergeven...
    • Wat je beschrijft heet misofonie (haat voor geluid). Dit is pas enkele jaren een bekend fenomeen. Er is veel over te vinden.

      Hoeksel
      > 2 jaar geleden
    • Reacties verbergen...
  • Het is heel vermoeiend om iedere keer zo negatief te denken (Verhaal 65)

    ik ben fajah en ik ben 12 jaar, ik heb 2 vriendinnen en ik hou heel veel van ze. maar iedere x als we met z'n 3en gaan dan gaat het mis, ook gaan we binnenkort met school met de bus ergens heen en hun gaan naast elkaar en ik moet dus alleen, ik voel me daardoor heel verdrietig alsof ze niet met me willen. ik vind en denk al heel snel dat ik er niet bij hoor en dat vind ik lastig. ik weet ook niet hoe het moet, want we gaan dus naar de dierentuin en ik ben bang dat ze mij gaan vergeten en alleen gaan laten. ik denk dat mensen heel negatief over me denken terwijl dat helemaal niet is, maakt niet uit of mensen zeggen dat het wel of niet waar is, ik blijf het denken. het is heel vermoeiend om iedere keer zo negatief te denken, en elke avond in je bes te liggen huilen om jezelf.

    herkent iemand mijn verhaal? reageer maar ik ben benieuwd! -x- fajah <3
    Fajah
    > 2 jaar geleden
    Fajah 1 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
    • Alle reacties weergeven...
    • Ik herken je verhaal heel erg uit mijn jeugd ( ben inmiddels 29 ). Vaak had ik 1 vriendin waar ik me dan ook heel sterk aan bond. Elke vorm van afwijzing, zoals inderdaad even alleen gelaten worden of als ze opeens geen zin hadden om met mij te spelen, nam ik heel zwaar op. Ik voelde me dan zo emotioneel en in de steek gelaten dat ik eigenlijk weg wilde kruipen en door de grond wilde zakken. Destijds heb ik nooit begrepen waarom ik zo heftig reageerde, zo diep over dingen nadacht en moeite had met dingen waar anderen geen moeite mee leken te hebben. Door HSP vielen veel dingen op zijn plek, maar bij mij zijn er ook met mijn ouders dingen niet goed gegaan. De scheiding van mijn ouders viel me heel zwaar en mijn ouders waren zelf erg gestresst, streng en hadden moeite met het tonen van emotie. Hierdoor voelde ik me eigenlijk door niemand begrepen en vluchtte ik in mijn hoofd en mijn fantasie. Uiteindelijk heb ik mensen gevonden met wie ik een goede klik heb, omdat ze een beetje hetzelfde in elkaar zitten.

      Ik kan niet zien wanneer je bericht precies geplaatst is, dus ik denk dat de schoolreis mogelijk al geweest is? Hoe is het gegaan en hoe gaat het nu met je?
      Ik vind het echt super goed van je dat je al zo goed je gevoelens kan omschrijven en zo veel onderzoek hebt gedaan.
      Het voelt soms alsof we altijd leuk/aardig/perfect moeten zijn zodat mensen ons aardig vinden, maar we hebben eigenlijk weinig controle wat een ander van ons denkt. De belangrijkste persoon ben jij zelf. Je komt over als een hartstikke slimme, lieve en aardige meid. Wees niet te hard voor jezelf :)

      Tessa
      > 2 jaar geleden
    • Reacties verbergen...
  • Ik ben hooggevoelig (Verhaal 8)

    Ik ben hooggevoelig.
    Tenminste, ik ben heel gevoelig, al weet ik niet zeker of ik binnen de officiële definitie val van hooggevoeligheid. :-)

    Ik kan in ieder geval niet tegen te veel prikkels, geluiden, andere mensen. Ik vind het dan ook heerlijk om alleen te zijn, met weinig prikkels en weinig andere mensen om me heen.

    Dus ik zorg er ook voor dat ik veel momenten heb, waarin ik lekker met mezelf ben.

    Ik ben benieuwd hoe andere mensen met hun (hoog)gevoeligheid omgaan.

    Anoniem
    > 2 jaar geleden
    Anoniem 2 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
    • Oh Jip,

      Zo herkenbaar en alles over anylaseren overdenken. Mijn hersenen staan nooit stil. Ik rook zelfs af en toe een klein jointje om even echt helemaal te kunnen ontspannen (niet de juiste manier misschien maar voor mij af en toe echt nodig, niks anders werkt bij mij zo goed) Dan ben ik echt even helemaal 100% ontspannen en gaan mijn radars in rust zeg maar.

      Heeft iemand een betere tip om even helemaal te kunnen ontspannen ? Ik heb van alles geprobeerd yoga,ademoefeningen,warm bad, kruiden, geuren. Niks werkt echt voor mij.

      jo
      > 2 jaar geleden
    • Alle reacties weergeven...
    • Hi!

      Ik ben ook nog steeds op zoek naar iets dat werkt voor mij.

      Zeker als het allemaal even teveel is, is het moeilijk om te kunnen ontspannen. Dan werken inderdaad al die middeltjes niet zoals ademhalingsoefeningen, yoga…

      Anoniem
      > 2 jaar geleden
    • Reacties verbergen...
  • Het leven voelt soms als een continue worsteling (Verhaal 57)

    Dag lieve lezer,

    Ik ben 34 en ben mij sinds ongeveer 10 jaar aan het verdiepen in persoonlijke ontwikkeling. Ik weet dat ik hooggevoelige trekjes heb (ik hou niet zo van labels plakken :p). Dit is iets dat ik denk ik grotendeels wel heb geaccepteerd, maar door een ontzettend veeleisende baan in een heel commerciële werkomgeving ben ik deze zomer tegen mezelf aan gelopen. Ik ben nu aan het leren om mijn grenzen aan te geven en daarnaar te handelen.

    Ik word alleen soms moedeloos als ik naar anderen kijk, bij anderen lijkt het leven veel soepeler te gaan. Waarom moet ik nou steeds bezig zijn met hoe ik me voel, waar ik behoefte aan heb, of ik overprikkeld ben, of ik niet te veel in het weekend heb gepland. Maar ook steeds bezig zijn met voldoende slapen, geen cafeïne, niet teveel alcohol etc. Het leven voelt soms als een continue worsteling, het zou fijn zijn als dit op een dag wat gedachtelozer zou kunnen.,...
    Bloem34
    > 2 jaar geleden
    Bloem34 2 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
    • Ik heb geen helende woorden.
      Ik zet geen valse beloftes neer.

      Voel en leef. Volg je intuitie en wees niet gulzig. Kijk tijdig in de "spiegel" . Alles wat je moet weten vind je in jezelf. Genieten doe je niet zoals anderen. Je gedachten zijn een deel van wie je bent. Laat ze maar razen die gedachten. Loop er zelf niet in te wroeten, dat is voor de mollen.

      Succes

      Bert
      > 2 jaar geleden
    • Alle reacties weergeven...
    • Schrijf dingen neer. Die kunnen later van pas komen

      Bert
      > 2 jaar geleden
    • Reacties verbergen...
  • ik weet al langere tijd dat ik HSP ben (Verhaal 93)

    Hallo allemaal,
    ik weet al langere tijd dat ik HSP ben en de afgelopen jaren heb ik hier goed mee kunnen omgaan en het zelfs als kracht kunnen inzetten. De laatste tijd echter merk ik aan mezelf dat ik toch weer ergens tegenaan loop en dat is als mensen zich bot/onaardig en/of negatief gedragen. Ik heb er teveel last van; het komt te hard binnen. Heeft iemand tips voor me?
    Alvast bedankt!!!
    Vlindertje
    15-02-2023
    Vlindertje 0 Laatste bericht: 15-02-2023
  • HSP heeft ook voordelen (Verhaal 86)

    Het leven als HSP-er valt echt niet altijd mee, maarrrr het heeft ook voordelen., je ziet nl veel al van mijlen ver aankomen. 😁
    Ik probeer positief in het leven te staan en te kijken naar wat er wel is, dat betekend wel dat ik veel alleen ben.
    Daarom ben ik op zoek naar een soort gelijk gestemde in Almere met humor die ook houd van bewegen en diepgang in gesprekken om aansluiting bij te vinden.
    Louise
    > 2 jaar geleden
    Louise 2 Laatste bericht: 26-02-2023
    • Whaa zoek precies wat jij zoekt. Woon alleen niet in Almere, maar in het noorden des lands. Jammer! Ik heb soms enorme last van mijn hypergevoeligheid, maar er zitten ook zoveel mooie kanten aan! Waar ik momenteel vooral moeite mee heb is het gemis van een goede vriendschap. Ik zou graag een vriendschap hebben met iemand die mij snapt en respecteert ipv iemand die over mij heenwalst of misbruik maakt van mijn goedheid.

