Trauma helen

Je lijdt niet omdat je pijn hebt van de nare ervaring je hebt gehad, maar je lijdt omdat je weigert de pijn te aanvaarden. Je hebt weerstand voor wat er met je gebeurd is.
Trauma en alles wat er gebeurd is kan je doen voelen alsof het licht in jou van binnen voor goed is verdwenen en dat het niet meer aan zal gaan. Het licht van verbinding, het licht van de liefde, het licht van de aanwezigheid.
Het lijden kan zo legitiem voelen dat je niet vrolijk mag zijn. Het voelt alsof je jezelf verraad als je vrolijkheid zou toelaten.
Het doet pijn maar wat trauma heeft gecreëerd is niet dat iets pijn doet maar we weten niet hoe we met de pijn kunnen zijn. Dus we bouwen allerlei verdedigingsmechanisme daar tegen. We sluiten onze harten, we proberen te veel te doen om dingen op te lossen, we nemen te veel verantwoordelijkheid of we ontkennen verantwoordelijkheid helemaal. We proberen onszelf te beschermen zodat niemand meer ons pijn kan pijn. Dus het is een wond die gevoelig is en ontzettend veel pijn doet als je het aanraakt of het is een litteken dat hard is geworden en als je het aanraakt dan voel je niets. Het is een harde huid die niet flexibel is.
Trauma is niet wat er met jou is gebeurd maar trauma is de wond die je onderhoudt.
Dat is goed wat deze wond kan je genezen wanneer je wilt. Want de essentie van trauma is een dis-connectie van jezelf. En jij kan leren om weer in verbinding te komen met jezelf door contact te maken en een nieuwe relatie met jezelf op te bouwen. Er is een weg en er is hoop!