Hallo allen,
Ik zit er helemaal doorheen en wil het graag van me afschrijven omdat ik door heen zit.
Ik heb eerst een ongezonde relatie gehad van 1 jaar waarvan we 3 maanden hebben samen gewoond. Slechte communicatie, hij overlegde niet en deed zijn ding, respectloos gedrag etc.. uiteindelijk de stekker er uit getrokken. Ik hier geen verdriet van gehad, omdat deze relatie toch niet gezond was.
Half jaar later, ik was erg gelukkig met me zelf, met mijn werk, met alles eigenlijk, het ging goed met me. Toen ontmoette ik mijn ex. Alles was perfect, heel gek, ik heb vanaf het begin gezegd dit is te mooi om waar te zijn. Alles wat we deden, altijd samen overleggen. Elkaar met respect behandelen, elkaar in eigen waarde laten en zo kan ik nog duizend andere dingen opschrijven. 6 maanden een intensief relatie gehad, kwam mijn vorige ex (zie boven) bij hem om leugens te vertellen dat ik zwanger ben geweest, en abortus heb geplaagd wat totaal niet waar is. Absoluut niet. Mijn toen huidige vriend heeft het per telefoon aan mijn laten weten, via de telefoon nog afgesproken dat we samen nog hierover in gesprek gaan. Dit is nooit gebeurd, hij heeft een berichtje gestuurd met ‘’ik ben hier klaar mee”, nu 6 weken later, van alles geprobeerd om in contact te komen.. om alleen te praten en het voor mij zelf af te sluiten. Het doet zo veel pijn, een onafgeronde relatie. Ik blijf maar in mijn hoofd malen wat als ik die avond bij hem was dan zou het misschien nooit zo vergekomen zijn, hij stuurde mij om 3 uur snachts toen hij het hoorde: slaap je al?. Wat als ik wakker zou zijn en hem direct had gesproken, zou het dan anders gelopen zijn? Zoveel vragen, maar geen antwoorden. Heeft hij dan niet voldoende van mij gehouden? Was alles nep? Hoe kan je zo snel klakkeloos roddels overnemen? Alles is een grote vraag.
Sinds 6 weken heb ik nergens meer zin in, eten gaat niet, slapen gaat niet, zelfs werk gaat niet. Ik zie alles somber in, ik heb nergens zin. Ik heb alles geprobeerd, des ondanks dat ik geen zin had voor de angst van depressie. Leuke dingen doen met vriendinnen, praten met mensen, alles proberen op te pakken. Maar het gewoon echt niet!! Het voelt alsof ik 30 kg aan elk voet mee draag.
Ik zit er helemaal doorheen en wil het graag van me afschrijven omdat ik door heen zit.
Ik heb eerst een ongezonde relatie gehad van 1 jaar waarvan we 3 maanden hebben samen gewoond. Slechte communicatie, hij overlegde niet en deed zijn ding, respectloos gedrag etc.. uiteindelijk de stekker er uit getrokken. Ik hier geen verdriet van gehad, omdat deze relatie toch niet gezond was.
Half jaar later, ik was erg gelukkig met me zelf, met mijn werk, met alles eigenlijk, het ging goed met me. Toen ontmoette ik mijn ex. Alles was perfect, heel gek, ik heb vanaf het begin gezegd dit is te mooi om waar te zijn. Alles wat we deden, altijd samen overleggen. Elkaar met respect behandelen, elkaar in eigen waarde laten en zo kan ik nog duizend andere dingen opschrijven. 6 maanden een intensief relatie gehad, kwam mijn vorige ex (zie boven) bij hem om leugens te vertellen dat ik zwanger ben geweest, en abortus heb geplaagd wat totaal niet waar is. Absoluut niet. Mijn toen huidige vriend heeft het per telefoon aan mijn laten weten, via de telefoon nog afgesproken dat we samen nog hierover in gesprek gaan. Dit is nooit gebeurd, hij heeft een berichtje gestuurd met ‘’ik ben hier klaar mee”, nu 6 weken later, van alles geprobeerd om in contact te komen.. om alleen te praten en het voor mij zelf af te sluiten. Het doet zo veel pijn, een onafgeronde relatie. Ik blijf maar in mijn hoofd malen wat als ik die avond bij hem was dan zou het misschien nooit zo vergekomen zijn, hij stuurde mij om 3 uur snachts toen hij het hoorde: slaap je al?. Wat als ik wakker zou zijn en hem direct had gesproken, zou het dan anders gelopen zijn? Zoveel vragen, maar geen antwoorden. Heeft hij dan niet voldoende van mij gehouden? Was alles nep? Hoe kan je zo snel klakkeloos roddels overnemen? Alles is een grote vraag.
Sinds 6 weken heb ik nergens meer zin in, eten gaat niet, slapen gaat niet, zelfs werk gaat niet. Ik zie alles somber in, ik heb nergens zin. Ik heb alles geprobeerd, des ondanks dat ik geen zin had voor de angst van depressie. Leuke dingen doen met vriendinnen, praten met mensen, alles proberen op te pakken. Maar het gewoon echt niet!! Het voelt alsof ik 30 kg aan elk voet mee draag.
Saar
> 2 jaar geleden