      Dida
      09-01-2023
    • Alle reacties weergeven...
    • Dag Dida,

      Ik woon ook in het Noorden en mis ook enorm een hechte vriendschap met een gelijkgestemde 🙂.
      Mijn 'profiel': hooggevoelig + strong-willed.
      Alleen...hoe kunnen we in contact komen?
      Zet liever niet mijn gegevens hier open en bloot op dit platform.

      Groetjes, Selena

      Selena
      26-02-2023
    • Reacties verbergen...
  • Ik heb een soort weerstand tegen lichamelijk contact (Verhaal 73)

    Hoi.
    Ik ben hier omdat ik op zoek ben naar antwoorden tijdens een heftig proces.
    Hooggevoeligheid zou mij niet snel toegeschreven worden.
    Dit komt omdat ik niet makkelijk bij mijn gevoel kan en iemand in dat gevoel betrekken is helemaal onmogelijk.
    Ik praat rationeel over dingen die mij raken.
    Dit komt doordat er vroeger bij mij thuis geen ruimte was voor (negatief) gevoel en ik een relatie heb gehad met een narcist en daar nog steeds moeilijkheden door heb.

    Maar ik herinner me van dat ik heel jong was toen ik al een sterk rechtvaardigheidsgevoel had.
    En dat ik me goed kan aanpassen aan anderen omdat ik per persoon aanvoel wat ze nodig hebben.
    En zo nog veel meer kenmerken.
    Ik leef erg met mensen mee, maar kan dit nog niet in gevoel omzetten door de muur die ik heb gebouwd.

    Ik heb een soort weerstand tegen lichamelijk contact. Een knuffel geven bij afscheid bijvoorbeeld, ookal zou ik het bij sommige mensen wel willen doen.

    Herkennen jullie dit?
    Hadassa
    > 2 jaar geleden
    Hadassa 2 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
    • Het gebeurd bij gesprekken dat ik ook heel neutraal reageer over het gegeven. Een uitgesproken mening is niet altijd gunstig.

      Bert
      > 2 jaar geleden
    • Alle reacties weergeven...
    • Ik heb zelf ook weerstand tegen lichamelijk contact. Mijn ouders zeiden vroeger al dat ik niet van knuffelen hield. Dit deed ik bijna nooit. Met mijn partner ben ik graag intiem, anderen hoeven niet in de buurt te komen.

      Lauren
      > 2 jaar geleden
    • Reacties verbergen...
  • Mensen loslaten maar ook door het loslaten met angst zitten (Verhaal 76)

    ik ben een vrouw van middelbare leeftijd, heb ook al veel meegemaakt, maar door die hooggevoeligheid maakt het dat voor mij niet altijd zo gemakkelijk het raakt me allemaal zo, een aantal jaren geleden heb ik met enorm veel mensen gekapt, mensen die na zoveel jaren hun echte gelaat laten zien, jaloersheid, je niks hunnen, achterklap, roddels, ik heb op een bepaald ogenblik ik dacht dat het een goede vriendin was, mijn grens getrokken, ik moest me gedragen volgens dat zij dat wilde, opmerkingen op mijn kleding, op mijn omgang met mensen enz. ik was het beu, ik heb dan gezegd ik zou willen dat je dat niet meer doet, ik heb me losgetrokken van haar, maar omdat zij enorm veel weet van mij, heeft ze me dan in mijn kennissenkring me beginnen vuil maken , waardoor ik genoodzaakt was om volledig afstand te nemen, ook met andere mensen die me domineerden heb ik gezegd het is genoeg geweest, stopt ermee, maar door al dat afstand nemen van veel mensen voel je je alleen, het heeft me enorm veel moeite gekost om mijn grenzen aan te geven aan anderen, maar soms denk ik dan heb ik daar aan wel goed aan gedaan, maar op de duur ben je jezelf niet meer en wat schiet er dan nog van je over ???? wie herkent er zich daar nog in ????

    Anoniem
    anoniem
    > 2 jaar geleden
    anoniem 5 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
    • Alle schoonhede die je ziet bij iemand anders bezit je zelf. Alsook hetgeen wat men negatief bestempeld. Jezelf ervan losmaken is een moedige zet. De tijd zal uitwijzen dat het de juiste zet was. Neem de tijd.

      Bert
      > 2 jaar geleden
    • Wat vervelend dat je hebt moeten stoppen met bepaalde vriendschappen.
      Anderzijds kies je nu voor jezelf, geef je aan 'tot hier en niet verder'.
      Dat doet pijn, bijna net als rouw maar ik heb geleerd dat zulke mensen gewoon niet meer in je leven passen.
      Jij bent veranderd, zij kunnen daar niet mee omgaan, jammer dan.
      Dit is wie jij bent!
      Laat het gevoel er zijn, geef jezelf beperkte tijd om af en toe over al je twijfels te piekeren, twijfelen etc. Na te denken.
      Dan stop je die gedachtes en ga je iets leuks of fijns doen.
      Succes en sterkte met de verwerking.
      Proficiat met jou!!! Proost er eens op ;)

      Angela
      > 2 jaar geleden
    • Wat vervelend dat je hebt moeten stoppen met bepaalde vriendschappen.
      Anderzijds kies je nu voor jezelf, geef je aan 'tot hier en niet verder'.
      Dat doet pijn, bijna net als rouw maar ik heb geleerd dat zulke mensen gewoon niet meer in je leven passen.
      Jij bent veranderd, zij kunnen daar niet mee omgaan, jammer dan.
      Dit is wie jij bent!
      Laat het gevoel er zijn, geef jezelf beperkte tijd om af en toe over al je twijfels te piekeren, twijfelen etc. Na te denken.
      Dan stop je die gedachtes en ga je iets leuks of fijns doen.
      Succes en sterkte met de verwerking.
      Proficiat met jou!!! Proost er eens op ;)

      Angela
      > 2 jaar geleden
    • Hoi ik zit ook in deze situatie en weet ook niet wat te doen alles wat je schrijft herken ik precies hetzelfde en weet het ook niet meer wat te doen

      Bianca
      > 2 jaar geleden
    • Alle reacties weergeven...
    • ik probeer nu voorzichtig weg terug een keer af en toe weg te gaan, verleden week ben ik ook efkens een keer gaan dansen, ik zag daar mensen die ik al kende maar ik negeer ze, ik probeer vroegere contacten te mijden, als ze goedendag zeggen dan zeg ik ook terug goedendag meer niet, want roddelen doen ze toch en ik zeg liever niks dan gaat het ook niet meer verder, ik ga proberen me houding zo verder te doen, nieuwe mensen die ik tegenkom hopelijk zal ik enorm mee voorzichtig zijn, maar het leven is kort en 'k wil nog wat genieten van het leven, ook al betekent het dan dat ik voorzichtig ben en blijf wie ik nog toelaat in mijn leven,

      anoniem
      > 2 jaar geleden
    • Reacties verbergen...
  • Hsp is zwaar de prikkels zijn heftig (Verhaal 89)

    Na een burn out therapie snapte ik nog steeds niet waarom ik het zo moeilijk had op het werk.Ik voelde als iemand boos was of ook hoe andere mensen naar mij deden maar ook dat de mensen niet gelijk behandelt werden. Ik werd er ziek van en dan stapte ik weer op.Nu sinds een paar jaar begrijp ik meer over hsp.Maar het moeilijkste vind ik nu dat je ook alles merkt wanneer je kinderen een relatie hebben.Bijvoorbeeld mijn dochter heeft een relatie met een narcist.Ik zie alle kleine details en ik kan niks zeggen Mijn dochter is ook heel gevoelig en nu heb ik al 1.5 jaar een spanning tussen haar ik kan niks zeggen over mijn waarneming maar mijn lichaam reageert zo fel.Zij ziet mij als een moeder die alles veelste veel annuliseert Hsp is zwaar de prikkels zijn heftig ben wel blij dat ik weet waar het vandaan komt maar er mee omgaan is een andere dilemma
    Sarah
    01-01-2023
    Sarah 1 Laatste bericht: 02-01-2023
    • Alle reacties weergeven...
    • Hoi sarah ik weet wat je bedoeld en hoe je je voelt, ik maak het zelfde mee met mijn dochter je voelt je zo hopeloos het geeft zoveel hart zeer ,ze woont nu sinds 8 maanden samen en wordt zo slecht behandeld waar onder mishandeld ze is heel zacht en heel lief doet alles voor andere en dat wordt haar hele leven al uitgebuit van pesterijen op school tot nu in haar relatie ze praat er soms wel over tegen mij maar zeg daarbij dat ik er met niemand over mag praten bekende en fam ik vind dat heel moeilijk omdat het mij van binnen helemaal sloopt het liefs zou ik haar gaan halen dat ze weer thuis woont maar ze is 23 dus dat kan ik niet doen ze moet natuurlijk ook zelf willen ik voel heel veel in haar relatie wat ik zelf ook heb meegemaakt en zie haar de zelfde fout maken als wat ik toen deed ik heb het met haar hier over gehad maar het wilt niet echt binnenkomen heb ik de mening van wij zijn ook alle twee hsp

      Groetjes Sunshine

      Sunshine
      02-01-2023
    • Reacties verbergen...
  • Ik ben hooggevoelig maar vind nergens begrip (Verhaal 87)

    Ik ben hooggevoelig maar vind nergens begrip. Veelal wordt ik verkeerd ingeschat, namelijk overschat. Men ziet vooral mijn "kracht" maar totaal niet mijn leed. Ik sta er alleen voor , de term hooggevoelig ook bij huisartsen wordt niet begrepen en/of serieus genomen. In lijd vooral.

