Mijn kind heeft het lastig bij zijn vader en diens gezin

Moeder en zoon (17 jaar) hadden het gezellig. Echter bij zijn vader had haar zoon het lastiger. Het bonusgezin wilde dat hij volwaardig onderdeel werd van dat gezin, probeerden dit af te dwingen. Ook als hij bij zijn moeder was werd er verwacht dat hij alsmaar reageerde op alles wat er in de familie-app aan vaders kant gebeurde. Dat vond hij lastig. Hij voelde zoveel druk, dat hij ook niet op z’n gemak was in het bonusgezin bij vader, wist zich vaak geen houding te geven. Dan voelde hij de blikken van de overige gezinsleden.

Maatregel vader
Bij wijze van opvoedingsmaatregel had vader de scooter van zijn zoon tijdelijk verruild voor een fiets (voor school). Binnen een bepaalde tijd moest hij voldoen aan “een onderdeel worden van het stiefgezin” dan zou hij de scooter terugkrijgen. De arme jongen voelde zich nog meer gedwongen en voelde nog meer druk. Dat is geen manier om een onderdeel van het gezin te kunnen zijn. Je moet je eerst thuis voelen, toch?

Zoon werd ook stil bij moeder
Het viel zijn moeder op dat hij erg stil was de laatste tijd. Ze begreep het wel, zijn scooter was ingenomen door vader om hem te dwingen meer contact te maken met het stiefgezin. Moeder wilde zich niet bemoeien met de zaak, maar ze zag haar zoon lijden. Ze voelde zich schuldig omdat ze hem in de steek liet.

Deze vader stak energie in zijn zoon
Sommige vaders geven hun zoon op in dit soort situaties. Dat deed deze vader niet, dat is op zichzelf positief. Maar de uitwerking was niet best. Moeder en zoon zagen alleen het negatieve effect (straf). Het was naast een straf echter ook bedoeld als een manier om dee zoon te betrekken bij het samengesteld gezin. Vader wilde een goed contact met zijn zoon en tussen het samengesteld gezin en zijn zoon. En daar kun je niet op tegen zijn! Zoiets laat zich echter niet dwingen.

Straffen werkt zelden goed
Jonge kinderen kun je vaak nog wel disciplineren met straf, maar meestal is het beter om te belonen. Vaak kan men echter niks beters bedenken dan straf. Bij een jongen van 17 jaar loop je het risico dat je hem kwijtraakt. Er zijn ook jongere kinderen die niet meer naar hun vader willen in dergelijke situaties.

Hoe zoiets aankaarten
Moeder wilde het aankaarten bij vader, maar wist niet hoe. Door de wens van vader positief te etiketteren (wens om goed contact te hebben) zorg je ervoor dat hij zich minder bekritiseerd voelt en heb je een kans om verandering te bewerkstelligen. Samen met moeder heb ik enkele korte rollenspelletjes gedaan waardoor zij het gesprek met vader durfde aan te gaan.