Ik haat mezelf meer dan wat dan ook

Beste anoniem,

Dat klinkt allemaal niet erg vrolijk.
Als ik jou was zou ik echt even professionele hulp zoeken.

Je zou een therapeut op deze website kunnen zoeken of even contact opnemen met de huisarts. Een huisarts kan je dan verwijzen naar een praktijkondersteuner of psycholoog die wellicht wat steun en perspectief kan geven.

Succes

Ik herken me heel erg in jou verhaal zou je contact willen om er verder over te praten?

Hoi.

Ik wil dat je dit even weet: ik weet 100% zeker dat jij heel veel waard bent en echt een prachtmens bent. Ik denk ook dat je heel lief bent. En ik weet niet hoe je eruit ziet maar mensen die letten op het uiterlijk zijn het niet waard om zorgen over te maken. Als jij weet wat je wilt en het ook doet, zal ik je geen zorgen maken over je toekomst. En als je dat nog niet weet, zoek er naar. Dat is veel makkelijker gezegd dan gedaan, maar ik weet zeker dat het je lukt. Sta op en laat zien wie je bent. Geen onsupportieve ouder of vriendin die je in de steek laat kan je tegenhouden. Ik geloof in je. Ik weet zeker dat je het gaat lukken. En je doet vwo, dan ben je super slim!

Als je wilt kan je mij een berichtje sturen via dm op instagram, mijn naam is maryam_.alattar. Jij kan altijd je hart bij me luchten.

Hallo,
Ik sluit me volledig aan bij de vorige reactie.
Ik lees in alles wat je schrijft dat je in een erg diepe depressie zit: het zijn er kenmerken van! Depressie is een ziekte. Elke ziekte heeft zijn kenmerken. Ik ben geen diagnosticus maar met een goede professionele diagnose krijg je nog meer inzicht, niet voor de diagnose op zich, dat is vaak hokjes- denken en haat ik ook, maar voor een behandeling die het meest geschikt is, het best aansluit daarbij. Je zit niet in een goede situatie, maar goede professionele hulp, daar moet je echt voor gaan. Dat verdien je! Een therapeut waar je je goed durft bij voelen, waar je een klik kan mee hebben en vertrouwen: die bestaan en jij hebt er recht op. En dat moet een beetje groeien, dus oordeel nog niet na 1 sessie. En als het niet klikt zoek je verder naar een andere. In alles wat ik lees merk ik ook dat je je niet gezien en gehoord voelt thuis, dat is beschadigend, maar jij bent nog jong en hebt nog veel kansen hier goed uit te komen, stap voor stap, met de juiste hulp. Zoek samen uit wie je bent, wat je positieve kanten zijn, want die heb je ongetwijfeld een hele hoop, maar ze lijken nu ondergesneeuwd. Je moet niet alle antwoorden ineens hebben, al begrijp ik dat het tanden bijten is als je je zo slecht voelt. Je mens- zijn wordt niet bepaald door wat je studeert en wat voor werk je doet. Neem de tijd, je hebt de tijd. Ik begrijp in jouw situatie dat het beangstigend is. Ikzelf ben een heel stuk ouder dan jij , en heb al een tijd een trauma en zware depressie en ook mijn angsten, en ik heb niet te zeggen wat jij moet doen. Maar dergelijke ‘ziektes’ maken dat je alles, alles door een zwarte sluier ziet. Je ervaringen, je belevingen, waarmee ik absoluut niet wil twijfelen aan wat je schrijft over je gezin. Je hebt een warme empathische begripvolle psychiater of psychologe / therapeute nodig die luistert, helpt en er voor je is. Ze bestaan. Geef niet op.

Heftig je verhaal !
Exhter wil ik je Zeggen dat jij het verschil kunt maken ! Dat je nog niet weet hoe is een volgend station .
Denk er maar eens aan waarom je dingen zo blijft doen als het je niet helpt . Doe het dan een keer anders .
Verder weet jij niet hoe je leven eruit gaat zien , en zeker niet zo als jij het schetst . Mocht je eens willen praten ... reageer mAar
Grt jes

Hey hey,
Ik ben 17 en herken me heel erg in je verhaal. Dat constante gevoel van niet goed genoeg zijn, overal om huilen en altijd overgevoelig lijken te zijn in elke situatie. Mensen die tegen me zeggen je stelt je aan, je bent een dramaqueen en dat soort dingen. Ik heb al mijn hele leven paniekaanvallen en altijd het gevoel dat ik verdrink, soms zo erg dat ik het leven niet meer zie zitten. Mijn ouders zijn verschrikjelijk elk op een andere manier, en geven mijn zusjes ook alle aandacht. Ze denken dat ik het wel Red terwijl ik duidelijk heb aangegeven hulp nodig te hebben. Ik ben namelijk bang om mezelf wat aan te doen, bang dat ik mezelf niet meer van mezelf kan blijven redden bang dat de negativiteit wint...