    Iemand
    > 2 jaar geleden
    Iemand 1 Laatste bericht: 20-01-2023
    • Alle reacties weergeven...
    • Hoi ik herken het wel ik heb ook nog dat ik een licht verstandelijk beperking hebt en hoogsensitief ik vraag me zelf wel eens af ben ik de enige die een licht verstandelijk beperking hebt en hoogsensitief bent

      Goedhart
      20-01-2023
    • Reacties verbergen...
  • Ik WIL dit wel heel graag, maar KAN ik dit nog wel (Verhaal 84)

    Hallo,

    Ik ben Ro, man van 49 jaar en heb hier heel wat verhalen gelezen die ik in grote lijnen herken. Sommige had ik zo ongeveer zelf geschreven kunnen hebben.

    Wat bij mij (onder andere) erg speelt zijn de tegenstrijdige gevoelens die ik ervaar. Zo kan ik heel onzeker en angstig zijn, constant twijfelen aan mezelf. Terwijl ik juist ook weer een heel erg sterke mening en visie heb. Dit is voor zowel andere mensen als voor mezelf best lastig om mee om te gaan. Ik vind openheid, eerlijkheid en rechtvaardigheid ook heel erg belangrijk, waarbij ik alles ook van alle kanten wil/moet bekijken.

    Hierdoor vinden mensen het moeilijk om contact met mij te hebben en vooral te houden. En andersom gebeurt dit ook, omdat voor mijn gevoel veel mensen na enige tijd een heel andere kant laten zien dan toen ik ze leerde kennen. Dat is ook de reden waarom ik vanaf het begin open en eerlijk vertel over wie ik ben en waar ik tegenaan loop in het leven. En dat zoals ik nu ben, over een jaar of over 2 jaar nog ben (wat niet wil zeggen dat ik niet iets aan kan passen, maar dat ik niet als een blad aan een boom verander na de eerste 5 contacten).

    Zoals ik hier ook vaker heb gelezen herken ik dus de problemen met vriendschappen en relaties. En dan met name om ze te onderhouden voor een langere periode. Nou zit ik niet te wachten op rijen vrienden en vriendinnen. Ik ben meer iemand van het kwalitatief contact in plaats van het kwantitatieve aspect.

    Ik hou van diepe gesprekken en analyseren, van echt kunnen lachen om leuke dingen en niet mee lachen omdat de rest lacht. Voor mij is 1 op 1 contact dan ook veel prettiger en eet ik liever samen thuis waar je ongestoord kunt kletsen, dan in een overvol restaurant. Ik heb niks met macht en status, behalve hooguit een aversie ertegen. En dan vooral als het een masker is om jezelf 'beter' voor te doen.

    Ik zou hier wel eens in gesprek willen komen met mensen die hetzelfde ervaren. Die bijvoorbeeld ook van wandelen, hardlopen en/of fietsen houden. Die het leuk vinden om te filosoferen over de vragen van het leven (om vervolgens tot conclusie te komen dat we er niet uitkomen?!). En om, hopelijk, te ervaren dat ik/we niet de enige zijn met deze vragen en lastige zaken in ons leven. Dat we steun kunnen geven aan en ontvangen van elkaar.

    Dat is wat ik graag zou willen. En op het moment dat ik dit schrijf, voel ik de angst me naar de keel grijpen. Want ik WIL dit wel heel graag, maar KAN ik dit nog wel? Of is de verbindings- en verlatingsangst (hechtingsproblematiek) zo groot dat dit alleen nog maar in mijn dromen mogelijk is?

    Ik zou het leuk vinden om hier met elkaar van gedachten over te kunnen wisselen. Dus ik hoop iets van je te lezen...
    Ro
    > 2 jaar geleden
    Ro 1 Laatste bericht: 16-01-2023
    • Alle reacties weergeven...
    • Zeer herkenbaar verhaal! Bijna dezelfde leeftijd, en de ervaringen zijn bij mij niet anders, geen idee hoe in contact te komen, zit sinds gisteren alle verhalen te lezen, maar herken het meeste in jou verhaal. Dus kom graag met je in contact!

      Grt

      Michel

      Mike
      16-01-2023
    • Reacties verbergen...
  • Toch ben ik wel anders dan de meeste hsp-ers denk ik (Verhaal 74)

    Dag lieve hsp-ers,

    Sinds een aantal jaren ben ik zelf achtergekomen dat ik hooggevoelig ben. Als kind extreem verlegen en doordat ik gepest ben versterkte dat heel erg. Ik merkte dat ik niet met prikkels om kon gaan en dat ik een heel groot empathisch vermogen heb zeg maar. Ik weet dat ik ook snel emotioneel kan worden. Ik werd dan altijd boos op mijzelf waarom ik snel moest janken. En vaak spookten veel dingen door mijn hoofd dat ik er soms gek van werd. Ik heb op de bassischool geen 'echte' vrienden zeg maar. Ik was vaak alleen. Naarmate ik naar de middelbare school ging, had ik moeite om vriendschap op te bouwen. Vaak het 3de wiel en toen zogenaamde vriendinnen verloren in de loop der jaren. Nu wel vaste vriendinnen. Heb het een en ander meegemaakt in mijn leven dat waren donkere dagen vol teleurstelling, pijn, verdriet, depressie ect tot rare gedachtes. Al met al gevochten met mijzelf. Vaak van banen veranderd. Nu gesetteld met man& kinderen. Nu weet ik dat ik hooggevoelig ben. Voel dingen aan, minder energie, ect Werk aan mijn innerlijke rust. Maar toch ben ik wel anders dan de meeste hsp-ers denk ik. Ik hou van rust maar ook wel van uitdaging. Ik vind bijna alles leuk of om mij in te verdiepen en te leren. Of het nou over auto's gaat of natuur ect ect. Ik mediteer en heal mijzelf. Ik luister wereldmuziek van genre A tot Z. Hou van de natuur, zelfstudie, koken, spirituele dingen maar ook van festivals, shoppen, sporten ect ect. Lieve groetjes
    A
    > 2 jaar geleden
    A 3 Laatste bericht: 10-01-2023
    • Ik heb dit precies hetzelfde! Zou je misschien met mij in contact willen komen? Weet niet of dit mogelijk is.. dit is namelijk niet echt anoniem.

      Lauren
      > 2 jaar geleden
    • hier ook zelfde door pestverleden moeilijk contacten maken door onbegrip komt verkeerde mensen tegen. onzichtbaar voelen zou wel is fijn zijn om mensen te ontmoeten die hetzelfde hebben

      pat81
      > 2 jaar geleden
    • Alle reacties weergeven...
    • Jij bent hsp maar ook hss
      Lees eens "de meeste prikkels bijten niet"
      Voor mij de handleiding die ik bij mijn geboorte graag had ontvangen

      Tina
      10-01-2023
    • Reacties verbergen...
  • Groot vermoeden dat ik een HSPer ben (Verhaal 38)

    Ik ben Lisa, 24 jaar en ik heb ook een groot vermoeden dat ik een HSP'er ben. Alles wat ik moet ondernemen, of gewoon alleen al thuis zitten geeft stress en zelfs geluiden van borden die tegen mekaar klinken, zorgen voor pijn in mijn oren. Als ik op drukke plaatsen ben, krijg ik het al benauwd. Letterlijk alles is stress. Ik voel me nooit relaxed en dat gevoel heb ik al heel mijn hele leven. Ik heb wel op 5 jarige leeftijd zware brandwonden opgelopen, en heb redelijk lang in het ziekenhuis gelegen. Misschien kan dit ook een uitlokkende factor zijn geweest, maar ik geloof erin dat ik dit ook van nature ben. Daarnaast heb ik ook al wat fysieke onderzoeken laten doen omdat ik me fysiek nooit goed voel (last van misselijkheid, kortademig, snel duizelig,...) , maar er is tot nu toe niet veel uitgekomen. Vervolgens heb ik ook wat psychologische begeleiding waar ik ademhalingstechnieken krijg aangeleerd om beter met stressvolle situaties om te gaan. Hebben jullie hier ook last van? en hebben jullie tips hoe ik er best mee omga?

