Valse wanhoop

Als je langdurig ziek bent, komt ergens het punt waarop je beseft: misschien gaat het nooit meer over. Je kunt je afvragen of je nog wel ‘de oude’ wordt. Statistisch loopt die kans natuurlijk steeds verder terug bij chronische ziekte. Het wordt steeds aannemelijker dat het niet meer over gaat.
Misschien word je gewaarschuwd voor valse hoop. Dan krijg je adviezen als ‘Leg je er maar bij neer’ en ‘Accepteer het gewoon’. Goed bedoeld, waarschijnlijk, want mensen willen je behoeden voor teleurstelling en ze hopen dat je je leven binnen je eigen beperkingen zo goed mogelijk weer oppakt.

Maar berusting heeft ook een keerzijde: wees je ervan bewust hoeveel invloed onze gedachten hebben op onze gezondheid. Voorkom dat je door je ziekte te accepteren alle hoop loslaat. Ons zelfhelend vermogen is briljant en we begrijpen daar eigenlijk nog maar heel weinig van. Maar daar is wel hoop voor nodig. Als je geen hoop meer koestert op verbetering, is de kans op verbetering minimaal. Er is dan sprake van valse wanhoop. Houdt daarom de gedachte levend dat er iets zou kunnen verbeteren, ook al is het maar iets kleins of ook al is die kans maar klein. Accepteer dat er een kans is dat het slechter wordt, maar stop nooit met hopen. Hoop doet leven.