Hoi
Ik denk dat het heel belangrijk is dat je kundig gediagnosticeerd wordt.
Er zijn zoveel verschillende depressie vormen en dat stukje dat ook toen je klein was al met deze gevoelens kampte. Ken ik in de hulpverlening die later kwam werd ik als borderline weg gezet. Om op mijn 45 ste te horen dat ik autisme heb.
Ik ben zelf maatschappelijk werker en agoog geworden. Het gaat compleet terug mijn eigen richtlijnen in nl vertrouw niemand maar ik heb baat bij tekenen. Jarenlang niet gedaan maar dacht. Wat hielp mij vroeger en dat was tekenen en schrijven in mijn dagboek. Iets zegt me dat je er MET GOEDE ZORG wel komt

Afhankelijk zijn van veroordelende ouders of van ouders die verwachten dat je volwassen reageert en niet vergevingsgezind zijn maakt kinderen somber. En dat is gek genoeg heel gezond. Ook ouders zeggen en doen maar wat. Een kind dat het gedrag van ouders op zichzelf betrekt wordt gelukkiger van zelfkennis. Daar kun je hulp voor krijgen. Succes.

Lieve anoniem
Je verhaal raakt me...
Als je opgroeit in een negatieve gezinssfeer, om wat voor reden dan ook, is het heel normaal dat je depressieve gevoelens kan krijgen en heel negatief begint te denken over jezelf, je uiterlijk en de toekomst...
Een kind heeft nood aan onvoorwaardelijke liefde, warmte, aanvaard worden, aanmoediging, uitleg bij alles wat het beleeft enzovoort. Als dat er niet is, begin je je onzichtbaar te voelen en te denken dat je er niet toe doet en dar er iets aan je scheelt en dan is depressie een natuurlijke reactie.
Begrijp je?
Maar ik denk dat je al een hele goeie stap gezet hebt met hier te schrijven!!! Het toont dat er iets in jou toch wil vechten voor het leven, dat je je leven anders wil!!! En gelijk heb je!
Ieder-één heeft een cadeautje in zich dat hij of zij aan de wereld kan geven, jouw leven heeft een betekenis, die veel verder gaat dan wat je ouders zeggen! Je hebt nog alle tijd om het te ont-dekken!!!I is er misschien een leerkracht die je zou kunnen vertrouwen om mee te praten in afwachting van december?
Of iemand die in jouw plaats of samen met jou naar de psychologe kan bellen?
En als niet, haal je het ook wel zo tot in december...
Zelf heb ik een heel sterke band met God, ik voel me als Zijn liefste kind
Ik zal voor je bidden!
Veel liefs

Hallo lieverd,

Helaas kan ik niet zien wanneer je dit hebt geschreven. Ik hoop dat dit een tijd geleden is en dat jij je beter voelt.
Ik ben ouder dan jij en wat jij schrijft, heb ik ook meegemaakt. Ik voelde me ook zoals jij en dacht ook zoals jij en ik wist het ook allemaal zo zeker.
Onzeker over je uiterlijk hoort er helaas bij. Maar dit is serieus niet de waarheid. Misschien dat je wat meer kilo's weegt maar dat maakt jou zeker niet minder mooi. Als je je negatief voelt, heeft het invloed op veel vlakken in je leven. Vriendinnen die jou verlaten omdat je je somber voelt, kunnen er niet mee omgaan. Het is niet zo dat ze dan niet om je geven. Jouw vriendin ziet ook leuken dingen aan jou en daarom ben jij haar vriendin. Vraag het haar een keer waarom zij bevriend met je is. Er is namelijk veel meer in je dan je nu denkt. En probeer toch je ouders te vertellen hoe je je voelt. Volgens mij weten ze dit niet precies. Ook zitten ze vast in hun patroon. En vertel hun wat zij voor jou kunnen doen om jou beter te laten voelen. Geen zin om hun van alles te verwijten. Dan krijg je weerstand. Maar je mag echt vertellen wat het met je doet. Zij houden van je. Je vader maakt zich misschien zorgen om je maar uit het niet zoals jij het wilt en jij kan hem hiervan bewust maken. Jij kan zoveel meer dan jij het beseft. Je kunt zoveel bereiken. De toekomst hoe jij het beschrijft is onrealistisch. Puur gebaseerd op jouw gedachten. De werkelijkheid zal heel anders zijn. Wees meer egoïstisch en kijk wat jou blij maakt en waar je vrolijk van wordt. Het komt zeker goed met je. Heel veel sterkte.