    Ik hoor het graag.

    Groetjes Lisa
    Lisa
    > 2 jaar geleden
    Lisa 2 Laatste bericht: 26-12-2022
    • Hoi Lisa,

      De pijnlijke oren door het geluid van borden die op elkaar klinken heb ik ook echt heel erg. Als iemand de vaatwasser uitruimt en ik sta er vlakbij dan bied ik altijd even aan dat ik het doe ;). En wat ik laatst ergens heb gelezen over HSP zijn is dat het niet komt door een traumatische ervaring maar dat jij het gewoon in jou hebt, zoals jijzelf ook typt, jij bent dit van nature. Maar mensen kunnen hier een andere kijk op hebben. Blijf vooral bij wat jij vindt
      J.

      J
      > 2 jaar geleden
    • Alle reacties weergeven...
    • Hoi

      Kan een burn out zijn. Let op wat je eet. Neem rust en doe leuke dingen. Kan ook dat je vlees nodig hebt, ijzer. Ontspan je hoofd, kan ook ptss zijn. Dat je in vlucht en vecht toestand schiet door prikkels. Of teveel nadenken, ontspan je hoofd.

      Farid
      26-12-2022
    • Reacties verbergen...
  • Dat ik weet dat ik een HSP ben heeft mij al veel rust gebracht (Verhaal 79)

    Dat ik weet dat ik een HSP ben heeft mij al veel rust gebracht. Ik weet nu dat ik een grens heb waar ik wijselijk niet overheen ga omdat mijn omgeving daar last van krijgt maar vnl ik. Maar vaak genoeg loop ik er tegenaan dat ik iedereen al mijn liefde en aandacht geef maar het dan mis als dit niet in dezelfde mate terug komt. En dat voelt wel eens alleen. Zeker in een jaar waarin mij de ene na de andere rotsituatie overkomt. Relatie over, baan kwijt en nu vakantie moeten afzeggen vanwege een acute blindedarmontsteking. Leer je eigen beste vriend/vriendin te zijn. Dan ben je nooit alleen.
    Carla
    > 2 jaar geleden
    Carla 0 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
  • Zonder emotionele uitlaatklep word ik onrustig en slapeloos (Verhaal 53)

    Het is lastig mij soms uit te drukken, dat komt door mijn HPS of dyslexie?, volgens de psycholoog is dit misschien een beter manier om te vertellen.
    nadeel van empathisch zijn is dat ik me dat (tijdelijk ) erg aantrek, raakt mijn diepste gevoel van binnen. Voordeel is dat ik dan wel heel veel meer verbanden kan leggen of opvangen wat mensen zeggen of juist niet zeggen. Door verraad en onmacht bijvoorbeeld. Zonder emotionele uitlaatklep word ik onrustig en slapeloos, beste werkt voor mij sporten en van mij afschrijven. Kanaliseren van je emoties is dan beter te doen.

    Ik realiseer mij nu pas wat er bij mij thuis vroeger afspeelde, een visionaire/HSP/narcist? vader en /of een moeder die is opgevoed door een sarcastische moeder ligt meestal ten grondslag aan een trauma, maar HSP zit ook al in je genen, visionair, ziener, een sprinkhaan met langere voelsprieten.
    Martijn
    > 2 jaar geleden
    Martijn 1 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
    • Alle reacties weergeven...
    • Gisteren
      Vandaag
      Morgen

      Verleden
      Heden
      Toekomst

      Ik ben onder de indruk.
      Onrust en slapeloosheid.
      Het is een belevenis.
      Herkenbaar.
      Ik beleef beide.
      Vroeg of laat vind je een antwoord.
      Over het verleden
      Het heden
      En de toekomst
      Neem gerust de tijd.
      We hebben ons hele leven

      Bert
      > 2 jaar geleden
    • Reacties verbergen...
  • Alles valt nu op zijn plek (Verhaal 49)

    Hallo
    Ben 67 jaar en heb net ontdekt dat ik hooggevoelig ben. Alles valt op zijn plek. Was altijd wel een gevoelig punt maar door werk en druk leven beheersbaar. Nu pensioen en corona kwam het zo heftig binnen dat ik wel op onderzoek moest gaan. Dat is stap 1.
    Anoniem
    > 2 jaar geleden
    Anoniem 0 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
  • Soms is mijn hoofd vol en kan er niets meer bij (Verhaal 6)

    Ik kan zo intens meeleven met een ander, dat ik de pijn en verdriet aan mijn eigen lichaam voel.


    Er zijn soms momenten dat ik met teveel mensen mee wil leven. Soms is mijn hoofd vol en kan er niets meer bij.

    Geert
    > 2 jaar geleden
    Geert 4 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
    • Zo herkenbaar..

      Gaby
      > 2 jaar geleden
    • Als je veel last hebt van hooggevoeligheid, betekent het niet meteen dat je daar de rest van je leven mee moet doen. Er zijn verschillende behandelwijzen die positieve resultaten boeken in de behandeling van hooggevoeligheid.

       

      Goed om eerst uit te zoeken wat een onderliggende oorzaak kan zijn. Bepaalde voedingsstoffen bijvoorbeeld verergeren de klachten. Terwijl andere voedingstoffen de klachten verminderen. De moeite waard om het uit te zoeken!

      Anoniem
      > 2 jaar geleden
    • Herkenbaar. Tijdens n gesprek niks merken. Daarna thuis op de bank je verschrikkelijk emotioneel voelen terwijl je eigenlijk een leuke dag hebt gehad. Heel herkenbaar!

      Hoe laat je t los? Want dat vind ik moeilijk.

      Jip
      > 2 jaar geleden
    • Alle reacties weergeven...
    • Hoi Jip, misschien zouden geleide meditaties op youtube iets voor je kunnen zijn? Dat helpt mij heel erg

      tjit
      > 2 jaar geleden
    • Reacties verbergen...
  • Het is best zwaar op dit moment (Verhaal 21)

    Lieve allemaal,

    Ik ben 36 jr en onder andere een hsp. Ik kreeg ooit een boek over dit onderwerp met ( dacht ik toen ) een beetje een zweverige kaft.... aangezien ik totaal niet zweverig ben aangelegd heb ik het in eerste instantie ergens neer gelegd en ben ik er later toch eens in gaan lezen. Wat schrok ik van de herkenning!
    Nu in de tijd van Corona heb ik heel veel spanning. Dat komt omdat ik de loop van omstandigheden steeds een stap voor lijk te zijn. Gewoon door de feiten en alles wat er gebeurd op een logisch rijtje te zetten en een beetje vooruit te denken, zie je zo ongeveer situaties aankomen. Ik heb het al op mijn werk meegemaakt. Ik zei weken geleden al dat de situatie uit de hand aan het lopen was, toen werd er nog gereageerd (zoals ik dus vaker te horen krijg) maak je niet zo druk. Het gevolg is nu dat we ongeveer 4 weken later al een deel positief geteste cliënten hebben, waarvan al 1 overleden, en nu ook steeds meer collegae zich ziek moeten melden. Ik ben door mijn zwangerschap 4 weken geleden al niet meer gaan werken omdat ik deze bui al zag hangen. Waar ik het meeste moeite mee heb, is dat de overgrote meerderheid van de mensen deze voelsprieten niet lijken te hebben. Daar kan ik moeilijk mee overweg voor mezelf en stuit dan ook heel vaak op onbegrip en vind geen steun bij mensen. Ik denk dan elke keer weer, dit zat er toch aan te komen? Waarom “zien” jullie dat niet? Ik word dus vaak niet begrepen en neergezet als paniekzaaier, druktemaker, negatief, oh daar heb je haar weer. Het voelt heel eenzaam omdat ik niemand in mijn omgeving heb die deze voelsprieten ook heeft. Dat staat ook in dat boek beschreven, dat de HSP mensen in de minderheid zijn want het overgrote deel van de bevolking heeft “het” niet, en dat stuit op onbegrip waardoor je dus ook niet jouw gevoelens, gedachtes, ongerustheid en dat alles kunt delen. Want zij hebben gewoon die voelsprieten niet.
    Het is nu al zo’n eenzame tijd, maar door dit niet begrepen worden-gevoel, word het des te eenzamer. Heb het best zwaar op dit moment. Huil elke dag en weet me geen raad.
    Kim
    > 2 jaar geleden
    Kim 3 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
    • Beste kim ik kan heel goed met je meevoelen je zal met andere dingen in je leven, vaak een stap voor zijn ben een man van 72 jaar en weet sinds twee jaar dat ik een hsper ben eigenlijk weet ik het mijn hele leven al ik was altijd anders dat werd me vaak verteld kreeg het van mijn huisarts te horen had geen idee wat dat inhield maar kreeg ook te horen dat ik P.T.S.S. had ben gelijk naar een psygoloog heeft me geweldig geholpen en sta op dit moment geweldig in het leven de zon schijnt me elke dag toe ja ,ik wil best anders zijn maar ,praat er wel over met iedereen om me heen

      bob
      > 2 jaar geleden
    • Hoe herkenbaar. Ik heb het zo vaak te horen gekregen. Mijn negatieve werkhouding, altijd beren op de weg zien. Maar helaas kwam het bijna altijd uit. Ik probeerde het weg te drukken maar het gevoel dat het niet klopte was heel sterk en achteraf kon ik het vaak plaatsen. HSP ers zijn de zieners en de onheilsprofeten uit vroegere tijden. Een belangrijke rol voor de gemeenschap maar in de huidige maatschappij helaas niet geaccepteerd. Ik ervaar het als een zware last en ben zoekende naar een manier om hiermee om te gaan.

