Op mijn stageplek maakte ik soms dagen van 9 tot 9. Mijn collega's deden dat ook.
Ook was het een drukke werkplek. Veel collega's in dezelfde ruimte, de hele dag mensen om me heen, heel veel prikkels, veel werk, de reistijd was ook wel veel.
Ik merkte dat ik erg moe werd, was 's avonds en in het weekend aan het slapen om het werk maar vol te houden, niet meer uitgaan, geen hobby's meer om het werk aan te kunnen.
Ik kreeg hoofdpijn, was gespannen, raakte snel emotioneel en geïrriteerd. Steeds meer ging ik tegen de dag opzien. Opeens leek het wel alsof het licht uit ging, ik stortte een soort in, ik kon niet meer. Toen ben ik thuis gebleven.
De leidinggevende was boos op me, ze vond me asociaal. Voor mijn gevoel kon ik er niets aan doen, ik heb zo mijn best gedaan om het vol te houden, maar het ging echt niet.
Toen ik hersteld was, en dat duurde best lang, heb ik een andere stageplek gezocht. Ik durfde daar niet meer terug omdat ze zo naar op mij hadden gereageerd. Bij de volgende stageplek ging het wel goed. Dat heb ik wel gehaald.
