Hallo allemaal,
Sinds ik een relatie kreeg met mijn man die achteraf gezien ook Autisme bleek te hebben,was het contact met mijn schoonfamilie heel erg stroef.
Weinig warmte of oprechte aandacht voor jou als persoon.
In het begin denk je nog dat het komt omdat je elkaar moet leren kennen maar later besef je dat er toch dingen niet helemaal pluis zijn.
In het begin van onze relatie viel het me op dat schoonmoeder eigenlijk alles regelde.
Als zij wilde dat je kwam dan moet je ook komen.
Zowel broer als zus kwamen nooit eens in opstand of zeiden gewoonweg Nee.
Toen mijn man voor zijn werk weg moest en hij iets moest verzetten
(was de eerste keer dat hij Nee zei) was haar reactie belachelijk.
Hij moest en zal komen en begon daarna nog te zorgen voor schuldgevoelens.
Wij moesten altijd voldoen aan alles maar hield totaal geen rekening met ons leven en onze grenzen.
Uiteindelijk is er op een duur ook ruzie ontstaan.
Maar schoonfamilie ziet eigen gedrag niet in. Alles ligt altijd aan andere mensen.
Zelfs ons huwelijk heeft ze verziekt. Ik heb om water bij de wijn te doen excuses aangeboden,zei weigerde en zei ik heb nooit ergens een aandeel in gehad.
Ik ben woedend weggelopen en mijn man(omdat die niet tegen conflicten kan met zijn moeder) heeft me jarenlang in de kou laten staan.
Nu heeft ze weer gedreigd met ongelukken die zouden gebeuren.. enkel en alleen omdat we voor onze eigen grenzen zijn opgekomen.
Na jaren ben ik woedend,ziendend zelf terwijl ik van nature een heel zachtaardig iemand ben.
Verjaardagen bijvoorbeeld wij moesten altijd haar kant op,maar die van mij wordt al jarenlang vergeten.
Mijn man krijgt 50 euro en alleen ik helemaal niets en dit jaar 15.
Met kleine steken onder water provoceert ze en na jarenlang ben ik het helemaal zat.
Het is ook nog eens de bom onder je relatie want mijn man(omdat die bang is voor zijn moeder) is altijd tussenin blijven staan.
Toen mijn man problemen had,gaf zijn moeder geen gehoor en ontkende zijn problemen.
Wij moeten altijd zorgzaam zijn naar haar toe maar andersom is er totaal geen enkele belangstelling.
Familie Barbeques waar mijn man niet heen wilt,zij zegt gewoon dat je moet komen al is het 4 uur rijden.
Nu wordt het zelfs zo erg dat ze gaat dreigen met zelfmoord als ze wordt geconfronteerd met haar eigen fouten.
Mijn vraag aan jullie is
Na meer dan 10 jaar geprobeerd te hebben met gesprekken om tot een oplossing te komen(maar ze wil totaal niet kijken naar eigen gedrag)
is het niet de tijd om op een duur gewoon het contact te verbreken?
Ook heeft ze niet alleen conflicten met ons maar met nog meer mensen.
Ik vrees dat wij niet de enige zijn met deze problemen.
Onze relatie en gezondheid lijdt onder het gedrag.
Ook hebben wij gesprekken gehad met een psycholoog die ook heeft aangegeven dat dit niet gezond is.
Nooit en ten nummer zal ze water bij de wijn doen of een klein beetje rekening met ons houden.
Nu wordt zelfs zijn eigen zus ingezet met verhalen die totaal niet kloppen.
Hopelijk hebben jullie wat tips..
Sinds ik een relatie kreeg met mijn man die achteraf gezien ook Autisme bleek te hebben,was het contact met mijn schoonfamilie heel erg stroef.
Weinig warmte of oprechte aandacht voor jou als persoon.
In het begin denk je nog dat het komt omdat je elkaar moet leren kennen maar later besef je dat er toch dingen niet helemaal pluis zijn.
In het begin van onze relatie viel het me op dat schoonmoeder eigenlijk alles regelde.
Als zij wilde dat je kwam dan moet je ook komen.
Zowel broer als zus kwamen nooit eens in opstand of zeiden gewoonweg Nee.
Toen mijn man voor zijn werk weg moest en hij iets moest verzetten
(was de eerste keer dat hij Nee zei) was haar reactie belachelijk.
Hij moest en zal komen en begon daarna nog te zorgen voor schuldgevoelens.
Wij moesten altijd voldoen aan alles maar hield totaal geen rekening met ons leven en onze grenzen.
Uiteindelijk is er op een duur ook ruzie ontstaan.
Maar schoonfamilie ziet eigen gedrag niet in. Alles ligt altijd aan andere mensen.
Zelfs ons huwelijk heeft ze verziekt. Ik heb om water bij de wijn te doen excuses aangeboden,zei weigerde en zei ik heb nooit ergens een aandeel in gehad.
Ik ben woedend weggelopen en mijn man(omdat die niet tegen conflicten kan met zijn moeder) heeft me jarenlang in de kou laten staan.
Nu heeft ze weer gedreigd met ongelukken die zouden gebeuren.. enkel en alleen omdat we voor onze eigen grenzen zijn opgekomen.
Na jaren ben ik woedend,ziendend zelf terwijl ik van nature een heel zachtaardig iemand ben.
Verjaardagen bijvoorbeeld wij moesten altijd haar kant op,maar die van mij wordt al jarenlang vergeten.
Mijn man krijgt 50 euro en alleen ik helemaal niets en dit jaar 15.
Met kleine steken onder water provoceert ze en na jarenlang ben ik het helemaal zat.
Het is ook nog eens de bom onder je relatie want mijn man(omdat die bang is voor zijn moeder) is altijd tussenin blijven staan.
Toen mijn man problemen had,gaf zijn moeder geen gehoor en ontkende zijn problemen.
Wij moeten altijd zorgzaam zijn naar haar toe maar andersom is er totaal geen enkele belangstelling.
Familie Barbeques waar mijn man niet heen wilt,zij zegt gewoon dat je moet komen al is het 4 uur rijden.
Nu wordt het zelfs zo erg dat ze gaat dreigen met zelfmoord als ze wordt geconfronteerd met haar eigen fouten.
Mijn vraag aan jullie is
Na meer dan 10 jaar geprobeerd te hebben met gesprekken om tot een oplossing te komen(maar ze wil totaal niet kijken naar eigen gedrag)
is het niet de tijd om op een duur gewoon het contact te verbreken?
Ook heeft ze niet alleen conflicten met ons maar met nog meer mensen.
Ik vrees dat wij niet de enige zijn met deze problemen.
Onze relatie en gezondheid lijdt onder het gedrag.
Ook hebben wij gesprekken gehad met een psycholoog die ook heeft aangegeven dat dit niet gezond is.
Nooit en ten nummer zal ze water bij de wijn doen of een klein beetje rekening met ons houden.
Nu wordt zelfs zijn eigen zus ingezet met verhalen die totaal niet kloppen.
Hopelijk hebben jullie wat tips..
Anoniem
> 2 jaar geleden
