Ik zit met zoveel opgekropte boosheid. .veel heeft te maken met mijn man die zich altijd passief heeft opgesteld. Van zodra de kinderen geboren waren kwam alle zorg op mij terecht, het huishouden maar ook het financiële. ..ik ging daarnaast ook werken (25 uur) mooi geregeld, ik bracht de kinderen naar school, ik ging ze halen, we kunnen op niemand beroep doen voor opvang dus alles kwam op mij terecht. Een van de kinderen ziek, ik moest thuis blijven want behalve spelen met de kinderen, kon mijn man de zorg voor hen niet aan. .ik zat er middenin, 2 kleine kinderen, werken om rond te komen, geruzie omdat het allemaal op mij terecht kwam. ..dan heb je vaak niet de energie om er een punt achter te zetten en de kinderen hielden van hun vader. ..ik heb echt niet van hun kindertijd kunnen genieten, ik kwam amper aan mezelf toe ..Ze sliepen als baby en peuter allebei moeilijk en telkens was ik het die uit bed moest om voor hen te zorgen om de dag nadien doodleuk te gaan werken, zelfs al had mijn man een vrije dag ...Af en toe, als het allemaal ter sprake kwam, kreeg mijn man dan nog woede aanvallen soms midden in de nacht en ik wou dat de kinderen besparen. .Nu blijkt dat mijn man waarschijnlijk ASS heeft, maar ik kan het niet meer opbrengen, al doet hij nu zo zijn best en heeft hij al verschillende keren zijn excuses aangeboden. Hij heeft gewoon een makkelijk leven achter de rug en nu de kinderen ouder zijn, wil ik ook nog wat leven en niet meer geleefd worden. Ik kan mijn boosheid niet kwijt ...er is een stuk van mijn leven weg, en ik zat vast en kon geen kant op, ..Met de kinderen gaat het gelukkig goed,...
Lilian
> 2 jaar geleden
