Gelukkig zijn? Of worden?

Regelmatig heb ik contact met cliënten die op zoek zijn naar geluk.
Het lijkt dan iets te zijn buiten hen om, iets of iemand anders die hen gelukkig maakt.
Zo lang je het antwoord op de vraag "waar je het geluk vindt" buiten jezelf zoekt, keer je niet snel naar binnen. Geluk is immers een subjectieve beleving. Bovendien legt het vaak onbewust een druk op een ander (of op een gebeurtenis); die ander maakt jou gelukkig. Dat maakt je ook kwetsbaar. Je hebt geen of maar heel beperkt invloed op die ander.
Ik hoorde eens een spreker zeggen (die zijn 24 jarige zoon was verloren): "Geluk is de afwezigheid van ongeluk". Als je omarmen kunt wat er is in jouw leven en je daar dankbaar voor kunt zijn, dan is geluk veel dichterbij dan je denkt. Als er de nodige narigheid in je leven is, kijk dan wat je kunt doen om mentaal de regie te (blijven) voeren. Als je daarin je eigen unieke pad volgt, kan niemand je inhalen.