Het is me soms allemaal wat te veel. Dan merk ik dat een kleine klus er eigenlijk niet meer bij kan.
Ik word dan boos of terneergeslagen als er iets op mijn pad komt dat ik niet had voorzien.
De mate van mijn emotie is veel hoger dan eigenlijk past bij de kleinigheid van de taak. Ik merk dat ik dan uit boosheid of somberte niets meer doe. Ik kijk dan tv of doe spelletjes. Dat is raar, want de hoeveelheid werk hoopt dan op.
Soms ga ik ook wel door. En dan knal ik een dag door zonder een moment van pauze. Vaak omdat ik voel dat ik iets goed moet maken voor andere momenten waarop ik dichtklapte.
Ik weet niet zo goed hoe ik hier mee om moet gaan. Het is niet dat ik overspannen ben, maar meer dat ik daar misschien naar op weg ben. Er aan werken is nog een extra taak die ik niet trek. Niets doen lijkt onverstandig.
Ik vind het leven soms moeilijk.
