ADHD
Regelmatig krijg ik mensen, ook kinderen, in mijn praktijk die zeggen AD(H)D te hebben. Bij doorvragen hoor ik dat er zijn die door een professional gediagnosticeerd zijn, alswel mensen die op internet een lijst met kenmerken hebben gevonden waaruit ze zelf de conclusie hebben getrokken, op basis van hun ervaringen en klachten.
Wat eigenlijk alle mensen die ik zie gemeen hebben, is dat ze een ontregeld zenuwstelsel hebben. Dit is grotendeels op “gevaar” gericht. Mijn is jachtig, moeite om de aandacht te houden, alert ook en vaak ook moe. Ook emoties kunnen nogal eens opspelen.
Als ons zenuwstelsel de conclusie trekt (in nano-seconden) dat iets anders is dan normaal of dan gewenst, dan neemt de alertheid toe, ons hart kan sneller gaan kloppen, droge mond, spieren zijn gespannen. Ogenblikkelijk worden dan noodprogramma’s geactiveerd. We zijn immers (zo is bepaald) in gevaar. Dat betekent grootse energieën, bedoeld om te overleven: vechten en/of vluchten. Dit zou in beweging omgezet dienen te worden, en alleen in ons actief dienen te zijn voor korte duur, tijdens het gevaar. Echter doordat deze te snel, te groot en onverwacht zich voordoen, en we ons er niet op voor hebben kunnen bereiden, raken we overweldigd. Onze ‘emmer’ stroomt over. Alles schiet buiten onze bandbreedte waarin we normaliter redelijk normaal kunnen handelen en denken. De hoge (overlevings)lading wordt vastgehouden in ons lichaam. Dat maakt dat we ‘druk’ zijn en ons zo voelen. Dat we moeilijk op de dagelijkse dingen kunnen concentreren. We kunnen hyper waakzaan zijn. De lading is gebonden in een symptoom.
Gelukkig is die hoge lading, die overlevingsenergie, weer los te laten, door een op maat toegesneden begeleiding. Ons zenuwstelsel kan weer leren flexibel te zijn. We veren weer terug in de bandbreedte waarin we kunnen leven, in plaats van overleven. Het is mogelijk weer meer helder te denken en navenant besluiten te nemen. We krijgen meer grip op ons leven. Bij mij kun je daarvoor terecht. Ook voor (jonge) kinderen. Wel is het een proces wat voor ieder individu anders is, we zijn immers verschillend.
Regelmatig krijg ik mensen, ook kinderen, in mijn praktijk die zeggen AD(H)D te hebben. Bij doorvragen hoor ik dat er zijn die door een professional gediagnosticeerd zijn, alswel mensen die op internet een lijst met kenmerken hebben gevonden waaruit ze zelf de conclusie hebben getrokken, op basis van hun ervaringen en klachten.
Wat eigenlijk alle mensen die ik zie gemeen hebben, is dat ze een ontregeld zenuwstelsel hebben. Dit is grotendeels op “gevaar” gericht. Mijn is jachtig, moeite om de aandacht te houden, alert ook en vaak ook moe. Ook emoties kunnen nogal eens opspelen.
Als ons zenuwstelsel de conclusie trekt (in nano-seconden) dat iets anders is dan normaal of dan gewenst, dan neemt de alertheid toe, ons hart kan sneller gaan kloppen, droge mond, spieren zijn gespannen. Ogenblikkelijk worden dan noodprogramma’s geactiveerd. We zijn immers (zo is bepaald) in gevaar. Dat betekent grootse energieën, bedoeld om te overleven: vechten en/of vluchten. Dit zou in beweging omgezet dienen te worden, en alleen in ons actief dienen te zijn voor korte duur, tijdens het gevaar. Echter doordat deze te snel, te groot en onverwacht zich voordoen, en we ons er niet op voor hebben kunnen bereiden, raken we overweldigd. Onze ‘emmer’ stroomt over. Alles schiet buiten onze bandbreedte waarin we normaliter redelijk normaal kunnen handelen en denken. De hoge (overlevings)lading wordt vastgehouden in ons lichaam. Dat maakt dat we ‘druk’ zijn en ons zo voelen. Dat we moeilijk op de dagelijkse dingen kunnen concentreren. We kunnen hyper waakzaan zijn. De lading is gebonden in een symptoom.
Gelukkig is die hoge lading, die overlevingsenergie, weer los te laten, door een op maat toegesneden begeleiding. Ons zenuwstelsel kan weer leren flexibel te zijn. We veren weer terug in de bandbreedte waarin we kunnen leven, in plaats van overleven. Het is mogelijk weer meer helder te denken en navenant besluiten te nemen. We krijgen meer grip op ons leven. Bij mij kun je daarvoor terecht. Ook voor (jonge) kinderen. Wel is het een proces wat voor ieder individu anders is, we zijn immers verschillend.
Jan
Therapie Schijndel
Lid van Therapiepsycholoog
Schijndel