Als je bij de nieuwe vriend/vriendin intrekt ben je vaak in 1e instantie “op bezoek” en na verloop van tijd voel je dat je “thuis” komt. Bij een samengesteld gezin (stief/bonus/plusgezin) is dat vaak nog veel meer, omdat er kinderen aanwezig zijn, en soms ook nog af en toe meekomen met de nieuwe partner. Het zou dus ook wenselijk zijn als de partners een totaal nieuwe start maken. Maar ja, dat is niet altijd mogelijk.
Zeker als je een tijd samenwoont ga je je als partner in het huis van de ander wel thuis voelen. Je duikt de koelkast in, je kookt alvast, je repareert eens wat. Maar bv. je ouders zullen misschien wel even moeten wennen. En zij komen inderdaad op bezoek. Maar voor je kinderen die zouden op den duur dit huis ook als “thuis” moeten ervaren.
De kinderen die in de woning zijn geboren zullen het niet leuk vinden om slaapkamers opnieuw te verdelen. Je staat je kamer heus niet zo maar af. De kinderen van de nieuwe partner moeten ook een eigen plekje hebben. Ze kunnen niet in een washok.
Voor de oorspronkelijke bewoners is een verbouwing wel ingrijpend maar kan het wel leuk worden om dan een andere kamer te krijgen. Maar pas op met de twee stiefzusjes of -broertjes die het zo goed kunnen vinden met elkaar….. Als je ze bij elkaar voegt op één kamer kunnen daar alsnog problemen ontstaan. Ze lijken immers niet in álles op elkaar! Met elkaar spelen is toch echt iets anders is dan samen een kamer delen.
Helaas komt het nogal eens voor dat het samengesteld gezin toch niet zo’n goed idee blijkt te zijn. Verliefdheid maakt blind, zo zegt men vaak. Het is onverstandig om heel snel in te trekken bij de ander. Bv. een vriendin die haar woning opzegt en nadat ze bij haar vriend (met kinderen) is ingetrokken en tot de conclusie komt dat ze zich niet gerealiseerd heeft wat het is om met kinderen in een huis te leven. Ze zou zo graag af en toe een eigen kamer willen hebben, om tot rust te kunnen komen.
Nog vervelender wordt het als je beseft dat de relatie toch niet biedt wat je beoogd had. Je hebt geen eigen woning meer, en als je de relatie verbreekt sta je misschien wel op straat.
Nellie
Therapie Veghel
Lid van Therapiepsycholoog
Veghel
Zeker als je een tijd samenwoont ga je je als partner in het huis van de ander wel thuis voelen. Je duikt de koelkast in, je kookt alvast, je repareert eens wat. Maar bv. je ouders zullen misschien wel even moeten wennen. En zij komen inderdaad op bezoek. Maar voor je kinderen die zouden op den duur dit huis ook als “thuis” moeten ervaren.
De kinderen die in de woning zijn geboren zullen het niet leuk vinden om slaapkamers opnieuw te verdelen. Je staat je kamer heus niet zo maar af. De kinderen van de nieuwe partner moeten ook een eigen plekje hebben. Ze kunnen niet in een washok.
Voor de oorspronkelijke bewoners is een verbouwing wel ingrijpend maar kan het wel leuk worden om dan een andere kamer te krijgen. Maar pas op met de twee stiefzusjes of -broertjes die het zo goed kunnen vinden met elkaar….. Als je ze bij elkaar voegt op één kamer kunnen daar alsnog problemen ontstaan. Ze lijken immers niet in álles op elkaar! Met elkaar spelen is toch echt iets anders is dan samen een kamer delen.
Helaas komt het nogal eens voor dat het samengesteld gezin toch niet zo’n goed idee blijkt te zijn. Verliefdheid maakt blind, zo zegt men vaak. Het is onverstandig om heel snel in te trekken bij de ander. Bv. een vriendin die haar woning opzegt en nadat ze bij haar vriend (met kinderen) is ingetrokken en tot de conclusie komt dat ze zich niet gerealiseerd heeft wat het is om met kinderen in een huis te leven. Ze zou zo graag af en toe een eigen kamer willen hebben, om tot rust te kunnen komen.
Nog vervelender wordt het als je beseft dat de relatie toch niet biedt wat je beoogd had. Je hebt geen eigen woning meer, en als je de relatie verbreekt sta je misschien wel op straat.
Nellie
Therapie Veghel
Lid van Therapiepsycholoog
Veghel