      Pauline
      > 2 jaar geleden
    • Alle reacties weergeven...
    • Niet alles en iedereen is uw wijsheid waard. De juiste mensen helpen en daardoor geholpen worden.

      Bert
      > 2 jaar geleden
    • Reacties verbergen...
  • Een goed adres voor hooggevoeligheid en burn-out? (Verhaal 54)

    Hoi ik zou graag willen vragen of iemand ervaring of een goed adres heeft voor iemand met hooggevoeligheid en burn-out? Dank bij voorbaat
    Leon 78
    > 2 jaar geleden
    Leon 78 0 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
  • Geleerd hoe ik mijn grenzen kan bewaken (Verhaal 10)

    Eindelijk heb ik geleerd hoe ik mijn grenzen beter kan bewaken. Ik ben hooggevoelig en dacht dat ik er mee moest leren leven dat alles zo hard bij me binnenkwam. Ik ben geneigd alles nogal serieus te nemen waardoor anderen me snel in de maling kunnen nemen. Als dat gebeurt, baal ik enorm en heb ik de neiging me terug te trekken.


    Door een training in self-boundary awareness heb ik geleerd hoe ik mijn eigen grenzen kan verstevigen en nare ervaringen kan opruimen. Ik ben er nog steeds mee bezig maar wil nu al graag delen dat ik het verschil kan merken met vroeger.

     

    Wanneer iemand me in de maling neemt, komt het minder hard binnen en voel ik me iet meer afgaan of kwetsbaar. Ik erken nu meer hoe ik ben en waardeer ook meer hoe ik reageer en in elkaar steek. Daardoor kan ik die grappen en andere zaken veel beter bij de ander laten.

    anoniem
    > 2 jaar geleden
    anoniem 3 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
    • Hoi, waar heb je zo'n cursus.....?

      jola
      > 2 jaar geleden
    • Jola, op deze site kun je ook zoeken naar therapeuten die gespecialiseerd zijn in hooggevoeligheid.

      Anoniem
      > 2 jaar geleden
    • Alle reacties weergeven...
    • Veel begrip en herkenning . Ik was voor het eerst depressief op mijn 12de. De rest van mijn leven met geregelde tussenpozen, veel slaapproblemen . Veel familiaal en sociaal onbegrip. Grote eenzaamheid. Op zoek naar de juiste therapie om met de hooggevoeligheid om te kunnen gaan.

      Annelies
      > 2 jaar geleden
    • Reacties verbergen...
  • Ik vindt precies nooit rust,enorm veel piekeren (Verhaal 78)

    Sinds kort weet ik dat ik hoogsensitief ben.Ik kan dit moeilijk aanvaarden.Graag zou ik wat tips willen om er beter mee leren om te gaan.Ik vindt precies nooit rust,enorm veel piekeren.Ben op zoek naar een leuke hobby om mijn gedachten te verzetten,en iets waar ik meer energie van krijg.Bestaan er ook praatgroepen?
    Anoniem
    > 2 jaar geleden
    Anoniem 1 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
    • Alle reacties weergeven...
    • hoi hoi hier hetzelfde misschien wat tips hoe ik het doe naar het strand of bos om op te laden. sporten in de avond dan slaap je daarna goed. geen koffie drinken neem dan cafeine vrij. omring je alleen met positieve mensen negatieve op afstand. huil het uit als er iets is schrijf het van je af. ik maak zelf sieraden als hobby iets rustigs doen, diamond painting . en opruimen of schoonmaken kan ook helpen om niet te denken. maar dan niet teveel doen wel dat je nog wat energie overhoudt..
      praatgroepen zou kunnen helpen maar dan luister je ook weer naar de anderen je krijgt wel meer erkenning en begrip, maar ik zeg altijd je moet het toch zelf doen. oja en tip omdat ik veel schrijf ik maak g schema´s zoek het maar is op gebeurtenissen en gevoel van negatief naar positief opschrijven nou succes groetjes

      pat81
      > 2 jaar geleden
    • Reacties verbergen...
  • Ik was als kind extreem verlegen en heel stil (Verhaal 37)

    Ik was als kind extreem verlegen en heel stil. Ik was een angstig kind. Toen wist ik nog niet dat ik de energien van anderen aanvoelde die me angstig maakten. Nu ben ik 43 getrouwd en heb 4 kinderen. Ik merk dat het steeds erger wordt. Ik heb vaak migraine, de kinderen zijn veel thuis door de corona en heb dus weinig rust. Ik krijg ook maagklachten vd stress. Ik voel iedereen haarfijn aan dat ik soms niet weet of dat mijn gevoel is of vd ander. Heeft iemand tips om me beter te beschermen.
    Anna
    > 2 jaar geleden
    Anna 4 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
    • Bezoek regelmatig een bos. En neem er de tijd voor.

      Bert
      > 2 jaar geleden
    • Hoi,

      Wat ik geleerd heb om prikkels op een afstand te houden is dat wat Anoniempje82 ook vermeld. Een schil om jezelf heen visualiseren. Ik steek mijn hand voor mij uit met de vingers omhoog (Talk to the hand gebaar) dan draai ik een rondje om mijn as en hiermee kan ik gemakkelijk prikkels en gevoelens en ergernis puntjes van andere mensen op een afstand houden. Zelf werk ik op een open kantoorvloer en als ik merk dat mijn collega's weer eens veel te dichtbij komen met het gelach en de domme negatieve grappen en ik daarbij ook nog eens de radio hoor (die elke dag dezelfde nummers afspeelt) dan duik ik even de toiletruimte in en sta ik gezellig een rondje te draaien.

      Anoniem
      > 2 jaar geleden
    • Schild* Geen schil ;)

      Anoniem
      > 2 jaar geleden
    • Alle reacties weergeven...
    • ik luister avondje muziek op me kop of ga wandelen of sporten en zeker natuur in of bos om op te laden

      pat81
      > 2 jaar geleden
    • Reacties verbergen...
  • Heb net ontdekt dat ik hooggevoelig ben (Verhaal 48)

    Hallo
    Ben 67 jaar en heb net ontdekt dat ik hooggevoelig ben. Alles valt op zijn plek. Was altijd wel een gevoelig punt maar door werk en druk leven beheersbaar. Nu pensioen en corona kwam het zo heftig binnen dat ik wel op onderzoek moest gaan. Dat is stap 1.
    Anoniem
    > 2 jaar geleden
    Anoniem 2 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
    • Hi, ik ben 66 en heb ook pas ontdekt dat ik hsp ben, heeeel veeeel valt nu op zijn plek, eindelijk dan toch. T is niet makkelijk, k heb vooral moeite met relaties, met vreemden voornamelijk zoals buren etc. Mijn relatie met mijn man, die autistisch is, is moeilijk maar wel fijn omdat er wederzijds begrip en respect is

      Ilona
      > 2 jaar geleden
    • Alle reacties weergeven...
    • Pijnlijk, herkenbaar, maar zo prachtig geschreven. Echt heel knap ❤️

      Valerie
      > 2 jaar geleden
    • Reacties verbergen...
  • Het vijfde wiel aan de wagen (Verhaal 70)

    Hallo allemaal, ik heb een vraag hoe kan je er het beste mee omgaan als je letterlijk de derde of de vijfde wiel aan de wagen bent.

    Ik zie geen spoken ik weet dit al sinds ik een jong meisje ben ik ben altijd de gene die als laatst of helemaal niet ingelicht wordt. Ik vraag me alleen af hoe ik hier het beste mee om kan gaan want het enige wat ik op dit moment ervaar is heel veel boosheid en zo en dan verdriet omdat dit van mijn eigen moeder en vader afkomt. Wie ooh wie heeft de adviezen en tips?

