Het gevoel voor hem is een gevoel als voor een broer... ..

Had hij dan geen verwachtingen van jouw dan zoals het intiem zijn . Van mij wordt het complete plaatje verwacht terwijl ik niks mag verwachten

mij sprak vooral de titel aan : "Het gevoel voor hem is als voor een broer" Ik ben nu zes jaren samen met hem en over sex wordt niet meer gesproken...

Eergisteren heb ik tegen mijn vriendin gezegd dat ik niet van haar kan houden zoals dat in een relatie zou moeten. Het voelt niet goed genoeg. Ze wil met me trouwen, zo goed voelt het voor haar. Ik heb de knoop, na 7 jaar worstelen met gevoelens die niet wilden komen, doorgehakt. Oh! wat is dat moeilijk en wat geeft dat een hoop verdriet.
We zijn er sinds het samenwonen, 3 jaar geleden, achter gekomen dat de woede uitbarstingen, paniek aanvallen en angststoornis één oorzaak hebben: we lazen over autisme en het puzzelstukje viel op z'n plek.
Bovenstaand zou zo kunnen gaan over mijn vriendin. Ik kan haar niet laten vallen, zal tijdens ons rouwproces haar blijven steunen, maar de relatie heeft geen kans. Ik heb me 7 jaar alleen gevoeld, samenwonen lijkt meer op latrelatie onder één dak. Alles komt op mijn schouders, ze helpt zeker wel mee, maar slechts wanneer het overzichtelijke werkjes zijn. Telefoneren? te spannend. Administratie? te onoverzichtelijk. Maar ze heeft het hart op de goede plek. Daarom doet deze breuk zo'n pijn!

Vrouwen neem geen relatie met een partner met autisme. Zeker ze zijn vaak slimmer dan gemiddeld en kunnen feiten bovengemiddeld uitleggen, maar in je gevoel en zwaktes zul je nooit begrepen worden. Ze zuigen je leeg en je hele leven wordt aan banden gelegd. Het gaat alleen om het natje en droogje van de autist en spontane dingen zitten er niet om. Het gaat alleen om de procedure en als er wat 'verkeerd' gaat is het jou schuld.

Hoi Roos, als ik je verhaal zo lees, dan lijkt het alsof je vooral ook een klik op gevoelsniveau met je partner mist? Het gaat bij hem dan steeds over details, feitjes en ongemakken en misschien mis je de spontaniteit van dingen en de empathie? Het kan zijn dat je je opvoeder, coach, begeleider en partner in een voelt in die relatie en dat dat je opbreekt begrijp ik volkomen, vooral ook omdat hij niet kan/wil groeien in dingen?

Ook ik heb dat gevoel..een autistische en hoogbegaafde echtgenoot..maar..die de dagelijkse gang van de werkelijkheid niet snapt..Het wordt steeds erger en de coronaperiode is daar debet aan. Hij is boos op de wereld en iedereen. De gewone momentjes van geluk. .snapt hij niet ( meer)..Alsof ik een broer moet helpen....in de dagelijkse praktijk..