Ik kan me voor 1000% in je situatie vinden! Same here! Jr bent niet alleen

Lieve anoniem,

Ik lees zojuist je verhaal en voel je wanhoop. Allereerst wil ik zeggen:
Jij bent hier. Jij mag hier zijn en je bent alle liefde waad! Dat meen ik vanuit het diepst van mijn hart. Ik heb erg met je te doen. Want wat je over jezelf en jouw leven (toekomst) geloofd is in mijn ogen absoluut niet waar.

Allereerst, het lijkt me zeer verstandig hulp te zoeken. Vind in ieder geval een goed psycholoog waarbij je je verhaal kwijt kan (als je niet weet waar je terecht kan ga dan naar de huisarts. Daar wordt je verder geholpen)

Uit je verhaal maak ik op dat je wel degelijk depressief bent. Depressies zijn niet aan leeftijd gebonden. Ik had als jong kind al depressieve periodes en herken het moedeloze gevoel dat je omschrijft (geen toekomst zien, jezelf waardeloos vinden) als geen ander.
Weet dat de zon achter de wolken altijd schijnt. Ook voor jou. Ook al kun je je dat op dit moment waarschijnlijk niet voorstellen en lijkt alles misschien grijs.
Om mezelf als voorbeeld te nemen: ik ben jaren depressief geweest en nu al jaren gelukkiger dan ooit.
Geef jezelf nooit op. Je bent nog zó jong! Als je bij een psycholoog of met een bepaalde therapie niet verder komt zoek dan verder. Houd in ieder geval vol en vertrouw erop dat de juiste hulp op je pad komt.

Ik wens je heel veel sterkte en liefde toe!

Lieve anoniem,

Ik lees zojuist je verhaal en voel je wanhoop. Allereerst wil ik zeggen:
Jij bent hier. Jij mag hier zijn en je bent alle liefde waad! Dat meen ik vanuit het diepst van mijn hart. Ik heb erg met je te doen. Want wat je over jezelf en jouw leven (toekomst) geloofd is in mijn ogen absoluut niet waar.

Allereerst, het lijkt me zeer verstandig hulp te zoeken. Vind in ieder geval een goed psycholoog waarbij je je verhaal kwijt kan (als je niet weet waar je terecht kan ga dan naar de huisarts. Daar wordt je verder geholpen)

Uit je verhaal maak ik op dat je wel degelijk depressief bent. Depressies zijn niet aan leeftijd gebonden. Ik had als jong kind al depressieve periodes en herken het moedeloze gevoel dat je omschrijft (geen toekomst zien, jezelf waardeloos vinden) als geen ander.
Weet dat de zon achter de wolken altijd schijnt. Ook voor jou. Ook al kun je je dat op dit moment waarschijnlijk niet voorstellen en lijkt alles misschien grijs.
Om mezelf als voorbeeld te nemen: ik ben jaren depressief geweest en nu al jaren gelukkiger dan ooit.
Geef jezelf nooit op. Je bent nog zó jong! Als je bij een psycholoog of met een bepaalde therapie niet verder komt zoek dan verder. Houd in ieder geval vol en vertrouw erop dat de juiste hulp op je pad komt.

Ik wens je heel veel sterkte en liefde toe!

Ik vind jou concrete beschrijvingen vaag. Je schrijft hoe je jou voelt, maar niet waarom.

Hoi,
Ik vraag me af hoe het nu met je gaat. Ik hoop veel beter!
Ik herken me namelijk heel erg in je verhaal maar ben veel ouder dan jou. Heb mezelf lang gehaat maar ook altijd heel anders gevoeld dan iedereen!
Goed dat je in ieder geval contact hebt gezocht met een psycholoog. Dat heb ik nog niet gedaan.
Hoe gaat het nu met je?

Ik haat mijn leven want ik heb geen vrienden en ik will dood gaan niks maakt mij blij iedereen heeft lol behalve ik

Ik haat mijn leven want ik heb geen vrienden en ik will dood gaan niks maakt mij blij iedereen heeft lol behalve ik

Iedereen weet het altijd zo goed voor een ander. Ik ben ook al sinds m'n puberteit depressief en bang en houdt dat al meer dan 40 jaar vol. Je voelt je, hoe je je voelt, daar heeft een ander niks iver te zeggen.