    En ja ik heb het al geprobeerd te praten maar mijn gespreken worden niet gehoord dus na heel wat jaren heb ik dat opgegeven.
    Heppy
    > 2 jaar geleden
    Heppy 1 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
  • Ik zoek mensen die hetzelfde voelen als ik (Verhaal 82)

    Ik heb altijd het gevoel gehad dat ik erg gevoelig was. Ik reageer sterk op geuren, emoties en gebeurtenissen. Blijf hier dan ook erg lang in hangen. Ik heb vorige week gehoord van de psycholoog dag Ik niet hooggevoelig ben, door de vragenlijst die ze bij mij afgenomen heeft. Ik loop compleet vast op dit moment
    Vriendschappen lopen stuk; ik zie vriendschappen anders dan anderen dat zien. Daarnaast heb ik in drukke ruimtes snel last van paniek door alle prikkels...
    Ik zoek mensen die hetzelfde voelen als ik. Ik kan ze niet vinden, omdat ik het gevoel heb dat ik er op dit moment alleen voor sta. - en ik de enige ben met deze emoties en gevoelens.
    Lauren
    > 2 jaar geleden
    Lauren 4 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
    • Wat je zoekt bij anderen vindt je bij jezelf

      Bert
      > 2 jaar geleden
    • Hoi Lauren, ik herken mij wel in wat jij aangeeft. Trek mijzelf ook veel aan van anderen. Heb jij dat ook?

      Marjon
      > 2 jaar geleden
    • herkenbaar hier hetzelfde en bij psychologen praten ze niet over hsp je hebt meteen een of andere stoornis klopt niets van je weet zelf wat je voelt en hoe je bent. en zeker als je symptomen opzoekt van hsp zo kwam ik er ook achter. je zal je zelf moeten accepteren ermee niet zoeken bij anderen want niet iedereen is hsp en dat kan botsen. zoek mensen met hsp dat zijn altijd de open mensen en waar je je zelf kan zijn.

      pat81
      > 2 jaar geleden
    • Alle reacties weergeven...
    • Hoi Lauren,

      Ik herken helemaal wat je schrijft. Ik kan je helaas geen (of misschien ook wel prettig?) geen oplossingen aandragen. Ook omdat ik zelf de oplossing (nog?) niet gevonden heb. Juist het luisteren naar elkaar en begrip hebben voor de situatie van elkaar dat is waar ik naar verlang. Respect, openheid, eerlijkheid en rechtvaardigheid zijn belangrijk voor mij. Misschien dat je hierop kunt reageren en dat we dan kunnen kijken of we contact kunnen leggen...

      Sterkte en groetjes,
      Ro

      Ro
      > 2 jaar geleden
    • Reacties verbergen...
  • Voel me niet serieus genomen (Verhaal 45)

    Ik zit sinds een paar dagen in een groep voor hsp ers
    Op Facebook maar voel me niet serieus genomen en dat doet me veel pijn ik vind maar heen aansluiting en voel me hier door heel alleen en niet begrepen is dit herken lbaar bij iemand?
    Anoniem
    > 2 jaar geleden
    Anoniem 1 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
  • Ik heb een prachtige dochter van 9 jaar (Verhaal 83)

    Dag allemaal,

    Ik heb een prachtige dochter van 9 jaar en zij is volgens mij hoogsensitief.

    Wij zijn samen en haar vader is heel af en toe in beeld. Ik merk dat ik het soms lastig vind om om te gaan met haar sensitieve gedrag. Ikzelf ben ook sensitief maar in mindere mate.. we praten veel en ik heb veel geduld met haar maar soms iets meer dan een andere keer 🙈 Logeren bijvoorbeeld bij andere kinderen doet ze liever niet omdat ze erg gehecht is aan mij, heeft iemand hier toevallig ervaring mee en hoe je dit het beste kan aanpakken?

    Jolanda
    > 2 jaar geleden
    Jolanda 0 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
  • Niet geaard, wie herkent dit (Verhaal 59)

    Ik zal mijn verhaal zo kort mogelijk proberen te houden. Na jarenlang in de zorg te hebben gewerkt, altijd mensen hebben willen pleasen, kinderen, enz enz, stortte ik 5 jaar geleden in. Ik kon helemaal niets meer. Allerlei diagnoses volgden. Therapieen, ik kan het zo gek niet bedenken. Alles heb ik geprobeerd. Op dit moment loop ik bij een lichaamswerker. Ik mis een klik met deze vrouw maar wat ze me verteld klopt wel. Onlangs vertelde ze me dat ik totaal niet geaard ben. En meteen wist ik wat ze bedoelde. Terwijl ik nu met de laptop op schoot zit, liggen mijn benen op tafel. Ik heb moeite om beide benen/ voeten op de grond te zetten. Als ik in bed lig, heb ik het idee dat ik zweef. ik rij al 5 jaar geen auto meer en fietsen voelt ongemakkelijk ( angstig) omdat ik afgeleid ben door prikkels van buitenaf maar ook omdat ik in mijn hoofd zit. De angst bouwt zich op en vaak eindigt dat in een paniekaanval. Op het toilet raken mijn voeten met de zijkanten van mijn voet de vloer aan. Altijd heb ik een kussen op schoot, ook wanneer we aan tafel eten en mijn knuffelbeer mag niet ontbreken in bed. Dit gevoel is er al zo lang , herkent iemand dit? Ik doe geregeld mindfullness. Ik drink en eet bewust. Ik poets mijn tanden bewust en probeer te genieten van hele kleine dingen. Toch voel ik alsof ik zweef. Dit maakt me zo ontzettend onzeker. Ik verplicht mezelf een half uurtje per dagdeel met beide voeten op de grond te gaan zitten,soms op blote voeten te lopen, in de tuin bezig te zijn maar er lijkt weinig verandering. Ik hoorde via via dat iemand met andere maar wel psychische klachten een energetische ketting droeg en dat dit helpend was. Zijn er hier mensen die dit beamen? Ik vind het zo moeilijk aan anderen uit te leggen wat ik heb. Als ik zeg dat ik niet geaard bent, kijken ze me aan alsof ik van een andere planeet kom.
    Anoniem
    > 2 jaar geleden
    Anoniem 2 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
    • Wees wie je bent. Niet wie je zou willen zijn.

      Je kan het leven ervaren en beleven. Probeer soms het leven enkel te ervaren.
      Probeer soms het leven enkel te beleven.

      Hoe dan ook is alles zeer intens.
      Alles positief is intens.
      Alles negatief is intens.

      Jij ervaart zweven negatief.
      Hoe kan jij dat positief ervaren?
      Enkel jij hebt de antwoorden.

      Jij bent van deze planeet.
      Puur natuur.
      Wat zweeft er in de natuur?
      Laat je inspireren.

      Gun jezelf rust.
      Als je zweeft stel jezelf gerust.
      Je (her)kent wat er gebeurd.
      Misschien kan je ook vliegen?
      Ik kan niet zweven.
      Ik vind dat wel knap dat jij dat kan.

      Het is allemaal zo vreemd.
      Het leven op zich is al zo vreemd.
      Vreemd is dan normaal?

      Hoe jij ervaart.
      Dat beleef je.
      Dat ervaar je.
      Dan ben je.

      Bert
      > 2 jaar geleden
    • Alle reacties weergeven...
    • Kettingen,stenen en al die flauwekul doe ik niet aan,zoiets als geloven in God of noem maar op waar je denkt kracht uit te halen.Het heeft allemaal te maken met hoe je gevormd bent,door volwassenen,omgeving,ervaringen.wij als mensen is vroeg geleerd om niet in vrijheid te denken.Het moet zus ,het moet zo.Dit mag niet,dit mag wel.Op een gegeven moment merk je dat wij copiegedrag vertonen,waar we eigenlijk diep in ons hart niet eens zo willen.Onze levenshouding is zo ingesleten dat wij ons niet meer bewust zijn.we moeten het oude denken inruilen voor nieuw denken.En het voordeel van dat al wat ouder zijn is te proberen niet naar een ander te kijken,maar doen wat het dichtst bij jou hart ligt,zodat je trots bent op jezelf

      Julot
      > 2 jaar geleden
    • Reacties verbergen...
  • Ik slik woorden in (Verhaal 75)

    ik ben hooggevoelig ik denk dat ik het rond mijn 40e ongeveer heb geweten via het boek elaine Aron, de puzzelstukjes vielen in elkander, ik heb een jeugd gehad met veel drama, en heb daar door ook veel angsten opgedaan die nu nog altijd doorwerken in mijn leven, ik heb al veel therapieen gevolgd, workshops enz. veel aan mezelf gewerkt, maar toch die angst blijft er en gaat maar niet weg, daar door kan ik niet leven zoals ik zou willen, ik slik woorden in, omdat ik soms door dominante personen in de nauw wordt gedreven en dan blokkeer ik volledig, is ook soms met andere zakens, maar ik zou nu graag een hypnosesessie willen volgen en ik vraag me af hebben jullie daar ervaring mee ??? Alvast bedankt,
    vrouwtje
    vrouwtje
    > 2 jaar geleden
    vrouwtje 0 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
  • Hoort dit ook bij HSP? (Verhaal 32)

    Ik ben er net een paar weken achter dat ik hsp ben. Ik merk dat ik het zo ontzettend moeilijk vind om het te delen met mijn omgeving. Ook weet ik van mezelf dat ik uit het niets ineens heftig kan reageren op vooral mijn vriend. Weet iemand of dit er ook bij hoort?

