Mijn kinderwens is heel erg aanwezig, maar mijn partner heeft steeds weer een andere reden waarom nog niet. Hij wil wel graag (zegt ie), maar toch komt steeds weer een reden waarom nog even niet. Daarnaast heeft hij wat “lichamelijke” problemen waardoor het ook nog maar de vraag is of het überhaupt lukt. Dit drukt heel erg op mijn schouders.
Soms ga ik twijfelen of ik echt kinderen wil of dat ik dat alleen maar wil om te laten zien dat ik mijn leven op orde heb en een mooi gezin kan vormen. Veel mensen dachten dat ik (door mijn autisme) weinig zou bereiken in het leven.
Mijn eerste vriendin is nu zwanger en ik voel zo’n pijn in mijn hele lijf. Jaloezie, angst, verdriet, machteloos. Ik kan bijna niet blij zijn voor haar en ik voel mij ontzettend schuldig. Ik durf er niet over te praten met mensen, weinig mensen begrijpen dit echt.
Iedere dag sleep ik nu deze pijn en angst mee.
Hoe kan je hier het beste mee omgaan en hoe kan ik toch blij zijn voor mijn vriendin?
Soms ga ik twijfelen of ik echt kinderen wil of dat ik dat alleen maar wil om te laten zien dat ik mijn leven op orde heb en een mooi gezin kan vormen. Veel mensen dachten dat ik (door mijn autisme) weinig zou bereiken in het leven.
Mijn eerste vriendin is nu zwanger en ik voel zo’n pijn in mijn hele lijf. Jaloezie, angst, verdriet, machteloos. Ik kan bijna niet blij zijn voor haar en ik voel mij ontzettend schuldig. Ik durf er niet over te praten met mensen, weinig mensen begrijpen dit echt.
Iedere dag sleep ik nu deze pijn en angst mee.
Hoe kan je hier het beste mee omgaan en hoe kan ik toch blij zijn voor mijn vriendin?
Eva
> 2 jaar geleden
