Het leven wordt voorwaarts geleefd

Een midlife crisis is niet wat je merkt, het zijn de vragen over het leven, over je eigen leven, je relaties, je werk, en vooral dat gevoel van: “wanneer wordt het weer zoals vroeger?” die je bezighouden. En uit je slaap houden. En je angstig maken. Dat verlangen naar terug willen naar hoe het was “toen je nog blij was” is begrijpelijk, maar onrealistisch omdat het leven voorwaarts geleefd wordt. Het leven kan wel achterwaarts begrepen worden. En daar is het nu wellicht tijd voor. De ingang is het hier en nu. Waar het allemaal zo ellendig voelt, maar op een bepaalde manier ook zo krachtig. Wachten of iets toch nog leuk wordt, dat trek je niet meer. Je best doen om aardig te blijven, dat gaat gewoon niet meer. Op dit moment lijkt niets meer wat het was. En dat gaat het ook nooit meer worden. Het leven kan wel opnieuw betekenis gaan krijgen. Als je die miserabele gevoelens toe gaat laten. Ze serieus gaat nemen. Het zijn de mooiste gesprekken in mijn praktijk. Over de zin van het leven, het verlangen om ertoe te doen, je eigen potentieel ervaren, durf en moed, angst, rouw en verlies, vreugde, dromen, alles alles komt doorgaans aanbod.