    Ik moet wel eerlijk toegeven dat het een hele opluchting is dat ik weet wat het is en waar mijn gevoel en mijn down momenten vandaan komen. Het geeft mij oprecht meer rust.
    Desiree
    > 2 jaar geleden
    Desiree 3 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
    • Desiree, ik herken die heftige reacties naar mijn vriend toe ook heel erg. Dan is er voor mij soms iets niet duidelijk (gecommuniceerd) of hij is alsmaar door aan 't gaan met werk, taken, klussen, plannen, lijstjes afstrepen etc. Mijn vriend is nl. heel praktisch en rationeel ingesteld, never enough. Het feit dat we soms zo heftig op onze partners of naasten reageren is niet zo gek, zij zijn namelijk de mensen waarbij jij je het veiligst voelt. Dus ook in het uiten van je gevoelens.

      N
      > 2 jaar geleden
    • Ja dat is normaal!
      Ik heb dat ook emoties van mijn partner komen harder bij mij binnen waardoor ik ook heftiger reageer. Als ik het dan bespreek dan zecht ze dat zij ik niet terwijl ik niet de tekst maar de emotie achter de boodschap voel

      Houd er rekening mee dat hoe het bij jou binnenkomt niet persee is hoe het bij iemand anders overkomt

      Anoniem
      > 2 jaar geleden
    • Alle reacties weergeven...
    • Als ik tegen mijn omgeving vertel dat ik 'hoogsenstitief' ben, doen ze net alsof het tussen de oren zit en ik overdrijf en voelen ze zich aangevallen alsof zij dan NIET gevoelig zijn.. Enorm irritant. Ik kan het maar niet uitleggen wat hoogsensitiviteit inhoudt.

      Roos
      > 2 jaar geleden
    • Reacties verbergen...
  • "Andere" jeugd (Verhaal 27)

    'Anders', dat is het enige woord dat ik me opkomt als ik om mijn jeugd terugkijk. Anders dan mijn leden in het gezin, vaak ook anders dan andere mensen om me heen.
    Ik heb een jeugd gehad met mensen die van mij hielden, toch voelde ik me niet altijd begrepen. Ik heb met door veel rust in te bouwen mijn leven goed kunnen inrichten.
    Het was al eens gezegd tegen mij door een coach, maar ik wilde er toen nog niet aan. Maar toen ik zelf mijn coach-opleiding aan het doen was en de eerste boeken over hooggevoeligheid ging lezen viel alles op zijn plaats.
    Het leek alsof ik mijn hele leven in ander perspectief begon te zien. Daarom heb ik een hekel aan de radio aan...daarom ben ik niet graag in grote groepen...daarom ga ik graag vroeg naar bed.
    Mijn grootste inzicht was dat ik mezelf hersteltijd mocht gunnen. Dat ik alles wel kon opzoeken (daar lag namelijk ook een grote behoefte), maar dat ik ook mezelf dat moest gunnen om de dag erna niets te doen. Dat goed voor mezelf zorgen heeft veel gegeven.
    Daarnaast kwam ik erachter dat ik als kind als overlevingsmechanisme (ik kreeg meer waardering voor mij sterk houden dan mijn kwetsbare kant te laten zien) me af had gesloten voor mijn gevoel als emoties. De laatste jaren heb ik me hier weer voor opengesteld en dat maakt mijn leven veel mooier.
    Ik gun iedereen dit en heb zelfs de stap gezet om hier anderen mee te helpen met coaching. Dat had ik een paar jaar geleden niet kunnen bedenken of dromen....
    Patricia van T.
    > 2 jaar geleden
    Patricia van T. 0 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
  • Puzzelstukjes vallen op hun plaats (Verhaal 16)

    Hallo allen,
    Veel herkenning in de verhalen. Ik vermoed sinds kort dat ik hsp-er ben. Geluiden en aanrakingen komen heftig binnen. Drukke plaatsen met veel mensen ga ik graag uit de weg. Meer vanwege het feit dat ik continu 'aan' sta. Emoties (wanneer ik het toe laat) zijn intens. Ik heb jaren mijzelf afgevlakt qua emotie. Ik denk uit zelfbescherming. Doorgaan, doorgaan, doorgaan en niet in het 'nu ' leven. Ik ben assertief, maar kan hierin ook erg fel zijn en een kort lontje hebben. Dus uit bescherming van mijzelf en anderen kropte ik het liever op. Ik snapte niet waarom ik zo snel moe ben, maar nu lijken de puzzelstukjes op de plaats te vallen. Dank jullie voor jullie openhartigheid.
    Deej
    > 2 jaar geleden
    Deej 3 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
    • Pfffffffff dit is zo herkenbaar.

      Ik heb 2 jaar geleden al een klein puzzelstukje over HSP gevonden maar er niet veel mee gedaan als wel een boekje gelezen, daar bleef het wel bij.

      Nu ben ik weer (voor de zoveelste keer) overprikkelt en door het lezen op diverse site's en boeken over HSP komen er nu bij mij zoveel puzzelstukjes bij elkaar........... Ik ga nu aan de slag met diverse bronnen en hopelijk geeft mij dat de handvatten in welke vorm dan ook, om de balans en de controle te vinden om hier mee om te gaan...................nooit te oud om te leren, ben nu 63 jaar, maar het voelde als dat iedereen dit heeft, maar ik de enige was die er last van had en dat het bij mij hoorde, soort van het is mijn schuld.

      Ik hoop dan ook veel van dit forum te leren en ook ik dank jullie voor de openhartigheid.

      Carla
      > 2 jaar geleden
    • Beste Deej,

      Je verhaal is heel erg herkenbaar. Ook ik denk dat ik mijn emoties maar heb leren afvlakken want anders raak ik overspoeld met emoties en dat lijkt niet leefbaar te zijn. Heb jij dit ook meegemaakt toen je in een relatie zat? Ik merk dat ik daar heel veel moeite mee heb namelijk. Het is moeilijk om van iemand te houden en intiem met iemand te zijn wanneer je je gevoelens afvlakt...

      Groetjes

      Topolina
      > 2 jaar geleden
    • Alle reacties weergeven...
    • zo herkenbaar allemaal.

      Jammer dat hier geen forum is om direct te kunnen praten.

      Anoniem
      > 2 jaar geleden
    • Reacties verbergen...
  • Soms loopt ook mijn emmer over (Verhaal 67)

    Soms loopt ook mijn emmer over,ik weet vaak(voel) dat er iets aan komt wat niet goed gaat komen net zoals vandaag wat is een goede manier om dit verwerken,zijn er mensen uit omgeving Nijmegen lijkt me interessant om hier mee in contact te komen
    Harm
    > 2 jaar geleden
    Harm 0 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
  • Bang raar te zijn (Verhaal 26)

    Ik kan /durf me soms niet te uiten...
    Bang raar te zijn // of anders te zijn.... Mensen trekken aan me .. bang nee te willen zeggen (tegen sommige dan. ) Ik eet niet of minder als ik stress heb of iets.... Ik moet het heel rustig aan doen... Ik weet precies wat ik wil en wat ik nodig heb ... Maar het is zo naar!!!
    Macy
    > 2 jaar geleden
    Macy 1 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
  • Wat nu? (Verhaal 64)

    Nou hier ben ik dan...steeds zekerder worden van wat ik voel maar altijd achteraf. Ik weet nog toen ik 10 was en heel hard moest huilen op m'n opa's begravenis maar ook zeker wist dat wat ik voelde van m'n nichtje af kwam maar niet van mij. Over de jaren heen mensen op afstand gehouden om een onderbuik gevoel die niet oke voelde en me mee laten slepen door ander waar ik achteraf ook snapte waarom. In een relatie gezeten en geleerd dat ik veel van de energie om me heen spiegel, als het rustig is ben ik dat ook als het energiek is doe ik gezellig mee. Nu in een nieuwe relatie hij 2 kinderen, een dochter met een lichte vorma van autisme en een hyper vrolijk maar gevoelig zoontje die vanalles te vertellen heeft. Als hij in paniek raakt en huilt doe ik dat ook. Als zijn hartelijk lacht om iets wat ze kijkt lacht ik mee. Hoe snap ik wat ik van wie voel en hoe verbeter ik dit
    noniem
    > 2 jaar geleden
    noniem 0 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
  • Ik neem emoties van anderen over (Verhaal 41)

    Hallo allen,

    38 jaar, sinds een jaar pas weet ik dat ik hoogsensitief ben. Ik neem emoties van anderen over, ben snel overprikkeld door geuiden om mij heen en moet mijn stilte tijden en drukte goed in balans houden. Ik loop tegen eea aan en zou graag tips ontvangen.....
    Bij te lange radiostilte voel ik mij afgewezen of ga ik aan mezelf twijfelen. Bij teveel druk om te presteren ervaar ik stress, en bij 'verkeerde' mensen in de buurt word ik snel gespannen. Gelukkig werkt dit ook de andere kant op,maar als ik een goede vibe voel wil ik die graag vasthouden helaas lukt dit niet vaak ik sport graag en kan daar redelijk goed mijn ei in kwijt, maar mijn man resoneert echt op een heel andere frequentie....iemand die dit herkenbaar vindt? Tips?

