Het is mij nooit gelukt moeder te worden. Wat ik ook deed, het kwam niet op mijn pad.
In mijn twintiger jaren had ik een relatie met een man waarmee ik kinderen wilde. Helaas maakte hij het uit toen ik eind twintig was. Ik was er kapot van, hij was voor mij echt dé man.
Vanaf toen kwam er in mij een angst dat ik geen moeder zou worden.
Ik probeerde dat wel uit mijn hoofd te zetten en ging daten, maar ik kwam de juiste maar niet tegen. Deels omdat mijn ex nog in mijn hart zat (die inmiddels wel vader was geworden). Maar ook omdat ik een traumatische jeugd had gehad met ongelukkige ouders, en ik wilde perse de juiste relatie zodat het zich niet zou herhalen. Eigenlijk stond ik er dus veel te krampachtig in en het lukte niet.
Op mijn 33ste werd ik vervolgens langdurig ziek. Daten zat er niet meer in, laat staan kinderen.
Nu ben ik 39 en nader de 40, en ziet het ernaar uit dat ik geen moeder zal worden. Dat doet zo’n pijn, en ik voel me machteloos.
Ik vraag me altijd af waarom mijn vriendinnen maar moeder werden alsof het niks was. Voor mij was het niet eens dichtbij.
Ik probeer wel ook de voordelen te zien, want het is niet alleen maar fantastisch een leven met kinderen, maar sommige momenten slaat het echt in.
Zoals nu, een nichtje van 25 die ik vaak zie is zwanger. Zij zal zwanger zijn als ik 40 word, dat is zo cru! Doet zoveel pijn.
Het deed mij heel goed de andere verhalen te lezen, toch een beetje troost, dank voor het delen!
In mijn twintiger jaren had ik een relatie met een man waarmee ik kinderen wilde. Helaas maakte hij het uit toen ik eind twintig was. Ik was er kapot van, hij was voor mij echt dé man.
Vanaf toen kwam er in mij een angst dat ik geen moeder zou worden.
Ik probeerde dat wel uit mijn hoofd te zetten en ging daten, maar ik kwam de juiste maar niet tegen. Deels omdat mijn ex nog in mijn hart zat (die inmiddels wel vader was geworden). Maar ook omdat ik een traumatische jeugd had gehad met ongelukkige ouders, en ik wilde perse de juiste relatie zodat het zich niet zou herhalen. Eigenlijk stond ik er dus veel te krampachtig in en het lukte niet.
Op mijn 33ste werd ik vervolgens langdurig ziek. Daten zat er niet meer in, laat staan kinderen.
Nu ben ik 39 en nader de 40, en ziet het ernaar uit dat ik geen moeder zal worden. Dat doet zo’n pijn, en ik voel me machteloos.
Ik vraag me altijd af waarom mijn vriendinnen maar moeder werden alsof het niks was. Voor mij was het niet eens dichtbij.
Ik probeer wel ook de voordelen te zien, want het is niet alleen maar fantastisch een leven met kinderen, maar sommige momenten slaat het echt in.
Zoals nu, een nichtje van 25 die ik vaak zie is zwanger. Zij zal zwanger zijn als ik 40 word, dat is zo cru! Doet zoveel pijn.
Het deed mij heel goed de andere verhalen te lezen, toch een beetje troost, dank voor het delen!
Anoniem
> 2 jaar geleden