    Patries
    > 2 jaar geleden
    Patries 3 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
    • Ik herken mezelf erg in jouw verhaal. Blij dat meer mensen zo zijn. Al voelt het meestal alsof je de enige bent. Ik ben nu 39 en ben nog opzoek naar een modus waarin ik dit accepteer van mezelf.

      Jessica
      > 2 jaar geleden
    • Heel herkenbaar. Mijn vriend leeft ook in een totaal andere wereld. Ik vraag me vaak af wat onze relatie waard is als je elkaar niet begrijpt maar aan de andere kant ben ik blij dat ik hem heb om me te kunnen redden in een wereld waarin ik mezelf nauwelijks staande kan houden.

      Pauline
      > 2 jaar geleden
    • Alle reacties weergeven...
    • Hoi Anoniem,

      Wat fijn dat je dit voor jezelf ontdekt hebt. Heb je al wat mooie ontdekkingen kunnen doen?

      Bloem34
      > 2 jaar geleden
    • Reacties verbergen...
  • Het gevoel niet begrepen te worden is echt niet fijn (Verhaal 46)

    Ik weet sinds een jaar dat ik hoogsensitief ben.Vroeger op school werd ik ook gepest.Ik heb ook altijd het gevoel gehad dat ik anders was.Het gevoel niet begrepen te worden is echt niet fijn.Doordat ik mij slecht voelde omdat ik ook veel angsten heb ben ik in therapie gegaan,zo ben ik erachter gekomen dat ik hoogsensitief ben.Voel mij ook vaak heel verdrietig.
    Anoniem81
    > 2 jaar geleden
    Anoniem81 1 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
    • Alle reacties weergeven...
    • Ik herken het je anders voellen
      Ook gepest
      Ook vatbaar voor narcisten
      Narcisten willen hsp ers de grond in trappen kom uit zoon relatie nou dat is verschrikkelijk daar moet je voor op passen
      Daar ben je als hoogsentief ook vatbaar voor heb ook therapie gehad
      Als ik me niet lekker voel bij bepaalde mensen moet je voor je zelf kiezen en er afstand van nemen volg mijn gevoel hier in
      En los laten
      Sommige mensen krijg je angsten
      Heb mij bevrijd uit narcist relatie
      En ben in mijn kracht komen te staan
      Naar je zelf luisteren en schrijven geeft je veel kracht
      En zelf haal ik veel uit mijn geloof
      Die mij veel kracht geeft
      En ben ook heel gevoellig zelf een dochter verloren word je ook wel door de mosterd gehaald
      Kan soms ook moelijk los laten
      Maar kom er altijd uit met vallen en opstaan
      En je rust op tijd nemen heel belangrijk
      En ja ken dat gevoel niet begrepen worden
      Heb je goed gevoeld je bent niet gek
      En dan vinden ze je raar
      Je moet soms voor je zelf kiezen
      Maar goed hoop dat je hier wat aan hébt
      En je intuïtie volgen

      Anoniem
      > 2 jaar geleden
    • Reacties verbergen...
  • Corona ervaringen van een HSPer (Verhaal 34)

    In deze corona tijd voelt het voor mij als HSPer erg tegenstrijdig. Aan de ene kant leef ik erg mee met het leed van de mensen. En voel ik hun fustraties vooral als ik even boodschappen doe kom ik geregelt overspoeld door emoties de winkel weer uit omdat ik alles van de mensen binnen krijg. Vaak moet ik dan erna bij komen. En aan de andere kant voelt het fijn dat je minder verplichtingen hebt zoals bijeenkomsten, kerstborrels, verjaardagen, vergaderingen en ook ben ik minder op mijn werk. Momenteel zit ik net als vele binnen maar geniet van mijn eigen bubbel. Muziekje aan, lekker koken rond studderen in huis. Zo heb ik veel meer rust qua geluid om mij heen en merk dat ik van nature een heel vrolijk mens ben. Terwijl voorheen mijn emoties alle kanten op vliegen. Dit door alle prikkels van vele mensen om mij heen. Ik kijk er zo van op hoe anders ik mij kan voelen.
    Anoniem
    > 2 jaar geleden
    Anoniem 1 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
    • Alle reacties weergeven...
    • Aan t begin vd corona.vond ik t wel rustig.geen druk!
      Nu lijk ik wel overprikkeld door veel zoom- vergadering en contacten..
      Er word veel geapt en videogebeld.
      Doe t ook zelf natuurlijk..maar zit veel meer in mijn ' hoofd'
      Ook is er veel leed.( in mijn omgeving)
      En ook dat kan ik moeilijk loslaten.intens moe word ik ervan.
      Zit in een neerwaars spiraal..
      Geniet niet meer zo.terweil ik dat normaal zo goed kan..
      Hoe vind ik mezelf weer terug?

      Ilona
      > 2 jaar geleden
    • Reacties verbergen...
  • Tips voor hsp baan, alleen werken en onderwerg zijn (Verhaal 29)

    Ik ben hooggevoelig en ik kan moeilijk met collega's werken. Ik werk het liefste alleen en zonder baas die op mijn vingers kijkt...
    Nu ben ik op zoek naar een job waarbij ik alleen kan werken en onderweg kan zijn maar in loondienst. Hebben jullie ideeën?
    Ik dacht aan adviseur of vertegenwoordiger maar misschien gaat de druk voor targets groot zijn?
    Dank voor de hulp!!!
    Santje
    > 2 jaar geleden
    Santje 3 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
    • Planten en bloemen! Voor het eerst in mijn leven geen stress meer van mensen, collega's, stemmingen en opmerkingen etc. Planten zijn zo dankbaar als je ze goed opkweekt en verzorgt, stralen geen negativiteit uit, bloemen geuren heerlijk en hebben vaak mooie kleuren. Er zit veel wetenschap achter waardoor je steeds weer nieuwe dingen ontdekt.

      Rosa
      > 2 jaar geleden
    • Hoi Belinda, jou verhaal roept veel herkenning in mij op. Ik ga steeds meer erkennen dat ik een gevoeligheid in mij heb. Mag ik er zijn, ben ik een geliefd mens? Voel mij snel onzeker en angstig. Vooral in groepen, met mensen. Angst voor oordelen, afwijzing...ik merk dat ik mij vaak terugtrek en in de war raak. Ik raak mijzelf kwijt.

      Diny

      Diny
      > 2 jaar geleden
    • Alle reacties weergeven...
    • Hoi iedereen, ik herken dit inderdaad. Zelf doe ik de opleiding onderwijsassistent. Zit nu in mijn examenjaar. Maar met kinderen werken en kinderen verder helpen in de ontwikkeling vind ik te gek! Dus ga vooral iets doen wat je leuk vind en kijk niet teveel naar het werken met mensen hoe ongemakkelijk akward het wel niet kan zijn. Of denken dat je op je bek gaat.

      Lisa
      > 2 jaar geleden
    • Reacties verbergen...
  • ADHD diagnose, maar denk ook hsp (Verhaal 36)

    In 2013 diagnose adhd... Ben er nog niet zo lang achter dat ik "ook" hsp kan hebben. Het wordt door de standaard psychologen en psychiaters niet erkend of herkend. Ik weet dat er onderzoek naar gedaan wordt maar het is nog niet opgenomen in de dsm {hun handboek}. Ondertussen lopen er zoveel mensen mee en het komen er ook steeds meer bij. Bij de standaard therapie wordt gezegd dat ik de duidelijke symptomen van de adhd heb en dat ze die willen behandelen. Maar door het vele lezen en erover te spreken met mensen kom je er ook steeds meer achter dat je hooggevoelig bent voor veel verschillende dingen en dat het je dagelijks leven zo belemmerd dat je je er zwaar op moet aanpassen om nog een beetje overeind te kunnen staan. Wordt het dan ook niet tijd om eens een keer aan jezelf te denken, op te staan en te doen wat je op dat moment nodig heb. Dit prent ik mezelf steeds in als ik last begint te krijgen van bijvoorbeeld harde geluiden of te veel mensen om me heen.
    Anoniem
    > 2 jaar geleden
    Anoniem 0 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
1 2 volgende >